archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > Brief uit ... | ||||
De betekenis van landschapspijn | Dik Kruithof | |||
Claudy Jongstra is op dit moment de meest succesvolle kunstenaar van Friesland. Ze maakt grote wandtapijten van vilt en won een belangrijke prijs op de Chelsea Flower Show in 2016 voor de planten die ze gebruikt om haar kleuren te maken. Want alles puur natuur is haar credo: ze zoekt de oudste en mooiste schapenrassen uit voor haar wol en maakt al haar kleuren zelf, uit planten die met zorg en aandacht voor de natuur zijn geteeld. Ze heeft een studio in Spannum en een oude boerderij met een stukje grond bij Huins. Dat boerderijtje, De Kreake, ligt op een hoekje 'zuivere' grond, waar nooit een ruilverkaveling is geweest en de laatste vijftig jaar de natuur onbelemmerd haar gang kon gaan. Haar partner Claudia Busson heeft De Kreake ontwikkeld tot een heemtuin, waar op natuurlijke wijze alle planten worden geteeld die voor kleurstoffen nodig zijn, maar ook alles wat nodig is om verantwoord te kunnen eten; er is ook een eigen broodoven. De Kreake is de thuisbasis van Farm of the World, een project waarmee Claudy bijdraagt aan de Culturele Hoofdstad (Huins valt tegenwoordig onder de gemeente Leeuwarden). De bedoeling is om kunstenaars, ontwerpers, boeren, ambachtslieden, koks en architecten van over de hele wereld samen te laten werken met lokale grondstoffen, nieuwe technieken. Iedere donderdagmiddag was er deze zomer een bijeenkomst met verschillende programma’s, van workshops yoga en verven tot de gewone rondleiding waar wij ons voor opgegeven hadden. Vierentwintig mensen verzamelden zich op 4 oktober op de Kreake. De meesten waren overigens niet met de bus gekomen, zoals dringend was gevraagd. Wat wil je: het is ruim een kilometer van de bushalte naar De Kreake. De beperkte parkeergelegenheid viel gelukkig mee. Claudia vertelde meeslepend, aan de hand van foto’s, over de ombouw van De Kreake van boerderijtje met verwilderd erf tot de bestaande bloementuin met een weilandje voor schapen. De zware zeeklei was diep geploegd met twee zware Belgen – paarden passen beter bij de natuurlijke werkwerkwijze dan een trekker. Daarna werd winterrogge gezaaid, omdat dat heel diep wortelt en dus wat luchtigheid brengt in de zeeklei. Zand op de paden omdat je anders met kluiten zeeklei aan je voeten loopt. Heel wat medewerkers hebben er gewerkt en vervolgens de voldoening van oogsten en samen koken en eten geproefd. Daarna was er een rondgang over het terrein, te beginnen met de composthopen want kunstmest wordt niet gebruikt. Het mooiste is natuurlijk de kleurenpracht van de bloemen en bladeren in de tuin. Nooit geweten dat snijbiet zo´n prachtige plant is, met schitterende bladeren in alle varianten rood, en dat er nog zoveel gele bloemen in Friesland zijn! Schrijnend wat dat betreft is het contrast met een effen groen weiland van eenheidsgras aan de andere kant van de weg. Dan dringt ineens de betekenis van het woord landschapspijn tot je door. De nieuwe kas was nog niet echt in gebruik, of er was net geoogst, maar het gaf wel de mogelijkheid om met eigen handen schapenwol te voelen. Vandaar gingen we naar de vier schapen die als levende voorbeelden van de grote kudde op de Kreake mogen verblijven. De middag werd afgesloten met een hapje en een drankje: vlierbeslimonade of gemberlimonade, zelf gebakken brood met appelstroop of vruchtenjam. En Friese kaas en droge worst. Het was zo lekker dat de wijnflessen dicht bleven. -------- De plaatjes zijn van de schrijver |
||||
© 2018 Dik Kruithof | ||||
powered by CJ2 |