Samen met de buren delen wij een kat. Hij is bij de buren aan komen lopen, werd daar liefdevol ontvangen en is niet meer weggeweest, behalve om even naar zijn eigen huis te gaan waar hij zich kennelijk niet meer thuis voelde. Maar de buren hebben regels en een ervan is dat hij niet alleen in het huis mag zijn.

In het begin hadden wij zelf een kat, ik heb lang geleden eens een paar keer verteld op welke steeds wisselende plekjes in huis die zich terugtrok. Hij bewaakte ook het kattenluikje. Na zijn verscheiden bood het kattenluikje dus altijd toegang tot ons huis en Poes maakte daar snel gebruik van. 

Zo werd het een Deelpoes. Bij de buren kreeg hij brokjes, bij ons zacht voer en hij hield dat streng gescheiden.

’s Nacht was hij meestal bij ons want in het buurhuis vindt hij dat hij om vijf uur ongeveer naar buiten moet en maakt dat ook hardhandig duidelijk aan de slapende buren. Die hebben daar weinig aardigheid aan, dus ’s nachts is hij meestal bij ons, ook omdat wij vinden dat een kat eigenlijk ’s nachts binnen moet zijn. Overigens vindt hij bij ons helemaal niet dat hij vroeg weg moet, hij blijft rustig tot elf uur slapen als wij dat ook doen.

De vaste patronen zijn deze zomer wat verstoord: er heeft zich een nieuwe aanloper gemeld, die we Witvoetje noemen. Hij is heel mager maar kan onbeperkt eten en is altijd op zoek naar voer. Mijn eerste kennismaking was op een avond toen hij ineens midden in de voorkamer op de lage tafel zat bij het blikje met snoepgoed dat daar altijd staat voor Poes. Wij kenden elkaar dus nog niet maar dat weerhield hem niet.

Onze nieuwe buren aan de andere kant kwamen vorig jaar met twee jonge poesjes (en twee honden en drie konijnen) naast ons wonen en die twee poezen zijn nu ook zover dat ze nieuwsgierig zijn naar ons huis. Zwartnekje en Witnekje waren soms ook binnen. Resultaat is dat het kattenluikje inmiddels altijd op slot is.

Op een dinsdag in september waren wij naar een concert in Amsterdam. Ons huis op het alarm en de buurvrouw zou per uitzondering die nacht op Poes passen, want zomaar een nacht buiten, ja dat kun je een al wat oudere kat niet aandoen natuurlijk. Er deed zich echter een probleem voor: Poes kwam niet op haar roepen en toen ze hem ging zoeken bleek Poes voor ons huis op de stoep te zitten en hij was niet van zins daar weg te gaan. Uiteraard wilde de buurvrouw hem niet tegen zijn zin daar wegslepen, dus ze heeft ons gebeld en hem toch maar in het huis gelaten om hem daar de volgende ochtend om een uur of acht weer op te halen. Hij is rustig geweest want het alarm is niet afgegaan.  

Toen wij de volgende dag terugkwamen heeft hij ons even begroet, is weer weg gegaan en was ’s avonds weer aanwezig. Een vast patroon is belangrijk voor hem. 

----------

De foto's zijn van de schrijver