archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Tilburg, moderne kunst en oude wol Dik Kruithof

1004VG Tilburg overzicht
Tilburg is voor mij altijd de stad geweest van de wolfabrieken en van de voetbalclub Willem II. Ik had al gehoord van het Museum De Pont dat er in de jaren negentig was gekomen, maar om een of andere reden was het er nog nooit van gekomen er eens heen te gaan. Toen bleek dat er naast de tentoonstelling van Anish Kapoor ook extra aandacht was voor Berlinde de Bruyckere was dat een goede aanleiding.

Het bleek zeer de moeite waard. De Pont is een prachtig museum. Het is de oude fabriekshal van een wolspinnerij, die is verbouwd tot een ruimte waar hedendaagse kunst volledig tot haar recht komt. De monumentale oude fabriek met de grote, lichte zaal en de intieme ‘wolhokken’ vormt een prachtige omgeving voor de vele kunstwerken. Hij ligt op loopafstand van het station en de korte wandeling geeft al een aardige indruk van de merkwaardige stad Tilburg, die is opgebouwd uit een aantal dorpskernen, waartussen zich de industrie vestigde en waar ook ruimte was voor wonen in het park.

De Pont is sinds september 1992 voor het publiek geopend en kan dankzij een legaat van de stichter functioneren. Het museum heeft een aantal kunstenaars uitgekozen om blijvend te volgen en heeft daarvoor in het verleden goede keuzes gemaakt: Marlene Dumas en Luc Tuymans behoren tot de vaste collectie en dat zijn twee kunstenaars die erg belangrijk zijn geworden. Een drietal grote tentoonstellingen per jaar leveren de voedingsbodem en een voorbeeld van zo’n grote tentoonstelling is die van Anish Kapoor, die de status van superster heeft bereikt met zijn gigantische buitenprojecten, onder meer zijn bijdrage aan de Olympische spelen in Londen van dit jaar.

Kapoor was voor het eerst in 1995 in De Pont en is nu terug met grote werken, die de hele fabriekshal gebruiken. Bijna letterlijk, want zijn grootste objecten zijn niet alleen zoals gebruikelijk prachtig gevormd, maar ze zijn nu ook uitgevoerd in glimmend metaal, waardoor kijkers, ruimte en architectuur er vervormd in zichtbaar zijn. Lachspiegels als je niet verder kijkt dan naar jezelf of de andere toeschouwers, maar meer dan dat als je het effect op de ruimte probeert te ondergaan. Zo’n tentoonstelling geeft ook de mogelijkheid om te vergelijken met het oudere werk dat De Pont al had en geeft dus een mooie kijk op de verschillende materialen waarmee de kunstenaar gewerkt heeft en hoe zijn werk zich ontwikkeld heeft van bijvoorbeeld ruwe vormen in steen naar de prachtig gladde en afgewerkte kunstofvormen. Natuurlijk mag niet onvermeld blijven dat hij ook een installatie presenteert waarin ieder half uur met een kanon een verfbom wordt verplaatst naar een hoek van de zaal. Er ontstond zelfs een oploop toen dat plaatsvond.

Berlinde de Bruyckere is bekend geworden door schokkend werk met dode1004VG Tilburg machines paarden en misvormde lichamen. De Pont heeft van dat laatste twee sterke voorbeelden. Het is kunst die indruk maakt door je te confronteren. In de tentoonstelling was ander werk te zien, gebaseerd op een dialoog met de door haar bewonderde schilder Philippe Vandenberg. Van beiden was er veel kleiner, grafisch werk met teksten te zien aangevuld met kleinere installaties van De Bruyckere.

De vaste collectie van De Pont is van hoog niveau. Er is prachtig werk bijvoorbeeld van Gerhard Richter Abstraktes Bild, bestaande uit 120 panelen van elk 29 bij 38 cm waarin een fascinerend spel met kleuren wordt gespeeld en van Bill Viola Catherine’s Room, een kleurenvideo op 5 LCD panelen, nog nooit eerder gezien in een museum, maar erg mooi.

De Pont is in 2002 uitgebreid met onder meer een projectzaal waarin nu een tentoonstelling te zien is van de fotograaf Wout Berger, met zestig foto’s die vanuit zijn slaapkamerraam zijn genomen van het IJsselmeer. Alleen het meer en het weer zijn overgebleven, alle bijkomstigheden als schepen, mensen en dieren hebben het niet gehaald. Wat er dan overblijft is toch heel verschillend van kleur en sfeer.

Na Museum De Pont ben ik nog doorgelopen om een indruk te krijgen van het Textielmuseum, ook gevestigd in een oude fabriek, maar deze keer in een laag gebouw van de vroegere weverij die goed licht nodig had en een indrukwekkend hoog gebouw waarin vroeger de spinnerij zat. Iedereen die houdt van oude machines kan hier zijn hart ophalen. Er is een prachtige oude stoommachine en het hele productieproces van ruwe wol tot deken is op de voet te volgen in de tentoonstelling De Wollendekenfabriek 1900-1940. Daarnaast is er een textiellaboratorium waar de nieuwste ontwikkelingen worden getoond en aanschouwelijk gemaakt. Iedere machine in die hal draait of kan iets doen. In de speciale damastweverij zijn nog machines te zien die geheel van hout zijn gemaakt. Tenslotte: een winkel met heel veel mooie textielproducten.

Kapoor is er tot 27 januari en Berger tot 6 januari. Informatie: www.depont.nl, www.textielmuseum.nl ,wikipedia.
 
****************************************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door Het Genootschap De Leunstoel.
Leden van het Genootschap zijn: Jaap van Lakerveld, Jan Hoorweg, Katharina Kouwenhoven, Henk Klaren, Dik Kruithof, Gábor Budavári, Michiel van der Mast, Maeve van der Steen, Willem Minderhout, Barbara Muller, Joop Quint, Gerda-Joke Zwart, Michiel Hoorweg, Hans Meijer, Gerbrand Muller, Peter Schröder, Carlo van Praag, Rob Kieft, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg, Tom Duijkers, Haitze Meurs en Ruud Klein.


© 2012 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Tilburg, moderne kunst en oude wol Dik Kruithof
1004VG Tilburg overzicht
Tilburg is voor mij altijd de stad geweest van de wolfabrieken en van de voetbalclub Willem II. Ik had al gehoord van het Museum De Pont dat er in de jaren negentig was gekomen, maar om een of andere reden was het er nog nooit van gekomen er eens heen te gaan. Toen bleek dat er naast de tentoonstelling van Anish Kapoor ook extra aandacht was voor Berlinde de Bruyckere was dat een goede aanleiding.

Het bleek zeer de moeite waard. De Pont is een prachtig museum. Het is de oude fabriekshal van een wolspinnerij, die is verbouwd tot een ruimte waar hedendaagse kunst volledig tot haar recht komt. De monumentale oude fabriek met de grote, lichte zaal en de intieme ‘wolhokken’ vormt een prachtige omgeving voor de vele kunstwerken. Hij ligt op loopafstand van het station en de korte wandeling geeft al een aardige indruk van de merkwaardige stad Tilburg, die is opgebouwd uit een aantal dorpskernen, waartussen zich de industrie vestigde en waar ook ruimte was voor wonen in het park.

De Pont is sinds september 1992 voor het publiek geopend en kan dankzij een legaat van de stichter functioneren. Het museum heeft een aantal kunstenaars uitgekozen om blijvend te volgen en heeft daarvoor in het verleden goede keuzes gemaakt: Marlene Dumas en Luc Tuymans behoren tot de vaste collectie en dat zijn twee kunstenaars die erg belangrijk zijn geworden. Een drietal grote tentoonstellingen per jaar leveren de voedingsbodem en een voorbeeld van zo’n grote tentoonstelling is die van Anish Kapoor, die de status van superster heeft bereikt met zijn gigantische buitenprojecten, onder meer zijn bijdrage aan de Olympische spelen in Londen van dit jaar.

Kapoor was voor het eerst in 1995 in De Pont en is nu terug met grote werken, die de hele fabriekshal gebruiken. Bijna letterlijk, want zijn grootste objecten zijn niet alleen zoals gebruikelijk prachtig gevormd, maar ze zijn nu ook uitgevoerd in glimmend metaal, waardoor kijkers, ruimte en architectuur er vervormd in zichtbaar zijn. Lachspiegels als je niet verder kijkt dan naar jezelf of de andere toeschouwers, maar meer dan dat als je het effect op de ruimte probeert te ondergaan. Zo’n tentoonstelling geeft ook de mogelijkheid om te vergelijken met het oudere werk dat De Pont al had en geeft dus een mooie kijk op de verschillende materialen waarmee de kunstenaar gewerkt heeft en hoe zijn werk zich ontwikkeld heeft van bijvoorbeeld ruwe vormen in steen naar de prachtig gladde en afgewerkte kunstofvormen. Natuurlijk mag niet onvermeld blijven dat hij ook een installatie presenteert waarin ieder half uur met een kanon een verfbom wordt verplaatst naar een hoek van de zaal. Er ontstond zelfs een oploop toen dat plaatsvond.

Berlinde de Bruyckere is bekend geworden door schokkend werk met dode1004VG Tilburg machines paarden en misvormde lichamen. De Pont heeft van dat laatste twee sterke voorbeelden. Het is kunst die indruk maakt door je te confronteren. In de tentoonstelling was ander werk te zien, gebaseerd op een dialoog met de door haar bewonderde schilder Philippe Vandenberg. Van beiden was er veel kleiner, grafisch werk met teksten te zien aangevuld met kleinere installaties van De Bruyckere.

De vaste collectie van De Pont is van hoog niveau. Er is prachtig werk bijvoorbeeld van Gerhard Richter Abstraktes Bild, bestaande uit 120 panelen van elk 29 bij 38 cm waarin een fascinerend spel met kleuren wordt gespeeld en van Bill Viola Catherine’s Room, een kleurenvideo op 5 LCD panelen, nog nooit eerder gezien in een museum, maar erg mooi.

De Pont is in 2002 uitgebreid met onder meer een projectzaal waarin nu een tentoonstelling te zien is van de fotograaf Wout Berger, met zestig foto’s die vanuit zijn slaapkamerraam zijn genomen van het IJsselmeer. Alleen het meer en het weer zijn overgebleven, alle bijkomstigheden als schepen, mensen en dieren hebben het niet gehaald. Wat er dan overblijft is toch heel verschillend van kleur en sfeer.

Na Museum De Pont ben ik nog doorgelopen om een indruk te krijgen van het Textielmuseum, ook gevestigd in een oude fabriek, maar deze keer in een laag gebouw van de vroegere weverij die goed licht nodig had en een indrukwekkend hoog gebouw waarin vroeger de spinnerij zat. Iedereen die houdt van oude machines kan hier zijn hart ophalen. Er is een prachtige oude stoommachine en het hele productieproces van ruwe wol tot deken is op de voet te volgen in de tentoonstelling De Wollendekenfabriek 1900-1940. Daarnaast is er een textiellaboratorium waar de nieuwste ontwikkelingen worden getoond en aanschouwelijk gemaakt. Iedere machine in die hal draait of kan iets doen. In de speciale damastweverij zijn nog machines te zien die geheel van hout zijn gemaakt. Tenslotte: een winkel met heel veel mooie textielproducten.

Kapoor is er tot 27 januari en Berger tot 6 januari. Informatie: www.depont.nl, www.textielmuseum.nl ,wikipedia.
 
****************************************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door Het Genootschap De Leunstoel.
Leden van het Genootschap zijn: Jaap van Lakerveld, Jan Hoorweg, Katharina Kouwenhoven, Henk Klaren, Dik Kruithof, Gábor Budavári, Michiel van der Mast, Maeve van der Steen, Willem Minderhout, Barbara Muller, Joop Quint, Gerda-Joke Zwart, Michiel Hoorweg, Hans Meijer, Gerbrand Muller, Peter Schröder, Carlo van Praag, Rob Kieft, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg, Tom Duijkers, Haitze Meurs en Ruud Klein.
© 2012 Dik Kruithof
powered by CJ2