archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Een omweg waard | ||||
Brussel, Bozar en Beaux Arts | Dik Kruithof | |||
Van Leeuwarden rijd je in drie uur naar Brasschaat bij Antwerpen. In België krijg je het gevoel dat je in de nieuwe wereld bent aangekomen. Het station Noordkempen vlakbij Brasschaat lijkt een modern stadsstation, maar ligt middenin de weilanden aan de Thalys-route en heeft een groot parkeerterrein en een goede verbinding met Antwerpen, waar de trein aankomt op de laagste van de drie verdiepingen met perrons. Vandaar kun je met een sneltrein naar het ook ondergrondse station Brussel Centraal. Zoek de uitgang Kunstberg en je komt weer boven op loopafstand van de Brusselse musea.
We wilden naar het Bozar voor Luc Tuymans. In de aankondiging van de tentoonstelling en in de recensies wordt hij beschreven als ‘internationaal gereputeerde Belgische kunstenaar’ en als de grootste levende kunstenaar van België. Deze eerste terugblik op zijn werk heeft veel succes gehad in Amerika en was nog kort te zien in Brussel. De recensies riepen herinneringen op aan mysterieuze wazige schilderijen die we jaren geleden op de Biennale gezien hadden, in het Belgische paviljoen. Dat bleek juist te zijn: die serie schilderijen, geïnspireerd op de Congo-geschiedenis van België, was hier weer bijeengebracht en was voor mij een hoogtepunt. Bozar omschrijft zijn werk mooi in de aankondiging: Via onderwerpen als de Tweede Wereldoorlog, het (post)- kolonialisme en 9/11 komen thema’s aan bod als macht en geweld, geschiedenis en nationalisme, waarneming en controle. ...... Daarbij is een hoofdrol weggelegd voor zijn gedempt kleurenpalet en zijn unieke, bedrieglijk onbewogen maar betekeniszwangere stijl.
De kern van de tentoonstelling waren de series met de hierboven genoemde onderwerpen. In die tijdsbeelden passen de prachtige portretten van Himmler, Lumumba, Boudewijn en Condoleezza Rice. Daarnaast weet hij ook in landschappen of gebouwen de beklemmende sfeer te treffen die past bij de tijd en het onderwerp. Mooiste voorbeeld daarvan vond ik de missiepost uit de Congo-serie.
Bozar is gevestigd in een grijs laag gebouw aan de voet van de kunstberg en heet in het Frans ‘Palais des beaux arts’. Het wordt gesteund door het Vlaams huis en de Vlaamse gemeenschap en dat zal wel de naam opgeleverd hebben. Bozar heeft ook een filmmuseum en de museumwinkel is daardoor gespecialiseerd in films. Ik zag daar Adalen 31 van Bo Widerberg in het Zweeds met Franse ondertiteling. Dat is een film die ik al jaren zoek in het Nederlands.
Bozar heeft niets te maken met de Koninklijke Musea der Schone Kunsten, ofwel de Musées des Beaux Arts die twee straten verder zijn gelegen. Dat is een verwarrend gezelschap van musea die samen één ingang en kassa hebben maar waar je wel allemaal aparte kaartjes voor koopt. De musea met oude en moderne kunst zijn dit jaar gesloten, hoewel er wel een verdieping met oude schilderkunst te bezichtigen was.
In 2009 is in één van de gebouwen het Musée Magritte Museum geopend, een kaskraker volledig gewijd aan Renée Magritte, voor mij vooral de man van de visuele grappen. De collectie documenten en gegevens over zijn levensloop is indrukwekkend en mooi gepresenteerd, de collectie van zijn schilderijen vond ik middelmatig. Het verwijt dat jongere kunstenaars hem maakten dat hij zichzelf steeds bleef herhalen wordt duidelijk gedemonstreerd.
Schuin tegenover het museum zag ik reclameborden van een tentoonstelling van Joan Miro. De tentoonstelling heet ‘Het palet van de dichter’ en is een samenwerking van het ING Cultuurcentrum, de Musea voor Schone Kunsten en de Fondation Joan Miró in Barcelona. Er zijn ongeveer 120 schilderijen, grafiek, beeldhouwwerken en tekeningen te zien van Miró die getuigen van het belang dat hij hechtte aan de relatie tussen poëzie en schilderkunst. Zo heeft Miro zelf haiku’s gemaakt en zich bezig gehouden met Japanse schoonschrijfkunst en er zijn mooie voorbeelden te zien van de invloed die dat heeft gehad op de zwarte lijnen en vormen die voor zijn meeste werk zo typerend zijn. Ook zijn er dichtbundels te zien van bevriende Franse dichters die hij in zijn Parijse tijd heeft geïllustreerd. De nadruk wordt gelegd op het grafische werk dat hij maakte vóór en tijdens de Tweede Wereldoorlog en dat van bijzondere kwaliteit en zeggingskracht is, met als hoogtepunt de Constellations, een serie van 22 etsen die later als boek zijn verschenen met gedichten die de Franse dichter André Breton erbij maakte.
Op de terugreis bezochten we de kringloopwinkel in Kapellen die erg tegenviel en het Arboretum in Kalmthout dat er bijzonder mooi bij lag. De Belgische voorliefde voor rododendrons in de tuin is ongeveer even groot als die voor sanseveria’s voor het raam maar in Kalmthout hebben ze meer dan zeshonderd verschillende azalea's en rododendrons, magnolia's, kerselaars, Japanse esdoorns en dan nog veel meer. De bomen zijn prachtig en de tuin is mooi aangelegd. Het was zeker de omweg waard.
Meer informatie over Luc Tuymans op www.bozar.be onder retrospectief Luc Tuymans, over Magritte op www.musee-magritte-museum.be, over de Miro-tentoonstelling op www.ing.be onder arts&sponsoring. Meer over de Kunstberg & Brussel in het Leunstoelartikel 'Brussel: Grandeur en Tragiek in: ********************************
De Leunstoel is gebouwd door Peppered.
Ga voor informatie over dat bureau naar www.peppered.nl |
||||
© 2011 Dik Kruithof | ||||
powered by CJ2 |