archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > In de polder delen printen terug
Kan kunst bedrog zijn? Peter Schröder

1019BS Kunstsubsidies
Kunstrespect?
Kunst moet, dat weten nette mensen en in de kranten van nette mensen wordt kunst door de medewerkers met het verschuldigde respect bejegend. Kunst verdient ook subsidie van ‘de overheid’, subsidie betaald door ons allemaal. Natuurlijk zijn er mensen die kunst, en zeker moderne kunst (conceptueel schilderwerk, experimentele podiumvoorstellingen, piep-piep-knor-muziek) flauwekul vinden. En soms wordt die gedachte ook met nadruk uitgedragen door politici en journalisten (PVV en GeenStijl). Maar dan gaat het om het door nette mensen verfoeide populisme. En dat moeten wij niet willen.

Corrupt?
En nu staat er bovenaan de voorpagina van Trouw van zaterdag 31 augustus: ‘Kunstsubsidie? Weg ermee’. De kop verwijst naar een artikel van componist John Borstlap in de bijlage Letter & Geest. De voorpagina van de bijlage draagt de titel ‘Kunstsubsidie is verrot’. De kop boven het artikel van Borstlap luidt ‘Kunstsubsidie is corrupt’. Ferme taal! Trouw is een dagblad van en voor nette mensen en zegt hier (ook al gaat het om de mening van een componist die enigszins partij is) een ernstige misstand naar buiten te brengen. Natuurlijk is er altijd periodiek geharrewar over winnaars en verliezers in de nationale subsidieprijsvraag geweest, maar gaat dit niet een stuk verder?

Kostbaar?
Lees en vooral: kijk goed in die bijlage, de strekking gaat nog veel verder. Een paginagrote kleurenfoto van een aquarium gevuld met ziekenhuisafval, door het Stedelijk Museum aangeschaft voor € 450.000, een grote foto van een neonpaneel met zeven neukende personen, door hetzelfde museum aangekocht voor € 680.000, een foto van een celliste in een helikopter die met drie collega’s in drie andere helikopters de lucht in gaat om voor € 400.000 onhoorbare muziek te maken voor het Holland Festival.

Immuniteit?
De boodschap is heel duidelijk: Fraude! De mankementen van het subsidiestelsel zijn maar bijzaak, de hoofdzaak is hier dat er onder de dekmantel van Kunst onvervalst bedrog wordt gepleegd: de gediplomeerde kunstenaar als zwendelaar. De boodschap is voor nette kranten en hun publiek ongehoord, als het er op aan kwam werd tot nu toe omzichtig om elke controverse heen gelopen. Kunst was immuun voor gangbare rekenschap. U kent het wel, laten we zeggen, moeilijk in plaats van raar, revolutionair in plaats van onbegrijpelijk, geïnspireerd in plaats van lui en wat dies meer zij. Is hier geen sprake van een drastische paradigmawijziging? Zijn kunstenaars gewone mensen en telt het gezelschap net als gewone mensen bedriegers en nietsnutten in hun gelederen? Interessant, Interessant! Gaan andere nette media hier ook mee aan het werk?

Verder?
Over de legitimering van het besteden van ‘algemene middelen’ aan kunst, de enigszins afstandelijke rol van de regering en het monopolie van een kleine kring deskundigen daarbij schreef ik eerder in De Leunstoel.
 
*************************
De tekening is van Elène Klaren


© 2013 Peter Schröder meer Peter Schröder - meer "In de polder" -
Beschouwingen > In de polder
Kan kunst bedrog zijn? Peter Schröder
1019BS Kunstsubsidies
Kunstrespect?
Kunst moet, dat weten nette mensen en in de kranten van nette mensen wordt kunst door de medewerkers met het verschuldigde respect bejegend. Kunst verdient ook subsidie van ‘de overheid’, subsidie betaald door ons allemaal. Natuurlijk zijn er mensen die kunst, en zeker moderne kunst (conceptueel schilderwerk, experimentele podiumvoorstellingen, piep-piep-knor-muziek) flauwekul vinden. En soms wordt die gedachte ook met nadruk uitgedragen door politici en journalisten (PVV en GeenStijl). Maar dan gaat het om het door nette mensen verfoeide populisme. En dat moeten wij niet willen.

Corrupt?
En nu staat er bovenaan de voorpagina van Trouw van zaterdag 31 augustus: ‘Kunstsubsidie? Weg ermee’. De kop verwijst naar een artikel van componist John Borstlap in de bijlage Letter & Geest. De voorpagina van de bijlage draagt de titel ‘Kunstsubsidie is verrot’. De kop boven het artikel van Borstlap luidt ‘Kunstsubsidie is corrupt’. Ferme taal! Trouw is een dagblad van en voor nette mensen en zegt hier (ook al gaat het om de mening van een componist die enigszins partij is) een ernstige misstand naar buiten te brengen. Natuurlijk is er altijd periodiek geharrewar over winnaars en verliezers in de nationale subsidieprijsvraag geweest, maar gaat dit niet een stuk verder?

Kostbaar?
Lees en vooral: kijk goed in die bijlage, de strekking gaat nog veel verder. Een paginagrote kleurenfoto van een aquarium gevuld met ziekenhuisafval, door het Stedelijk Museum aangeschaft voor € 450.000, een grote foto van een neonpaneel met zeven neukende personen, door hetzelfde museum aangekocht voor € 680.000, een foto van een celliste in een helikopter die met drie collega’s in drie andere helikopters de lucht in gaat om voor € 400.000 onhoorbare muziek te maken voor het Holland Festival.

Immuniteit?
De boodschap is heel duidelijk: Fraude! De mankementen van het subsidiestelsel zijn maar bijzaak, de hoofdzaak is hier dat er onder de dekmantel van Kunst onvervalst bedrog wordt gepleegd: de gediplomeerde kunstenaar als zwendelaar. De boodschap is voor nette kranten en hun publiek ongehoord, als het er op aan kwam werd tot nu toe omzichtig om elke controverse heen gelopen. Kunst was immuun voor gangbare rekenschap. U kent het wel, laten we zeggen, moeilijk in plaats van raar, revolutionair in plaats van onbegrijpelijk, geïnspireerd in plaats van lui en wat dies meer zij. Is hier geen sprake van een drastische paradigmawijziging? Zijn kunstenaars gewone mensen en telt het gezelschap net als gewone mensen bedriegers en nietsnutten in hun gelederen? Interessant, Interessant! Gaan andere nette media hier ook mee aan het werk?

Verder?
Over de legitimering van het besteden van ‘algemene middelen’ aan kunst, de enigszins afstandelijke rol van de regering en het monopolie van een kleine kring deskundigen daarbij schreef ik eerder in De Leunstoel.
 
*************************
De tekening is van Elène Klaren
© 2013 Peter Schröder
powered by CJ2