archiefvorig nr.lopend nr.

 
Beschouwingen > Een rustig mens delen printen terug
Jasper Stadhouders over 'Doek composes' Willem Minderhout

1810BS JasperDoek is een platform voor creatieve muziek dat gedreven wordt door ervaren improvisatoren als Eric Boeren, Wilbert de Joode, Michael Moore en Wolter Wierbos en de fine fleur van de jongere garde als John Dikeman, Kaja Draksler, Oscar Jan Hoogland, Ada Rave, Marta Warelis en Jasper Stadhouders. Sinds enige tijd brengt Doek op zijn Bandcamppagina “Doek RAW” albums uit onder de noemer ‘Doek composes’. Ik ging hierover in gesprek met gitarist Jasper Stadhouders.

Ik heb het genoegen je al een tijd te volgen. De eerste keer dat ik je zag optreden was met ‘The Black Napkins’ op de Zomerjazzfietstour van 2011. Dat was een trio met drummer Gerri Jäger en trompettiste Sanne van der Hek. Sanne is onlangs uit het leven gestapt. Had je dat aan zien komen?

‘Nee helemaal niet. Dat was een enorme schok, heel tragisch … Sanne heeft heel veel voor me betekend, zowel muzikaal en vriendschappelijk. Nadat ze Amsterdam als thuisbasis had verlaten, heeft ze in Brussel, Parijs, New York, Berlijn en Eindhoven gewoond. We hebben altijd contact gehouden, en we hadden het er ook over om weer samen te gaan spelen. The Black Napkins heeft in 2017 nog eens in De Ruimte (Amsterdam) opgetreden. The Black Napkins was mijn eerste bandje toen ik in 2006 naar Amsterdam verhuisde. De jaren dat we samenspeelden waren enorm vruchtbaar.

Wat dat betreft was 2020 niet alleen vanwege corona een zwart jaar. Ook de dood van pianist Cor Fuhler kwam onverwacht. Cor woonde weliswaar al geruime tijd in Australië, maar hij is erg belangrijk geweest voor de geïmproviseerde muziek in Nederland en ver daarbuiten. Ook was hij één van de oprichters van Doek.’

Kom je als Tilburger uit de ‘school van Paul van Kemenade’?

‘Paul is ongelofelijk belangrijk voor de jazz en vrije muziek-scene in Brabant, maar ik kwam Paul eigenlijk pas tegen nadat ik al naar Amsterdam was verhuisd. We hebben een paar keer in trio met Han Bennink gespeeld. Dat was heel erg leuk.

De liefde voor de gitaar is mij en mijn broer Bram met de paplepel ingegoten door mijn vader, Walter Stadhouders, die gitaardocent is. Zelf ben ik tijdens mijn middelbare schooltijd het meest beïnvloed door de pianist Harmen Fraanje. Ik ging vanaf 2003 vaak naar de jamsessies in Paradox. De drummer Pascal Vermeer en de saxofonist Mete Erker waren daar ook vaak bij. Ik ging daarheen met mijn broer Bram en Onno Govaert. Onno ken ik al vanaf mijn tiende. Zoals je weet hebben we heel veel samen gespeeld.’

Zat je samen met Onno op school?

Nee, de geluidsman van Krezip, de band van Jacqueline en Anne Govaert, werkte bij een muziekwinkel waar mijn vader me vaak mee naartoe nam. Hij vertelde dat het broertje van Jacqueline en Anne drumde en ongeveer dezelfde leeftijd had als Bram en ik. Zo werd het contact gelegd. Toen ik 12 was ging ik naar het Koning Willem II College in Tilburg, waar Onno en Bram al op zaten, dus we zaten wel samen op school.’

Later kwam daar ook de saxofonist John Dikeman bij. Ik kreeg de indruk dat jullie als ‘Cactus Truck’ onafscheidelijk waren, maar bestaat die band nog?’

‘Cactus Truck bestaat zeker nog. al toeren we niet zoveel meer als in de beginjaren. Op dit moment valt er uiteraard al helemaal niets te toeren. We doen nog steeds veel dingen samen maar we volgen ook allemaal onze eigen weg. Daar groeien we van. Ik vind Onno een geweldige drummer, maar ik speel ook vaak samen met drummers als Tristan Renfrow, Frank Rosaly en noem maar op. Allemaal weer heel anders, maar even virtuoos en inspirerend. Dat geldt ook voor saxofonisten. Ik vind het heerlijk om met John te spelen, maar van andere saxofonisten krijg ik weer op een heel andere manier een kick. Tobias Klein, bijvoorbeeld. De muziek van zijn band – ‘Spinifex’ – is verder uitgecomponeerd. Dat doet weer een heel ander beroep op je capaciteiten.’

Een van je laatste albums is een duo met de Palestijns-Haagse saxofonist Dirar Kalash. Ik las in de liner notes dat Dirar en de Cactus Truck een tournee door Palestina hebben gemaakt. Hoe was dat?

‘Dirar had Cactus Truck uitgenodigd om te toeren in Palestina (Haifa, Beit Sahour, Nablus, Jenin en Ramallah). Hij was niet alleen onze gids, maar hij speelde ook mee op alt sax en oud, dus we waren een kwartet tijdens die tournee. Het was een hele bijzondere ervaring om onze manier van muziek maken te mogen delen met het publiek in Palestina. Het wekte veel nieuwsgierigheid op, alsof ze niet eerder aan dit soort muziek waren blootgesteld en in de meeste gevallen kwam het publiek achteraf met heel veel vragen, die soms hele grappige gesprekken opleverden. Dat is een fantastische ervaring als muzikant, voor publiek spelen dat niet bekend is met wat je doet, dan wordt het voor jezelf ook een vernieuwde muzikale ervaring. In ieder geval heel anders dan als je voor een publiek van kenners of fans van geïmproviseerde muziek speelt.

Heeft die ervaring er iets mee te maken dat je op het Doek Composes-album waarop je de compositie ‘Passage’ van Kaja Draksler speelt de tekst in het Arabisch laat voordragen?

‘Nee. Niet bewust in ieder geval. Het leek me compositorisch een goed idee. Ik heb die compositie in veel verschillende lagen opgenomen. Ik heb alle instrumenten laag voor laag zelf ingespeeld en de studiomogelijkheden ook als instrument gebruikt. Toen dacht ik: het lijkt me mooi om die tekst ook in het Arabisch te laten klinken en heb ik Lana Khaskia gevraagd om de tekst te vertalen en in te spreken.

Er doet ook een Obi Vanoli op mee. Is dat familie van gitarist Raphael Vanoli?

‘Eh, tsja. ’t Is maar hoe je het bekijkt. Het is Raphaels papegaai. Ik had de papegaai achteraf gesampled en in de opnames verwerkt. Ik heb er ook wat veldopnames van de Poolse bossen en een haardvuur subtiel in verwerkt. Het is trouwens wel een mooi bruggetje van de ‘Raw’- naar de ‘Composes’-serie. We gaven als Doek onder het kopje ‘Raw’ albums uit op Bandcamp die bestonden uit niet of nauwelijks bewerkte concertopnamen. Aangezien we geen concerten meer kunnen geven moesten we iets anders verzinnen en zijn we de ‘composes’-serie begonnen.

De opdracht is: Doek leden componeren een stuk voor een solo improvisator, en de Doek leden geven hun eigen interpretatie daaraan. Eric Boeren beet met ‘Enkhuizen’ de spits af en dat gaf meteen een merkwaardig veelzijdig resultaat. Iedereen was daar zeer enthousiast over.

We zijn nu zes producties verder en we zijn zeker van plan er mee door te gaan. Na Eric Boeren hebben ook John Dikeman, Kaja Draksler, Michael Moore en Marta Warelis een compositie in de groep gegooid en we hebben een album gemaakt waarop bevriende improvisatoren vanuit de hele wereld één van die composities onder handen nemen.

Tot nu toe heeft er nog geen compositie van mij centraal gestaan. Mijn compositie voor de ‘Doek composes-serie’ is in de maak, en die zal binnenkort verschijnen.

Eén van de voordelen van corona is dat ik tijd heb om te componeren. Dat neemt niet weg dat ik het reizen, het spelen en het publiek vreselijk mis. Hopelijk keert dat over niet al te lange tijd weer terug.

-------

Jasper Stadhouders https://jasperstadhouders.wordpress.com/about/

Doek: https://www.doek.org/
Doek Raw https://doekraw.bandcamp.com/   
Live at The Workshop, by Dirar Kalash and Jasper Stadhouders  https://albayan.bandcamp.com/album/live-at-the-workshop


© 2021 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Een rustig mens" -
Beschouwingen > Een rustig mens
Jasper Stadhouders over 'Doek composes' Willem Minderhout
1810BS JasperDoek is een platform voor creatieve muziek dat gedreven wordt door ervaren improvisatoren als Eric Boeren, Wilbert de Joode, Michael Moore en Wolter Wierbos en de fine fleur van de jongere garde als John Dikeman, Kaja Draksler, Oscar Jan Hoogland, Ada Rave, Marta Warelis en Jasper Stadhouders. Sinds enige tijd brengt Doek op zijn Bandcamppagina “Doek RAW” albums uit onder de noemer ‘Doek composes’. Ik ging hierover in gesprek met gitarist Jasper Stadhouders.

Ik heb het genoegen je al een tijd te volgen. De eerste keer dat ik je zag optreden was met ‘The Black Napkins’ op de Zomerjazzfietstour van 2011. Dat was een trio met drummer Gerri Jäger en trompettiste Sanne van der Hek. Sanne is onlangs uit het leven gestapt. Had je dat aan zien komen?

‘Nee helemaal niet. Dat was een enorme schok, heel tragisch … Sanne heeft heel veel voor me betekend, zowel muzikaal en vriendschappelijk. Nadat ze Amsterdam als thuisbasis had verlaten, heeft ze in Brussel, Parijs, New York, Berlijn en Eindhoven gewoond. We hebben altijd contact gehouden, en we hadden het er ook over om weer samen te gaan spelen. The Black Napkins heeft in 2017 nog eens in De Ruimte (Amsterdam) opgetreden. The Black Napkins was mijn eerste bandje toen ik in 2006 naar Amsterdam verhuisde. De jaren dat we samenspeelden waren enorm vruchtbaar.

Wat dat betreft was 2020 niet alleen vanwege corona een zwart jaar. Ook de dood van pianist Cor Fuhler kwam onverwacht. Cor woonde weliswaar al geruime tijd in Australië, maar hij is erg belangrijk geweest voor de geïmproviseerde muziek in Nederland en ver daarbuiten. Ook was hij één van de oprichters van Doek.’

Kom je als Tilburger uit de ‘school van Paul van Kemenade’?

‘Paul is ongelofelijk belangrijk voor de jazz en vrije muziek-scene in Brabant, maar ik kwam Paul eigenlijk pas tegen nadat ik al naar Amsterdam was verhuisd. We hebben een paar keer in trio met Han Bennink gespeeld. Dat was heel erg leuk.

De liefde voor de gitaar is mij en mijn broer Bram met de paplepel ingegoten door mijn vader, Walter Stadhouders, die gitaardocent is. Zelf ben ik tijdens mijn middelbare schooltijd het meest beïnvloed door de pianist Harmen Fraanje. Ik ging vanaf 2003 vaak naar de jamsessies in Paradox. De drummer Pascal Vermeer en de saxofonist Mete Erker waren daar ook vaak bij. Ik ging daarheen met mijn broer Bram en Onno Govaert. Onno ken ik al vanaf mijn tiende. Zoals je weet hebben we heel veel samen gespeeld.’

Zat je samen met Onno op school?

Nee, de geluidsman van Krezip, de band van Jacqueline en Anne Govaert, werkte bij een muziekwinkel waar mijn vader me vaak mee naartoe nam. Hij vertelde dat het broertje van Jacqueline en Anne drumde en ongeveer dezelfde leeftijd had als Bram en ik. Zo werd het contact gelegd. Toen ik 12 was ging ik naar het Koning Willem II College in Tilburg, waar Onno en Bram al op zaten, dus we zaten wel samen op school.’

Later kwam daar ook de saxofonist John Dikeman bij. Ik kreeg de indruk dat jullie als ‘Cactus Truck’ onafscheidelijk waren, maar bestaat die band nog?’

‘Cactus Truck bestaat zeker nog. al toeren we niet zoveel meer als in de beginjaren. Op dit moment valt er uiteraard al helemaal niets te toeren. We doen nog steeds veel dingen samen maar we volgen ook allemaal onze eigen weg. Daar groeien we van. Ik vind Onno een geweldige drummer, maar ik speel ook vaak samen met drummers als Tristan Renfrow, Frank Rosaly en noem maar op. Allemaal weer heel anders, maar even virtuoos en inspirerend. Dat geldt ook voor saxofonisten. Ik vind het heerlijk om met John te spelen, maar van andere saxofonisten krijg ik weer op een heel andere manier een kick. Tobias Klein, bijvoorbeeld. De muziek van zijn band – ‘Spinifex’ – is verder uitgecomponeerd. Dat doet weer een heel ander beroep op je capaciteiten.’

Een van je laatste albums is een duo met de Palestijns-Haagse saxofonist Dirar Kalash. Ik las in de liner notes dat Dirar en de Cactus Truck een tournee door Palestina hebben gemaakt. Hoe was dat?

‘Dirar had Cactus Truck uitgenodigd om te toeren in Palestina (Haifa, Beit Sahour, Nablus, Jenin en Ramallah). Hij was niet alleen onze gids, maar hij speelde ook mee op alt sax en oud, dus we waren een kwartet tijdens die tournee. Het was een hele bijzondere ervaring om onze manier van muziek maken te mogen delen met het publiek in Palestina. Het wekte veel nieuwsgierigheid op, alsof ze niet eerder aan dit soort muziek waren blootgesteld en in de meeste gevallen kwam het publiek achteraf met heel veel vragen, die soms hele grappige gesprekken opleverden. Dat is een fantastische ervaring als muzikant, voor publiek spelen dat niet bekend is met wat je doet, dan wordt het voor jezelf ook een vernieuwde muzikale ervaring. In ieder geval heel anders dan als je voor een publiek van kenners of fans van geïmproviseerde muziek speelt.

Heeft die ervaring er iets mee te maken dat je op het Doek Composes-album waarop je de compositie ‘Passage’ van Kaja Draksler speelt de tekst in het Arabisch laat voordragen?

‘Nee. Niet bewust in ieder geval. Het leek me compositorisch een goed idee. Ik heb die compositie in veel verschillende lagen opgenomen. Ik heb alle instrumenten laag voor laag zelf ingespeeld en de studiomogelijkheden ook als instrument gebruikt. Toen dacht ik: het lijkt me mooi om die tekst ook in het Arabisch te laten klinken en heb ik Lana Khaskia gevraagd om de tekst te vertalen en in te spreken.

Er doet ook een Obi Vanoli op mee. Is dat familie van gitarist Raphael Vanoli?

‘Eh, tsja. ’t Is maar hoe je het bekijkt. Het is Raphaels papegaai. Ik had de papegaai achteraf gesampled en in de opnames verwerkt. Ik heb er ook wat veldopnames van de Poolse bossen en een haardvuur subtiel in verwerkt. Het is trouwens wel een mooi bruggetje van de ‘Raw’- naar de ‘Composes’-serie. We gaven als Doek onder het kopje ‘Raw’ albums uit op Bandcamp die bestonden uit niet of nauwelijks bewerkte concertopnamen. Aangezien we geen concerten meer kunnen geven moesten we iets anders verzinnen en zijn we de ‘composes’-serie begonnen.

De opdracht is: Doek leden componeren een stuk voor een solo improvisator, en de Doek leden geven hun eigen interpretatie daaraan. Eric Boeren beet met ‘Enkhuizen’ de spits af en dat gaf meteen een merkwaardig veelzijdig resultaat. Iedereen was daar zeer enthousiast over.

We zijn nu zes producties verder en we zijn zeker van plan er mee door te gaan. Na Eric Boeren hebben ook John Dikeman, Kaja Draksler, Michael Moore en Marta Warelis een compositie in de groep gegooid en we hebben een album gemaakt waarop bevriende improvisatoren vanuit de hele wereld één van die composities onder handen nemen.

Tot nu toe heeft er nog geen compositie van mij centraal gestaan. Mijn compositie voor de ‘Doek composes-serie’ is in de maak, en die zal binnenkort verschijnen.

Eén van de voordelen van corona is dat ik tijd heb om te componeren. Dat neemt niet weg dat ik het reizen, het spelen en het publiek vreselijk mis. Hopelijk keert dat over niet al te lange tijd weer terug.

-------

Jasper Stadhouders https://jasperstadhouders.wordpress.com/about/

Doek: https://www.doek.org/
Doek Raw https://doekraw.bandcamp.com/   
Live at The Workshop, by Dirar Kalash and Jasper Stadhouders  https://albayan.bandcamp.com/album/live-at-the-workshop
© 2021 Willem Minderhout
powered by CJ2