archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Bezigheden > Ergernissen delen printen terug
Onderwijs Julius Pasgeld

2004BZ OV
Zeven jaar hangt–ie nu al boven mijn bureau. Een cartoon van Jos Collignon. Ik kan er niet toe komen hem weg te gooien. Want naarmate de tijd verstrijkt lijkt hij steeds meer van toepassing.
Een bus vol mannen in nette pakken komt recht op je af rijden. Ze zitten allemaal aan een stuur te draaien. Helemaal voorin zit de echte chauffeur vertwijfeld met z’n handen in het haar zonder stuur. Naast de chauffeur staan wat kinderen achter het voorraam angstig naar buiten te kijken om te zien waar dit allemaal toe zal leiden. Bovenaan de bus, op de plek waar normaal de bestemming is aangegeven staat in grote letters:

               ‘ONDERWIJS’ .

De teloorgang van het huidige onderwijs had niet beter weergegeven kunnen worden.
Misschien mag ik dat zeggen. Want ik ben niet helemaal een vreemde in het Jeruzalem van het onderwijs. Vanaf 1965 tot 1983 gaf ik les op, in of aan de Lagere School, het Meer Uitgebreid Lager Onderwijs, het Individueel Technisch Onderwijs, het Middelbaar Algemeen Vormend Onderwijs, het Hoger Algemeen Vormend Onderwijs, het Voorbereidend Wetenschappelijk Onderwijs en de Pedagogische Academie.

Het begon met de Mammoetwet

Toen de Mammoetwet in 1968 werd ingevoerd begon de klad erin te komen. De vrijheid, die je had als onderwijzer, leraar, docent of welk etiket er ook op je werd geplakt, werd je gaandeweg steeds meer afgepakt
Een toename aan bemoeizuchtigen, die zelf dagelijks helemaal niks met kinderen te maken hadden, begonnen zich niet alleen bezig te houden met het onderwijs, maar ze gingen de mensen, die wèl dagelijks voor een klas met kinderen stonden, voorschrijven wàt ze anders moesten doen, hóe ze het anders moesten doen en vooral: dat beginnende onderwijzers vooral niet moesten denken dat ze zèlf geschikt waren om zonder al die begeleiding ook maar iets behoorlijks uit te voeren in de klas.

Adviseurs

Voor de goede orde: natuurlijk is er niks op tegen als een leerkracht geheel uit eigen vrije wil zèlf een cursus gaat volgen om beter les te kunnen geven.Maar hele volksstammen verdienen tegenwoordig in het onderwijs hun brood met ongevraagd en dwingend voor te schrijven hoe mensen, die gewoon ècht iedere dag voor de klas staan, het moeten doen. Met behulp van volstrekte flauwekul. Ik noem maar wat. ‘Trajecten op maat’. ‘Incompany trainingen’. ‘Effectief geven en ontvangen van feedback’. ‘Ontdekken’ van praktische handvatten waarmee je zo aan de slag kunt’. Om nog maar te zwijgen van ‘trainingen in groeigeluk’. Of met bemoeienissen in het vergroten van ‘het eigenaarschap van je leerlingen’. 
Geen wonder dus, dat er tegenwoordig steeds minder animo is voor een onderwijsbaan. Want niemand wil zich, bij de keuze van zijn beroep, bij voorbaat al baden in een voorland van bemoeizucht.

Vroeger

In 1967 ging ik op woensdagmiddagen nog wel eens vissen met mijn leerlingen van de vijfde klas van de lagere school. Uiteraard op vrijwillige basis. En dan ving Valentijn van der Broek (11) altijd de meeste vissen. En vertelde hij aan zijn medeleerlingen hoe ze dat moeten doen. In 1967 waren er, op de lagere school waar ik werkte, drie schoolvergaderingen per jaar. In de middagpauze in het kamertje van het hoofd. Drie kwartier per vergadering.

En nu

 En nu? Verplichte op- en bijscholingscursussen. In ‘verdiepende onderwijsmodules’ bijvoorbeeld. Of een workshop ‘onderzoekend of spelend leren’ . En wat dacht je van de cursus waarin je leert ‘hoe je het voor elkaar krijgt om je eerste leerjaar tot een succes te maken’? Jezus mina. Als beginnend leerkracht zorg je er, bij het aanbod van al die hemeltergende flauwekul, toch zèlf voor om je eerste leerjaar tot een succes te maken?
Anders zit je, voor je het weet meer te vergaderen dan dat je voor de klas staat. En vertellen anderen je wat je zelf had kunnen ontdekken.

Geld verdienen aan het onderwijs. En in het onderwijs. Daar gaat het helaas steeds meer om.
En steeds minder om de kinderen.

----------

Julius heeft zijn muur gefotografeerd.



© 2022 Julius Pasgeld meer Julius Pasgeld - meer "Ergernissen" -
Bezigheden > Ergernissen
Onderwijs Julius Pasgeld
2004BZ OV
Zeven jaar hangt–ie nu al boven mijn bureau. Een cartoon van Jos Collignon. Ik kan er niet toe komen hem weg te gooien. Want naarmate de tijd verstrijkt lijkt hij steeds meer van toepassing.
Een bus vol mannen in nette pakken komt recht op je af rijden. Ze zitten allemaal aan een stuur te draaien. Helemaal voorin zit de echte chauffeur vertwijfeld met z’n handen in het haar zonder stuur. Naast de chauffeur staan wat kinderen achter het voorraam angstig naar buiten te kijken om te zien waar dit allemaal toe zal leiden. Bovenaan de bus, op de plek waar normaal de bestemming is aangegeven staat in grote letters:

               ‘ONDERWIJS’ .

De teloorgang van het huidige onderwijs had niet beter weergegeven kunnen worden.
Misschien mag ik dat zeggen. Want ik ben niet helemaal een vreemde in het Jeruzalem van het onderwijs. Vanaf 1965 tot 1983 gaf ik les op, in of aan de Lagere School, het Meer Uitgebreid Lager Onderwijs, het Individueel Technisch Onderwijs, het Middelbaar Algemeen Vormend Onderwijs, het Hoger Algemeen Vormend Onderwijs, het Voorbereidend Wetenschappelijk Onderwijs en de Pedagogische Academie.

Het begon met de Mammoetwet

Toen de Mammoetwet in 1968 werd ingevoerd begon de klad erin te komen. De vrijheid, die je had als onderwijzer, leraar, docent of welk etiket er ook op je werd geplakt, werd je gaandeweg steeds meer afgepakt
Een toename aan bemoeizuchtigen, die zelf dagelijks helemaal niks met kinderen te maken hadden, begonnen zich niet alleen bezig te houden met het onderwijs, maar ze gingen de mensen, die wèl dagelijks voor een klas met kinderen stonden, voorschrijven wàt ze anders moesten doen, hóe ze het anders moesten doen en vooral: dat beginnende onderwijzers vooral niet moesten denken dat ze zèlf geschikt waren om zonder al die begeleiding ook maar iets behoorlijks uit te voeren in de klas.

Adviseurs

Voor de goede orde: natuurlijk is er niks op tegen als een leerkracht geheel uit eigen vrije wil zèlf een cursus gaat volgen om beter les te kunnen geven.Maar hele volksstammen verdienen tegenwoordig in het onderwijs hun brood met ongevraagd en dwingend voor te schrijven hoe mensen, die gewoon ècht iedere dag voor de klas staan, het moeten doen. Met behulp van volstrekte flauwekul. Ik noem maar wat. ‘Trajecten op maat’. ‘Incompany trainingen’. ‘Effectief geven en ontvangen van feedback’. ‘Ontdekken’ van praktische handvatten waarmee je zo aan de slag kunt’. Om nog maar te zwijgen van ‘trainingen in groeigeluk’. Of met bemoeienissen in het vergroten van ‘het eigenaarschap van je leerlingen’. 
Geen wonder dus, dat er tegenwoordig steeds minder animo is voor een onderwijsbaan. Want niemand wil zich, bij de keuze van zijn beroep, bij voorbaat al baden in een voorland van bemoeizucht.

Vroeger

In 1967 ging ik op woensdagmiddagen nog wel eens vissen met mijn leerlingen van de vijfde klas van de lagere school. Uiteraard op vrijwillige basis. En dan ving Valentijn van der Broek (11) altijd de meeste vissen. En vertelde hij aan zijn medeleerlingen hoe ze dat moeten doen. In 1967 waren er, op de lagere school waar ik werkte, drie schoolvergaderingen per jaar. In de middagpauze in het kamertje van het hoofd. Drie kwartier per vergadering.

En nu

 En nu? Verplichte op- en bijscholingscursussen. In ‘verdiepende onderwijsmodules’ bijvoorbeeld. Of een workshop ‘onderzoekend of spelend leren’ . En wat dacht je van de cursus waarin je leert ‘hoe je het voor elkaar krijgt om je eerste leerjaar tot een succes te maken’? Jezus mina. Als beginnend leerkracht zorg je er, bij het aanbod van al die hemeltergende flauwekul, toch zèlf voor om je eerste leerjaar tot een succes te maken?
Anders zit je, voor je het weet meer te vergaderen dan dat je voor de klas staat. En vertellen anderen je wat je zelf had kunnen ontdekken.

Geld verdienen aan het onderwijs. En in het onderwijs. Daar gaat het helaas steeds meer om.
En steeds minder om de kinderen.

----------

Julius heeft zijn muur gefotografeerd.

© 2022 Julius Pasgeld
powered by CJ2