 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |

archief vorig nr. lopend nr. |
 |
 |
 |

Nummer 19
Jaargang 22
5 juli 2025 Nummer 20 verschijnt op 14 augustus 2025 |  |
 |
Bezigheden > In de tuin |
delen printen
terug
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Dom werk?! |
Frits Hoorweg |
 |
 |

De tuin van
zo’n huisje in het bos is bewerkelijker dan je denkt. Er dwarrelt voortdurend
van alles naar beneden en regelmatig breken er takken van de bomen. Soms waait
er zelfs een hele boom om. Vandaag hadden we ‘de kar’, of eigenlijk had ik ‘m.
De kar is een enorme aanhanger, waarmee tuinafval kan worden afgevoerd. Nou ja,
je moet het er eerst op zien te krijgen. Dat doe ik dus.
Bladeren en takken, vooral bladeren, worden bijeen geharkt en dan in een
kruiwagen getild. Ogenschijnlijk dom werk dat me onwillekeurig doet denken aan
Professor Hijmans, de aartsvader van alle organisatieadviseurs. Ik heb een keer
de vertoning bijgewoond van zijn filmpje over Parijse straatvegers. Daarin liet
hij zien dat ook dat soort werk zich leent voor arbeidsanalyse. Wat dat
bladeren harken betreft ben ik daar nog niet aan toe gekomen.
De kale grond die door het harken vrij komt vertoont deze keer een opmerkelijk
aantal ronde gaten. O ja, de buurman klaagde al over een woelmuizenplaag.
Blijkbaar heeft hij niet overdreven. Moet ik er wat tegen doen? Ach, in Trouw
stond laatst een artikel waar iets boven stond als: ‘Voer geen oorlog met je
tuin!’ Zelden in een tuinrubriek zo’n goed advies tegengekomen.
De kruiwagen wordt als ie vol is naar de kar gereden en dan zelfs erop. Want
ja, de kruiwagen naast de kar omkeren en de bladeren erop scheppen is
zondewerk. Nee, hij moet naar boven en dat gebeurt via een oude deur (die we
gelukkig niet hebben weggedaan).
Die kruiwagen de schuin omhoog liggende deur opduwen, terwijl je er zelf
achteraan gaat, voelt een beetje link aan. Die deur is natuurlijk ooit geverfd
en dat laat nog steeds zijn sporen na. Op den duur wordt alles vochtig en glad,
vooral die oude verf, en moet je uitkijken niet met de kruiwagen bovenop je
achter, of half onder, de kar te belanden.
Op een gegeven moment begonnen er een paar druppels te vallen. Gelukkig was ik
bijna klaar. Nog even het laatste vrachtje naar boven rijden ...
U voelde ‘m al aankomen natuurlijk. Ik heb gelukkig niks gebroken.

|
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |
Bezigheden > In de tuin |
Dom werk?! |
Frits Hoorweg |
De tuin van
zo’n huisje in het bos is bewerkelijker dan je denkt. Er dwarrelt voortdurend
van alles naar beneden en regelmatig breken er takken van de bomen. Soms waait
er zelfs een hele boom om. Vandaag hadden we ‘de kar’, of eigenlijk had ik ‘m.
De kar is een enorme aanhanger, waarmee tuinafval kan worden afgevoerd. Nou ja,
je moet het er eerst op zien te krijgen. Dat doe ik dus.
Bladeren en takken, vooral bladeren, worden bijeen geharkt en dan in een
kruiwagen getild. Ogenschijnlijk dom werk dat me onwillekeurig doet denken aan
Professor Hijmans, de aartsvader van alle organisatieadviseurs. Ik heb een keer
de vertoning bijgewoond van zijn filmpje over Parijse straatvegers. Daarin liet
hij zien dat ook dat soort werk zich leent voor arbeidsanalyse. Wat dat
bladeren harken betreft ben ik daar nog niet aan toe gekomen.
De kale grond die door het harken vrij komt vertoont deze keer een opmerkelijk
aantal ronde gaten. O ja, de buurman klaagde al over een woelmuizenplaag.
Blijkbaar heeft hij niet overdreven. Moet ik er wat tegen doen? Ach, in Trouw
stond laatst een artikel waar iets boven stond als: ‘Voer geen oorlog met je
tuin!’ Zelden in een tuinrubriek zo’n goed advies tegengekomen.
De kruiwagen wordt als ie vol is naar de kar gereden en dan zelfs erop. Want
ja, de kruiwagen naast de kar omkeren en de bladeren erop scheppen is
zondewerk. Nee, hij moet naar boven en dat gebeurt via een oude deur (die we
gelukkig niet hebben weggedaan).
Die kruiwagen de schuin omhoog liggende deur opduwen, terwijl je er zelf
achteraan gaat, voelt een beetje link aan. Die deur is natuurlijk ooit geverfd
en dat laat nog steeds zijn sporen na. Op den duur wordt alles vochtig en glad,
vooral die oude verf, en moet je uitkijken niet met de kruiwagen bovenop je
achter, of half onder, de kar te belanden.
Op een gegeven moment begonnen er een paar druppels te vallen. Gelukkig was ik
bijna klaar. Nog even het laatste vrachtje naar boven rijden ...
U voelde ‘m al aankomen natuurlijk. Ik heb gelukkig niks gebroken.
|
© 2025 Frits Hoorweg |
 |
 |
 |
 |
powered by CJ2 |
|