 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |

archief vorig nr. lopend nr. |
 |
 |
 |

Nummer 19
Jaargang 22
5 juli 2025 Nummer 20 verschijnt op 14 augustus 2025 |  |
 |
Bezigheden > Ergernissen |
delen printen
terug
|
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Stiefkinderen van onze democratie |
Frits Hoorweg |
 |
 |

Op woensdag
7 mei loop ik tegen 10.00 uur Station Holland Spoor in Den Haag binnen. De
informatieborden geven aan dat er geen treinverkeer mogelijk is met Den Haag
CS. Als ik even later weer kijk is deze boodschap vervangen door: ‘Let op
omroepbericht’. En jawel, daar is het omroepbericht al: ‘Van en naar dit
station is, door diverse oorzaken, tot 12.30 uur geen treinverkeer mogelijk’,
of woorden van gelijke strekking.
Van opwinding is eigenlijk niet zoveel te merken. Als een trein te laat is
wordt men boos, een geblokkeerde lijn leidt tot wanhopige pogingen een andere
route te bedenken, maar als je nergens meer heen kunt treedt er blijkbaar een
merkwaardig soort rust in.
Nou ja, behalve bij dat groepje buitenlanders, die te oordelen naar de bagage
die ze meetorsen naar Schiphol moeten. De beambte achter de informatiebalie
heft zijn handen ten hemel en zegt: ‘Een taxi misschien?’ De leden van het
groepje lijken mij niet het soort mensen dat voldoende contanten op zak heeft
om zich dat te kunnen permitteren. Trouwens, waar staan de taxi’s? Juist nu
wordt het stationsplein gereconstrueerd. Aan de achterkant misschien. De meeste
tramhaltes zijn verplaatst naar een plek die alleen voor rasechte Hagenaars te
vinden is.
Even verderop staat een oude dame heel nadrukkelijk en luid in haar mobiele
telefoon te praten. ‘Nee, ik kom niet vandaag, want de treinen rijden niet. Je
begrijpt het geloof ik niet: ze rijden helemaal niet, ik kan niet komen. Ja, ik
kan er ook niks aan doen. Nee, ik weet nog niet wanneer wel.’ Ergens anders
veroorzaakt deze storing blijkbaar meer wanhoop dan hier.
Her en der staan groepjes studenten die het wel heel gemakkelijk opnemen, er
misschien zelfs wel plezier in hebben. ‘Overmacht, een dagje vrij, mooi toch?!’
Blijkbaar is er niemand bij die toevallig deze ochtend tentamen moet doen, want
dan piep je natuurlijk wel anders.
Die gedachte activeert een persoonlijke herinnering. Op weg naar een tentamen
bij professor Hoogerwerf in Nijmegen (politicologie) kwam ik ooit vast te
zitten in een vreselijke file. Bij aankomst, een half uur te laat, wist ik de
situatie enigszins te redden door mij te verontschuldigen met een verwijzing
naar een recente publicatie op zijn vakgebied. ‘Ik ben slachtoffer geworden van
het stiefkind van onze democratie’. Wat de professor in de gelegenheid stelde
te zeggen: ‘Nou dat is bepaald niet het enige stiefkind’. Zo waren wij ineens,
als het ware, vakgenoten onder elkaar.
Als ik het mij goed herinner kreeg ik na een ultrakort gesprek een acht.

|
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |
Bezigheden > Ergernissen |
Stiefkinderen van onze democratie |
Frits Hoorweg |
Op woensdag
7 mei loop ik tegen 10.00 uur Station Holland Spoor in Den Haag binnen. De
informatieborden geven aan dat er geen treinverkeer mogelijk is met Den Haag
CS. Als ik even later weer kijk is deze boodschap vervangen door: ‘Let op
omroepbericht’. En jawel, daar is het omroepbericht al: ‘Van en naar dit
station is, door diverse oorzaken, tot 12.30 uur geen treinverkeer mogelijk’,
of woorden van gelijke strekking.
Van opwinding is eigenlijk niet zoveel te merken. Als een trein te laat is
wordt men boos, een geblokkeerde lijn leidt tot wanhopige pogingen een andere
route te bedenken, maar als je nergens meer heen kunt treedt er blijkbaar een
merkwaardig soort rust in.
Nou ja, behalve bij dat groepje buitenlanders, die te oordelen naar de bagage
die ze meetorsen naar Schiphol moeten. De beambte achter de informatiebalie
heft zijn handen ten hemel en zegt: ‘Een taxi misschien?’ De leden van het
groepje lijken mij niet het soort mensen dat voldoende contanten op zak heeft
om zich dat te kunnen permitteren. Trouwens, waar staan de taxi’s? Juist nu
wordt het stationsplein gereconstrueerd. Aan de achterkant misschien. De meeste
tramhaltes zijn verplaatst naar een plek die alleen voor rasechte Hagenaars te
vinden is.
Even verderop staat een oude dame heel nadrukkelijk en luid in haar mobiele
telefoon te praten. ‘Nee, ik kom niet vandaag, want de treinen rijden niet. Je
begrijpt het geloof ik niet: ze rijden helemaal niet, ik kan niet komen. Ja, ik
kan er ook niks aan doen. Nee, ik weet nog niet wanneer wel.’ Ergens anders
veroorzaakt deze storing blijkbaar meer wanhoop dan hier.
Her en der staan groepjes studenten die het wel heel gemakkelijk opnemen, er
misschien zelfs wel plezier in hebben. ‘Overmacht, een dagje vrij, mooi toch?!’
Blijkbaar is er niemand bij die toevallig deze ochtend tentamen moet doen, want
dan piep je natuurlijk wel anders.
Die gedachte activeert een persoonlijke herinnering. Op weg naar een tentamen
bij professor Hoogerwerf in Nijmegen (politicologie) kwam ik ooit vast te
zitten in een vreselijke file. Bij aankomst, een half uur te laat, wist ik de
situatie enigszins te redden door mij te verontschuldigen met een verwijzing
naar een recente publicatie op zijn vakgebied. ‘Ik ben slachtoffer geworden van
het stiefkind van onze democratie’. Wat de professor in de gelegenheid stelde
te zeggen: ‘Nou dat is bepaald niet het enige stiefkind’. Zo waren wij ineens,
als het ware, vakgenoten onder elkaar.
Als ik het mij goed herinner kreeg ik na een ultrakort gesprek een acht.
|
© 2025 Frits Hoorweg |
 |
 |
 |
 |
powered by CJ2 |
|