|
|
|
|
|
|
|
archiefvorig nr.lopend nr. |
|
|
|
Nummer 6
Jaargang 22
28 november 2024 Nummer 7 verschijnt op 19 december 2024 | |
|
Bezigheden > Te water |
delen printen
terug
|
|
|
|
|
|
|
Vissen met kunstaas is een kunst op zich* |
Jack Luiten |
|
|
‘Hier durf ik nóóit meer te gaan zwemmen. Écht niet. Wat een monster!’ Een meisje van een jaar of tien kijkt met open mond en gefronste wenkbrauwen naar een foto van visser Milco met een grote snoek. ‘Heeft hij dat beest echt híer gevangen, in deze sloot?’ Met die sloot doelt ze op ‘het Watertje’, dat zich door een stukje oud-Zoeterwoude slingert en ter plaatse niet breder dan vier, vijf meter en een halve tot een meter diep is. Visser Milco Heijens (49), woonachtig in hetzelfde dorp, weet het nog precies: één meter achttien centimeter, zegt hij beslist. Hij bekijkt de foto nog eens: ‘Was inderdaad een hele mooie, maar dat is alweer een paar jaar terug.’ Nu is hij druk met het Europees snoek-kampioenschap, waarbij alles draait om zogenoemde ‘metersnoeken’; alleen vangsten van om en nabij een meter tellen mee. ‘We vormen met drie vissers een team. Het doel: in een maand tijd zoveel mogelijk zulke snoeken vangen. Er doen 185 teams mee, in heel Europa. We staan nu geloof ik 35e. Ik heb er in een paar weken vier gevangen, ging als een speer.’
Visvirus
Als peuter van het Zeeuw-Vlaamse land was hij bijna niet te houden, zo druk en springerig was hij. Totdat hij ’n keer mee mocht met z’n vader om te vissen. Hij was toen vier jaar. ‘Je gelooft het niet, maar hij heeft úren op zijn gat gezeten’, zei z’n vader bij terugkomst. Het visvirus was bij de dreumes geactiveerd en het is nooit meer weggegaan. Hij kan zich nóg het geluksmoment herinneren toen hij een paar jaar later met een wormpje zijn eerste paling ving.
Veel vissers hebben volgens hem totaal geen respect voor wat ze vangen. ‘Ik zie dingen langs de waterkant, man man, hou op. Dan lopen ze te sjorren aan een vislijn nadat een snoek een visje half of helemaal heeft ingeslikt. Vreselijk. En dan al die filmpjes op internet, daar word ik ook zo pissig van. Laten zien hoe geweldig je bent, hou op. Overigens kunnen snoeken veel hebben. Heb er wel eens een gevangen, die had al kunstaas in z’n bek. Heel voorzichtig heb ik ook die toen verwijderd. Die zwemt nog steeds rond hoor.’
Nu hij toch bezig is met sterke verhalen ... Laatst had de Zoeterwoudenaar een snoekbaars aan de lijn. ‘Bij het binnenhalen voelde de roofvis ineens veel zwaarder aan. Wat bleek? Had een grote snoek die snoekbaars gegrepen. Hij zat niet eens gehaakt. Ik kon ze zo allebei scheppen. Echt bizar. En Sieuwert, m’n vismaatje en een wereldgozer, heeft nog niet zo lang geleden een albino-meerval gevangen van... 1.41 meter. Ik lieg geen centimeter. Een van mijn mooiste vangsten was in de buurt van de Baltische Zee, ondiep water. Kreeg beet, was even tik,tik, tik en dan...bááám, een ongelooflijk klap. Bleek het een zeeforel van 82 centimeter.’
Zoektocht ‘Snoeken’ klinkt makkelijk, maar dat is het niet. Het is een zoektocht, een combinatie van de goeie keuzes van kunstaas, water, waar zit de aasvis, welke diepte, het weer ter plaatse enzovoorts. Het weer is essentieel om te gaan snoeken, net zoals het water. In water van een halve meter kun je ook grote vangen. In de loop der jaren ontwikkel je langzaamaan een gevoel voor de plekken waar die grote jongens kunnen liggen.’ Vissen met kunstaas heeft eigenlijk álles, doceert Milco. Hij somt op: doorzettingsvermogen, irritatie, gevoel, complete vreugde, timing, motoriek, geduld en nog veel meer. ‘Ja, en natuurlijk ook bálen, zwáár balen, vooral als je er eentje voor de tweede keer verspeelt. Vissen met kunstaas is echt een kunst op zich. Kunstaas vind ik iets, dat hoort bij een echte hengelsporter.’
Is vissen verslavend? Milco: ‘Laat ik het zo zeggen, ik probeer elke dag wel een uurtje of iets langer te vissen. Het kan obsessief worden, zeker als je een tijdje heel goed vangt. Dan probeer ik wel een paar dagen afstand te nemen. Maar de honger naar een snoek is nooit gestild. Ben altijd op zoek naar afgelegen plekjes waar je ze niet direct verwacht, in de buurt van roostertjes of gemaaltjes. Of bij een brug. Het is dan een kwestie van aanhouden. Je voelt dat het kán gebeuren. En dan nóg lukt het soms niet. Als ie ’m dan - een paar dagen later op dezelfde plek - pakt, dan geeft me dat zóveel voldoening.’
Reddingsboei
Het vissen heeft ’m er - alweer lang geleden - ook wel eens bovenop geholpen. ‘Laat ik het zo zeggen, dat was toen niet de sterkste periode van mijn leven. Ik gebruik nu geen alcohol meer, geen drugs. Niet meer blowen, niks meer. Dat is wel eens anders geweest. Heb me nadien volledig op het vissen gestort. Het was een soort reddingsboei en die heb nooit meer losgelaten.’
----------
De auteur heeft de foto geleverd. Milco staat op de foto. De maker is onbekend.
|
|
|
|
|
|
|
|
Bezigheden > Te water |
Vissen met kunstaas is een kunst op zich* |
Jack Luiten |
‘Hier durf ik nóóit meer te gaan zwemmen. Écht niet. Wat een monster!’ Een meisje van een jaar of tien kijkt met open mond en gefronste wenkbrauwen naar een foto van visser Milco met een grote snoek. ‘Heeft hij dat beest echt híer gevangen, in deze sloot?’ Met die sloot doelt ze op ‘het Watertje’, dat zich door een stukje oud-Zoeterwoude slingert en ter plaatse niet breder dan vier, vijf meter en een halve tot een meter diep is. Visser Milco Heijens (49), woonachtig in hetzelfde dorp, weet het nog precies: één meter achttien centimeter, zegt hij beslist. Hij bekijkt de foto nog eens: ‘Was inderdaad een hele mooie, maar dat is alweer een paar jaar terug.’ Nu is hij druk met het Europees snoek-kampioenschap, waarbij alles draait om zogenoemde ‘metersnoeken’; alleen vangsten van om en nabij een meter tellen mee. ‘We vormen met drie vissers een team. Het doel: in een maand tijd zoveel mogelijk zulke snoeken vangen. Er doen 185 teams mee, in heel Europa. We staan nu geloof ik 35e. Ik heb er in een paar weken vier gevangen, ging als een speer.’
Visvirus
Als peuter van het Zeeuw-Vlaamse land was hij bijna niet te houden, zo druk en springerig was hij. Totdat hij ’n keer mee mocht met z’n vader om te vissen. Hij was toen vier jaar. ‘Je gelooft het niet, maar hij heeft úren op zijn gat gezeten’, zei z’n vader bij terugkomst. Het visvirus was bij de dreumes geactiveerd en het is nooit meer weggegaan. Hij kan zich nóg het geluksmoment herinneren toen hij een paar jaar later met een wormpje zijn eerste paling ving.
Veel vissers hebben volgens hem totaal geen respect voor wat ze vangen. ‘Ik zie dingen langs de waterkant, man man, hou op. Dan lopen ze te sjorren aan een vislijn nadat een snoek een visje half of helemaal heeft ingeslikt. Vreselijk. En dan al die filmpjes op internet, daar word ik ook zo pissig van. Laten zien hoe geweldig je bent, hou op. Overigens kunnen snoeken veel hebben. Heb er wel eens een gevangen, die had al kunstaas in z’n bek. Heel voorzichtig heb ik ook die toen verwijderd. Die zwemt nog steeds rond hoor.’
Nu hij toch bezig is met sterke verhalen ... Laatst had de Zoeterwoudenaar een snoekbaars aan de lijn. ‘Bij het binnenhalen voelde de roofvis ineens veel zwaarder aan. Wat bleek? Had een grote snoek die snoekbaars gegrepen. Hij zat niet eens gehaakt. Ik kon ze zo allebei scheppen. Echt bizar. En Sieuwert, m’n vismaatje en een wereldgozer, heeft nog niet zo lang geleden een albino-meerval gevangen van... 1.41 meter. Ik lieg geen centimeter. Een van mijn mooiste vangsten was in de buurt van de Baltische Zee, ondiep water. Kreeg beet, was even tik,tik, tik en dan...bááám, een ongelooflijk klap. Bleek het een zeeforel van 82 centimeter.’
Zoektocht ‘Snoeken’ klinkt makkelijk, maar dat is het niet. Het is een zoektocht, een combinatie van de goeie keuzes van kunstaas, water, waar zit de aasvis, welke diepte, het weer ter plaatse enzovoorts. Het weer is essentieel om te gaan snoeken, net zoals het water. In water van een halve meter kun je ook grote vangen. In de loop der jaren ontwikkel je langzaamaan een gevoel voor de plekken waar die grote jongens kunnen liggen.’ Vissen met kunstaas heeft eigenlijk álles, doceert Milco. Hij somt op: doorzettingsvermogen, irritatie, gevoel, complete vreugde, timing, motoriek, geduld en nog veel meer. ‘Ja, en natuurlijk ook bálen, zwáár balen, vooral als je er eentje voor de tweede keer verspeelt. Vissen met kunstaas is echt een kunst op zich. Kunstaas vind ik iets, dat hoort bij een echte hengelsporter.’
Is vissen verslavend? Milco: ‘Laat ik het zo zeggen, ik probeer elke dag wel een uurtje of iets langer te vissen. Het kan obsessief worden, zeker als je een tijdje heel goed vangt. Dan probeer ik wel een paar dagen afstand te nemen. Maar de honger naar een snoek is nooit gestild. Ben altijd op zoek naar afgelegen plekjes waar je ze niet direct verwacht, in de buurt van roostertjes of gemaaltjes. Of bij een brug. Het is dan een kwestie van aanhouden. Je voelt dat het kán gebeuren. En dan nóg lukt het soms niet. Als ie ’m dan - een paar dagen later op dezelfde plek - pakt, dan geeft me dat zóveel voldoening.’
Reddingsboei
Het vissen heeft ’m er - alweer lang geleden - ook wel eens bovenop geholpen. ‘Laat ik het zo zeggen, dat was toen niet de sterkste periode van mijn leven. Ik gebruik nu geen alcohol meer, geen drugs. Niet meer blowen, niks meer. Dat is wel eens anders geweest. Heb me nadien volledig op het vissen gestort. Het was een soort reddingsboei en die heb nooit meer losgelaten.’
----------
De auteur heeft de foto geleverd. Milco staat op de foto. De maker is onbekend.
|
© 2023 Jack Luiten |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|