Telefoonverslaving is een veelvoorkomend verschijnsel. Mensen lopen daar over het algemeen niet mee te koop. Het voortdurende getuur op dat schermpje zou je dus een heimelijk genoegen kunnen noemen. Het is overigens de vraag of er van een genoegen sprake is. Velen twijfelen daraan, maar bij mij is daarvan zeker sprake. Ik geeft het ronduit toe: ik ben een slaaf van mijn telefoon en hunker naar zijn goedkeuring en doe er alles aan om complimenten van dat toestel in ontvangst te mogen nemen.

Ik heb altijd al veel en graag gewandeld, maar in het gevecht tegen de kilo’s is wandelen een dagelijkse obsessie geworden. Ik had gehoord dat als je dagelijks tienduizend stappen loopt het buikvet verdwijnt als sneeuw voor de zon. Maar hoe houd je dat bij?

Jeannette, mijn levensgezellin, is ook lid van de tienduizendstappen-sekte. Zij gebruikt echter een andere app: ‘Google Fit’. Ik heb die nu ook geïnstalleerd, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Google Fit geeft mij standaard een paar duizend stappen per dag minder dan mijn oorspronkelijke app. Erger nog: als we samen een wandeling maken worden mij veel minder stappen toebedeeld dan haar. Eerst weet ik dat aan het feit dat ik grotere stappen neem. Dat zal ook deels de verklaring zijn, maar de verschillen zijn zo groot dat dat niet het enige kan zijn.

Er komt nog iets bij. Google Fit deelt ook zogenaamde ‘hartpunten’ uit om gezond gedrag te belonen. Ook hier kom ik er veel kariger vanaf dan Jeannette. Als we na een wandeling vol verwachting kijken hoeveel hartpunten we verdiend hebben, dan staat zij ergens rond de zestig, terwijl ik er maar een of twee heb mogen incasseren. Ik houd me groot, maar dat schrijnt. De app schat mijn inspanningen niet op waarde. 

De karige waardering die ik van mijn app krijg doet echter niet alleen pijn, maar inspireert ook tot grote daden. Ik ben nu al zo ver heen dat ik voor het ontbijt alvast een voorsprong neem door een rondje om Duindorp te wandelen, waarbij ik soms zelfs in het pikkedonker het duinpad neem. Ik wandel ook regelmatig naar de school waar ik werk. Dat is zo'n zeven kilometer heen en zeven kilometer terug. Achttienduizend stapjes of meer! Op school neem ik nooit meer de lift. Ik begin de dag door naar de achtste verdieping te lopen terwijl ik op de derde verdieping werk. Mijn oorspronkelijke app registreert namelijk ook het aantal trappen dat je loopt en ik hoop stilletjes dat die inspanning 'hartpunten' van mijn nieuwe app oplevert.

Wat heeft deze zelfkwelling met heimelijke genoegens te maken? Heimelijk is het niet meer nu ik het op schrift heb gesteld, maar laatst vertelde mijn app me: ‘Je hebt op drie dagen beide doelen behaald. Blijf jezelf uitdagen om dit vaker te doen.’ Kijk eens aan: drie dagen achter elkaar meer dan tienduizend stappen en meer dan vijftig hartpunten, wat dat dan ook mogen zijn, op mijn 'strenge' app. Maar het allerbelangrijkste: mijn app is trots op me en dat doet me zeer veel genoegen! Ik heb mijn meester tevreden gesteld.

En het helpt ook nog tegen de kilo’s.

----------

De auteur heeft de foto geleverd.