archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Koken delen printen terug
Tipje van de sluier Maeve van der Steen

0312BZ Koken
Aha, naar een nieuw land, dacht ik, toen ik eenmaal besloten had dat ik de totale zonsverduistering op 29 maart 2006 onder geen beding wilde missen. Naar Turkije moest ik om de volle vier minuten van het zeldzame natuurverschijnsel te kunnen genieten. Voor het gemak besloot ik met een groepsreis te gaan. En kwam terecht in een vijf sterrenhotel met zwembad binnen en buiten, marmeren gangen en schoenpoetsers, een eenzame oude pianist aan de vleugel in de lounge, en een computerkamer om onbeperkt te internetten. Maar een ober die het verschil tussen witte en rode wijn wist was moeilijk te vinden. Het diner kwam in buffetvorm.
 
Helaas hadden mijn reisgenoten wel verstand van planeten, maar niet van lekker eten, zodat ik in eenzaamheid moest genieten van de heerlijke humus, groene salades, wittebonensalades met tomaat en komkommer, olijven, lente-uitjes, gevulde paprika’s, verse muntblaadjes en dressings van yoghurtsaus of olijfolie en vers citroensap. Met keuze uit verschillende soorten versgebakken brood. Terwijl de andere ‘eclipsers’ hun borden volschepten met tamelijk laffe groente-vlees-aardappelmengsels die in grote bakken werden warmgehouden. Om daarna een run te maken op de toetjestafel. Nu moet ik toegeven dat ik dit keer de zoetigheden, waar ik meestal nogal onverschillig tegenover sta, niet kon weerstaan. Met als absoluut hoogtepunt een ovaal cakeje, druipend van de honing. En als goede tweede een baksel met veel maanzaad.

De meeste lekkere hapjes kende ik wel vanuit de buurt, hier in de Pijp in Amsterdam stikt het van de Turkse restaurantjes, maar in het land zelf was alles wel heel gevarieerd en vers, en de heerlijke sterke looizuurrijke thee in elegant tulpvormig glaasje had ik nog nooit gedronken. Daar moest je trouwens wel om vragen, anders kreeg je een soort slap toeristenbakje of de populaire appelthee. Die is gemaakt van gedroogde appel en is erg zoet, maar smaakt best lekker en in ieder geval beter dan onze zakjes zogenaamde vruchtenthee met chemisch aroma.

Turkse koffie wordt ook zorgvuldig verborgen gehouden, overal wordt Nescafé geschonken in cappuccinovorm. Langs de weg is volop vers uitgeperst sinaasappelsap te krijgen, dat heeft iets ouderwets zuidelijks. Zo van de boom in je glas. Bij het ontbijt in het hotel was dat er dan weer niet. Als basis de onvermijdelijke internationale roereieren (hier wel smeuïg en niet prefab zoals in Nederlandse hotels, zelf gezien hoe ze die uit plastic zakken schudden bij ons!), worstjes, zelf te preparen toast, muffe cornflakes en dergelijke. Daarnaast gelukkig ook locale specialiteiten: heerlijke yoghurt met en zonder rode vruchten, gedroogde pruimen en vijgen, netjes schoongemaakte plakken grapefruit en sinaasappel, feta- en mozzarella-achtige kaasjes, rauwe paprika, ui, allerlei soorten broodjes: met dadels, met nootjes. Chocoladecakejes, een hele honingraat om honing af te schrapen, prachtig om te zien. En ik zag Turkse (nu nog slanke) vrouwen daadwerkelijk een bordje volscheppen met koekjes, gebakjes en broodjes met eetlepels chocoladesaus en iets waarvan ik eerst dacht dat het yoghurt was, maar wat een soort vloeibaar glazuur bleek te zijn.
Overigens nauwelijks sluiers of hoofddoekjes gezien, de titel van dit stukje betreft de summiere kennismaking met het land waar ik nooit geweest was.

In het stadje Side aangekomen, een toeristische badplaats waar de verduistering het best en het langst te zien zou zijn, nog snel voor het grote gebeuren een soort pannenkoekje, het meest lijkend op een roti, gekocht, met verkruimelde geitenkaas en peterselie erover. Dat was echt even nodig als basis voor het spannende uurtje. Goddank was de lucht helder en de verduistering fenomenaal. Deze ervaring is onmogelijk te beschrijven, dat moet je echt een keer meemaken, een visuele kick maar dat niet alleen, rillingen over je rug, van de kou maar ook van opwinding.

Hopelijk kan ik mijn enthousiasme voor de keuken van Antalya wel overbrengen, met dit eenvoudige recept voor Köfte, gehaktballetjes (en wie houdt er niet van gehaktballetjes?) die in de tuin van het hotel werden gebarbecued, maar die ook gewoon uit de koekenpan heel smakelijk zijn.

Köfte
Voor vier personen:
   500 gram rundergehakt of lamsgehakt
   1 ei
   Sneetje oud witbrood, verkruimeld
   Zout, peper, paprikapoeder
   Theelepel komijnpoeder
   Een zeer fijngesneden lente-uitje
   Twee eetlepels fijngehakte peterselie.

Lamsgehakt is lekkerder vind ik, wel wat vetter, maar het meeste vet zal eruit lopen bij het bakken of grillen. Bij rundergehakt oppassen dat ze niet te donker en te droog worden, de balletjes.
Roer de ingrediënten door elkaar en maak er acht balletjes van, langwerpig of plat. (Als je geen brood in huis hebt en zelfs geen ei, kan het eventueel ook zonder deze ingrediënten.) Kwartiertje grillen of bakken in weinig olie.
Rijst of bulgur, en tomaat en komkommersla erbij, en Turks brood, even opgewarmd in de oven natuurlijk. Ook lekker erbij is een yoghurtsaus
 
Yoghurtsaus
Kwart liter volle Turkse yoghurt mengen met een scheutje water en een uitgeknepen knoflookteentje. Eventueel een paar blaadjes mint erop leggen.

Dit is een heerlijk zomerse, makkelijke maaltijd. Drink er een Turkse rode wijn bij, een aanrader is Villa Doluca.
 
******************************************************
Wilt u geattendeerd worden op de nieuwe aflevering van De Leunstoel?
Laat ons dat weten door de reactieknop hieronder te gebruiken
en als onderwerp in te vullen: Nieuwsbrief.


© 2006 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Tipje van de sluier Maeve van der Steen
0312BZ Koken
Aha, naar een nieuw land, dacht ik, toen ik eenmaal besloten had dat ik de totale zonsverduistering op 29 maart 2006 onder geen beding wilde missen. Naar Turkije moest ik om de volle vier minuten van het zeldzame natuurverschijnsel te kunnen genieten. Voor het gemak besloot ik met een groepsreis te gaan. En kwam terecht in een vijf sterrenhotel met zwembad binnen en buiten, marmeren gangen en schoenpoetsers, een eenzame oude pianist aan de vleugel in de lounge, en een computerkamer om onbeperkt te internetten. Maar een ober die het verschil tussen witte en rode wijn wist was moeilijk te vinden. Het diner kwam in buffetvorm.
 
Helaas hadden mijn reisgenoten wel verstand van planeten, maar niet van lekker eten, zodat ik in eenzaamheid moest genieten van de heerlijke humus, groene salades, wittebonensalades met tomaat en komkommer, olijven, lente-uitjes, gevulde paprika’s, verse muntblaadjes en dressings van yoghurtsaus of olijfolie en vers citroensap. Met keuze uit verschillende soorten versgebakken brood. Terwijl de andere ‘eclipsers’ hun borden volschepten met tamelijk laffe groente-vlees-aardappelmengsels die in grote bakken werden warmgehouden. Om daarna een run te maken op de toetjestafel. Nu moet ik toegeven dat ik dit keer de zoetigheden, waar ik meestal nogal onverschillig tegenover sta, niet kon weerstaan. Met als absoluut hoogtepunt een ovaal cakeje, druipend van de honing. En als goede tweede een baksel met veel maanzaad.

De meeste lekkere hapjes kende ik wel vanuit de buurt, hier in de Pijp in Amsterdam stikt het van de Turkse restaurantjes, maar in het land zelf was alles wel heel gevarieerd en vers, en de heerlijke sterke looizuurrijke thee in elegant tulpvormig glaasje had ik nog nooit gedronken. Daar moest je trouwens wel om vragen, anders kreeg je een soort slap toeristenbakje of de populaire appelthee. Die is gemaakt van gedroogde appel en is erg zoet, maar smaakt best lekker en in ieder geval beter dan onze zakjes zogenaamde vruchtenthee met chemisch aroma.

Turkse koffie wordt ook zorgvuldig verborgen gehouden, overal wordt Nescafé geschonken in cappuccinovorm. Langs de weg is volop vers uitgeperst sinaasappelsap te krijgen, dat heeft iets ouderwets zuidelijks. Zo van de boom in je glas. Bij het ontbijt in het hotel was dat er dan weer niet. Als basis de onvermijdelijke internationale roereieren (hier wel smeuïg en niet prefab zoals in Nederlandse hotels, zelf gezien hoe ze die uit plastic zakken schudden bij ons!), worstjes, zelf te preparen toast, muffe cornflakes en dergelijke. Daarnaast gelukkig ook locale specialiteiten: heerlijke yoghurt met en zonder rode vruchten, gedroogde pruimen en vijgen, netjes schoongemaakte plakken grapefruit en sinaasappel, feta- en mozzarella-achtige kaasjes, rauwe paprika, ui, allerlei soorten broodjes: met dadels, met nootjes. Chocoladecakejes, een hele honingraat om honing af te schrapen, prachtig om te zien. En ik zag Turkse (nu nog slanke) vrouwen daadwerkelijk een bordje volscheppen met koekjes, gebakjes en broodjes met eetlepels chocoladesaus en iets waarvan ik eerst dacht dat het yoghurt was, maar wat een soort vloeibaar glazuur bleek te zijn.
Overigens nauwelijks sluiers of hoofddoekjes gezien, de titel van dit stukje betreft de summiere kennismaking met het land waar ik nooit geweest was.

In het stadje Side aangekomen, een toeristische badplaats waar de verduistering het best en het langst te zien zou zijn, nog snel voor het grote gebeuren een soort pannenkoekje, het meest lijkend op een roti, gekocht, met verkruimelde geitenkaas en peterselie erover. Dat was echt even nodig als basis voor het spannende uurtje. Goddank was de lucht helder en de verduistering fenomenaal. Deze ervaring is onmogelijk te beschrijven, dat moet je echt een keer meemaken, een visuele kick maar dat niet alleen, rillingen over je rug, van de kou maar ook van opwinding.

Hopelijk kan ik mijn enthousiasme voor de keuken van Antalya wel overbrengen, met dit eenvoudige recept voor Köfte, gehaktballetjes (en wie houdt er niet van gehaktballetjes?) die in de tuin van het hotel werden gebarbecued, maar die ook gewoon uit de koekenpan heel smakelijk zijn.

Köfte
Voor vier personen:
   500 gram rundergehakt of lamsgehakt
   1 ei
   Sneetje oud witbrood, verkruimeld
   Zout, peper, paprikapoeder
   Theelepel komijnpoeder
   Een zeer fijngesneden lente-uitje
   Twee eetlepels fijngehakte peterselie.

Lamsgehakt is lekkerder vind ik, wel wat vetter, maar het meeste vet zal eruit lopen bij het bakken of grillen. Bij rundergehakt oppassen dat ze niet te donker en te droog worden, de balletjes.
Roer de ingrediënten door elkaar en maak er acht balletjes van, langwerpig of plat. (Als je geen brood in huis hebt en zelfs geen ei, kan het eventueel ook zonder deze ingrediënten.) Kwartiertje grillen of bakken in weinig olie.
Rijst of bulgur, en tomaat en komkommersla erbij, en Turks brood, even opgewarmd in de oven natuurlijk. Ook lekker erbij is een yoghurtsaus
 
Yoghurtsaus
Kwart liter volle Turkse yoghurt mengen met een scheutje water en een uitgeknepen knoflookteentje. Eventueel een paar blaadjes mint erop leggen.

Dit is een heerlijk zomerse, makkelijke maaltijd. Drink er een Turkse rode wijn bij, een aanrader is Villa Doluca.
 
******************************************************
Wilt u geattendeerd worden op de nieuwe aflevering van De Leunstoel?
Laat ons dat weten door de reactieknop hieronder te gebruiken
en als onderwerp in te vullen: Nieuwsbrief.
© 2006 Maeve van der Steen
powered by CJ2