archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Koken | ||||
Portugese worteltjes tegen dooievingersassociaties | Maeve van der Steen | |||
‘Dooie vingers’ mopperde de man met wie ik tien jaar mijn leven deelde als hij gekookte worteltjes zag.
Gekookte worteltjes at hij niet, en ik moet zeggen, de afkeer was besmettelijk. Als kind vond ik worteltjes heerlijk, al rook het bij de buurvrouw nogal muf als ze opstonden (vanaf een uur of vier ’s middags, de deksel van de pan vervaarlijk kletterend, zo hoog stond de gasvlam). Op weg naar volwassenheid vond ik worteltjes saai en nu vind ik er domweg niks aan. Gekookte worteltjes dan, rauw is een ander verhaal. Geraspte rauwe worteltjes met veel olie en citroensap erdoorheen, en liefst ook nog wat knoflook en mayonaise, ja graag.
Winterwortels kunnen er zeker mee door, vooral in stoofschotels en in bouillon, waaraan ze kleur en geur geven. Dat is de kwaliteit van de wortel, hij geeft zijn smaak gauw weg aan het kooknat en stoofvocht, is daarom ook onderdeel van de soffrito (gefruite basis voor veel Mediterrane sauzen) maar het gare worteltje zelf is een beetje laf. Onbegrijpelijk dat de combinatie gekookte vis met gekookte worteltjes ooit zo populair was. Wat een flauwe hap, meer iets voor peuters of zieken. Maar we geven ze een kans, deze leveranciers van bètacaroteen, of provitamine A, dat helpt tegen nachtblindheid. Ja, wortels zijn goed voor je ogen, het is geen fabeltje.
Om te beginnen moet het worteltje niet te lang worden gekookt, om te voorkomen dat je te zachte, zoete groente op je bord krijgt. En wie last heeft van dooievingersassociaties (ik ben ook tegen dat aan elkaar schrijven van woorden en geloof mijn ogen niet als ik jazzzangeres zie staan maar de spellingcorrector beslist) snijdt de wortels in stukken. Staat veel mooier.
En maak er iets lekkers van door ze te glaceren na het koken – beetje suiker en boter smelten en de worteltjes daar even in stoven, dan wat fijngehakte peterselie eroverheen strooien.
Hier een vrij onbekend recept voor een hapje dat je samen met wat olijven bij een glaasje witte wijn vooraf nuttigt. Ik kreeg dit ooit in Portugal in een restaurant en vond het verrassend lekker. Het schijnt van Marokkaanse oorsprong te zijn, zoals wel meer Portugese gerechten. Handig ook voor als je een vegetariër op bezoek krijgt aan wie je geen plakje salami of ham kwijt kunt.
Portugese worteltjes
vier of vijf wortels, geschrapt
drie eetlepels olijfolie
een eetlepel wijnazijn, liefst witte
een fijngesneden teen knoflook
theelepel komijn – de zaadjes even geplet in de vijzel
je kan eventueel poeder gebruiken (djintan)
zout en peper
handvol gewassen koriander of/en peterselie
Kook de wortels ongeveer acht minuten in licht gezouten water, ze mogen niet te zacht worden, beetgaar is genoeg dus testen tijdens het kookproces! Giet ze af, bewaar het kookvocht om straks in te vriezen, later fijn voor soep of saus.
Maak een dressing van de olie, azijn, peper, zout, komijnzaadjes en knoflook. Als laatste de fijngehakte koriander en peterselie erbij doen.
Snijd de wortels in niet te dunne plakjes en meng ze met de dressing, doe ze in een schaaltje. Zet een paar uur weg op een koele plaats.
Heerlijk met stukje stokbrood als borrelhapje of voorgerecht en tja, wat mij betreft is er geen verschil tussen het een en het ander... misschien dat je bij het aperitieven je eigen gang gaat en de krant kan lezen of in de keuken nog even in een pan roert, terwijl je bij het officiële voorgerecht allemaal aan tafel zit?
Geniet ervan, met een Portugees wijntje erbij.
Wat overblijft, kan je nog een paar dagen in de koelkast bewaren.
************************
Het plaatje is van Henk Klaren |
||||
© 2012 Maeve van der Steen | ||||
powered by CJ2 |