archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Koken | ||||
Goedkoper voedsel bestaat niet | Maeve van der Steen | |||
Het meest ongebruikte keukenapparaat van de ongebruikte keukenapparaten is de broodmachine. Dat bleek toen een radioprogramma een steekproef deed en iemand langs de deuren stuurde met de vraag: ‘Heeft U een broodmachine in huis?’ Ja, ik geloof het wel, hij staat op zolder’ (of bovenop de kast waar niemand erbij kan.) Eén keer gebruikt. Nu verstoft. Naast de ijsmachine –twee keer gebruikt– en dat mooie minideegrollertje, de pastamachine –wel drie keer gebruikt.
Nu heb ik nooit een broodmachine gekocht, machines kopen is toch meer iets voor mannen, en ik heb er ook geen plek voor. Maar de voornaamste reden is dat ik er de gein helemaal niet van inzie: als je dan zo graag brood wil bakken, doe het dan echt, met de hand.
In een ver verleden was er eens een heel aardig programma op televisie, VPRO waarschijnlijk, waar een interview werd gecombineerd met het bereiden van een gerecht. Jan Wolkers maakte een Salade Niçoise die op een paar borsten leek, en Juliette Greco bakte een brood. ‘Because it has to do with life and earth,’ of woorden van die strekking, sprak ze met een broeierig Frans accent, terwijl haar prachtige lange vingers het deeg kneedden. En dat kneden, daar gaat het natuurlijk om!
Lang kneden en vervolgens laten rijzen, en dan pas de oven in.
Nu moet ik toegeven dat ik nog nooit van mijn leven een brood heb gebakken en eigenlijk schaam ik mij hier voor (wel een keer helemaal zelf een pizza gemaakt, en het is inderdaad zwaar werk, dat kneden).
Om de redenen die Juliette Greco gaf, beloof ik dat ik het ga doen, binnenkort, een mens moet eens in zijn leven een brood hebben gebakken!
Intussen geniet ik van de Allison van de bakker op de hoek, het witbrood van de Turk, het stokbrood van weer een andere bakker, en af en toe van iets lekkers van’Bakken met Passie’, hoewel ik die winkel erg duur vind en ook een beetje vreemd. Ze hebben geen toonbank en daardoor lijkt het meer op een winkel voor leuke snuisterijen dan op een bakker.
Met weemoed denk ik aan de verrukkelijke witte, maar niet krijtwitte, harde bolletjes die de oude Manolo Rodriguez iedere vrijdagnacht bakte, en in zijn winkel ‘Casa Molero’ hier in de Pijp in Amsterdam op zaterdag verkocht. Knapperige, luchtige en toch stevige broodjes waren het, hij leverde ze ook aan Spaanse restaurants in de stad, dan zat je in de Jordaan te eten en vond je zo’n heerlijk Molerobroodje op je side plate. Hij bakte ook grote ronde broden; die boterhammen smaakten naar ouderwets witbrood.
Casa Molero bestaat helaas niet meer, dus voor dat witbrood zullen we naar Spanje moeten. Of het proberen na te maken, ik zal het recept proberen te achterhalen, je maakt het vast en zeker zonder keukenmachine.
Om vast een beetje in de stemming te komen, maken we vandaag Catalaanse boterhammen:
Pantumaca (pa amb tomàquet)
Voor twee personen:
Snijd van een rond of ovaal brood –type pain de campagne, maar beslist niet die zurige variant en liefst niet al te vers– vier dikke boterhammen. Rooster in de oven of onder de gril aan één kant lichtjes.
Snijd twee beslist rijpe tomaten in tweeën en smeer de geroosterde kanten stevig in met de tomaat. Druppel daarna goede olijfolie erover, goed uitsmeren over de hele boterham, en een heel klein beetje zout. Houdt er rekening mee dat het brood zelf hier veel zouter is dan in Spanje...
Zo opeten is al heerlijk als je zo’n echte lunchhonger hebt, maar de bedoeling is dat je er kaas, rauwe ham of plakjes worst oplegt. De tomaat en olie zijn een soort vervanging voor boter.
Voor wie niet te vaak witbrood mag eten, eigenlijk iedereen dus, en een beetje genoeg krijgt van elke dag die brave volkoren boterham met kaas, wil ik nog even de Oudhollandse houtsnip in herinnering brengen:
Een plak donker Fries roggebrood (het goedkoopste voedsel dat er bestaat), een witte boterham en daartussen een dikke plak boerenkaas. Delicaat!
Brabants roggebrood is ook verrukkelijk en niet zo zwaar, wel binnen niet al te lange tijd opmaken, zo’n pakje, het is niet erg goed houdbaar. Je moet er vaak echt naar zoeken in de supermarkt, onterecht dat ‘Brabants rog’ zo weinig populair is.
Deze broodstory wordt beslist vervolgd, trouwe lezers, en ik wil graag eindigen met een wijntip: Saint Roche 2006 Vin de Pays du Gard.
Heerlijk vol en elegant, deze geurige rode biologische wijn. Te koop bij AH.
Niet duur, want staat in ‘de beste wijnen onder vijf euro’.
**********************************
Kijk eens op www.beleggendoordummies.nl |
||||
© 2007 Maeve van der Steen | ||||
powered by CJ2 |