Een voetbalposter van een ex-collega met de handtekening van Johan Cruyff hing al een jaar aan de muur van mijn kantoor. Het werd tijd iets met die poster te doen.

Weggooien was zonde, teruggeven overdreven. De ex-collega vertoonde bij nader inzien namelijk gelijkenis met een bejaarde kater. Als je hem probeerde te aaien zette hij een hoge rug op en produceerde hij een gemeen gesis. Veel meer kon hij eigenlijk niet. Het leek me het beste een nieuwe collega blij te maken met die poster. Die zou er vast iets mee kunnen, desnoods met behulp van een schaar. De secretaresse haalde de poster van de muur en bracht deze naar een nieuwe collega. Een week later hoorde ik dat hij er blij mee was.

‘s Avonds las ik het boek van Robert Anker Innerlijke vaart: zomerdagboek. Het gaat over zijn jeugd in West-Friesland en zijn latere leven in Amsterdam. De grens tussen zijn waarheid en de mijne is dun. Ik groeide op in dezelfde streek, bezocht dezelfde middelbare school en leidt nu een leven in Amsterdam. Anker portretteert zijn geboortedorp, noemt leraren bij hun echte naam en beschrijft zijn leven in de grote stad. Het is een avontuurlijk dagboek van een praatjesmaker. Die praatjes noemt hij zijn 'innerlijke vaart’, verwijzend naar een dichtregel in Nijhoffs Awater.

Het boek fascineert me omdat het over mijn jeugd en leven gaat, beschreven met de pen van een a-politieke man. Anker gebruikt zijn en mijn jeugd voor zijn boek. Ik kan niet meepraten of zelf mijn gedachten formuleren over mijn vroegere leraren, plaatsen en gebeurtenissen. Mijn ervaringen als meisje, vrouw en politiek actieve leeftijdgenoot komen in dit boek helemaal niet aan bod. De schrijver vertoont bij nader inzien gelijkenis met een bejaarde kater.

Het boek fascineert me maar staat me ook tegen. Daarom ga ik het zelf maar te lijf, desnoods met behulp van een schaar.

 

****************************************************

Literair cabaretprogramma bij u thuis? Zie www.theovandenoever.nl .