archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Duifje Thomas van der Steen

1914BS Duifje
‘Een mens is pas vergeten als zijn naam vergeten is’

Afgelopen 4 mei werden in Hilversum nieuwe struikelstenen gelegd. Struikelstenen zijn kubusvormige betonnen steentjes met een messing plaatje erbovenop. Ze liggen op de stoep voor het huis waar Joodse slachtoffers in vrijheid woonden voordat ze werden weggevoerd en vermoord in de vernietigingskampen van de nazi’s. De Stolpersteine, zoals ze oorspronkelijk heten, zijn een initiatief van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig, ach, iedereen heeft er wel eens eentje zien liggen. In 2007 werden de eerste stenen in Nederland gelegd, in Borne, de eerste in Hilversum volgden in 2009. Volgens Hans Roos, voorzitter van de Stichting Instandhouding Joods Erfgoed Gooi en Vechtstreek, zijn we nu nog niet op de helft van de 1300 die hier zouden kunnen liggen.

In de ochtend fiets ik naar de Galileïstraat aan de rand van ons dorp. Op nummer 44 woonde de familie Platvoet, ze waren met veel. De belangstelling voor de plechtigheid is groot. Velen uit de straat en buurt zijn samengekomen. De stratenmaker legt de stenen, Hans Roos benadrukt de ernst van de herinnering en een rabbi leest een gebed voor. In het voor mij onbegrijpelijke Hebreeuws maar de namen aan het eind versta ik juist heel goed: Theresienstadt, Mauthausen, Bergen-Belsen, Sobibor en Auschwitz.

Als de ceremonie is afgelopen buig ik mij over de zes stenen. Hartog, Betje, Salomon, Duifje, Hartog en Maurice Platvoet. De naam Duifje treft mij recht in het hart. Een 21-jarige vrouw, gezegend met de naam die symbool staat voor vrede en hoop, afgevoerd en vermoord in Sobibor.

Vlak voor achten fiets ik naar het Rosarium, daar herdenkt Hilversum de doden. Vanochtend schreef Frank Heinen in de Volkskrant wat hij doet tijdens de twee minuten stilte om de omvang van de industriële uitroeiing van een volk tot begrijpelijke proporties terug te brengen. Hij denkt aan één naam. Het is 8 uur, het klokgelui en geroezemoes sterft weg.

Ik denk aan Duifje.

-----------

De foto is aangeleverd door Thomas van de Steen




© 2022 Thomas van der Steen meer Thomas van der Steen - meer "Het leven zelf" -
Beschouwingen > Het leven zelf
Duifje Thomas van der Steen
1914BS Duifje
‘Een mens is pas vergeten als zijn naam vergeten is’

Afgelopen 4 mei werden in Hilversum nieuwe struikelstenen gelegd. Struikelstenen zijn kubusvormige betonnen steentjes met een messing plaatje erbovenop. Ze liggen op de stoep voor het huis waar Joodse slachtoffers in vrijheid woonden voordat ze werden weggevoerd en vermoord in de vernietigingskampen van de nazi’s. De Stolpersteine, zoals ze oorspronkelijk heten, zijn een initiatief van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig, ach, iedereen heeft er wel eens eentje zien liggen. In 2007 werden de eerste stenen in Nederland gelegd, in Borne, de eerste in Hilversum volgden in 2009. Volgens Hans Roos, voorzitter van de Stichting Instandhouding Joods Erfgoed Gooi en Vechtstreek, zijn we nu nog niet op de helft van de 1300 die hier zouden kunnen liggen.

In de ochtend fiets ik naar de Galileïstraat aan de rand van ons dorp. Op nummer 44 woonde de familie Platvoet, ze waren met veel. De belangstelling voor de plechtigheid is groot. Velen uit de straat en buurt zijn samengekomen. De stratenmaker legt de stenen, Hans Roos benadrukt de ernst van de herinnering en een rabbi leest een gebed voor. In het voor mij onbegrijpelijke Hebreeuws maar de namen aan het eind versta ik juist heel goed: Theresienstadt, Mauthausen, Bergen-Belsen, Sobibor en Auschwitz.

Als de ceremonie is afgelopen buig ik mij over de zes stenen. Hartog, Betje, Salomon, Duifje, Hartog en Maurice Platvoet. De naam Duifje treft mij recht in het hart. Een 21-jarige vrouw, gezegend met de naam die symbool staat voor vrede en hoop, afgevoerd en vermoord in Sobibor.

Vlak voor achten fiets ik naar het Rosarium, daar herdenkt Hilversum de doden. Vanochtend schreef Frank Heinen in de Volkskrant wat hij doet tijdens de twee minuten stilte om de omvang van de industriële uitroeiing van een volk tot begrijpelijke proporties terug te brengen. Hij denkt aan één naam. Het is 8 uur, het klokgelui en geroezemoes sterft weg.

Ik denk aan Duifje.

-----------

De foto is aangeleverd door Thomas van de Steen


© 2022 Thomas van der Steen
powered by CJ2