archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug
Kleine oorzaken, grote gevolgen Gábor Budavári

0803BS Oorzaak
In 2003 werd in de familie van Nel bekend dat wij zouden gaan trouwen. Ik had het mijn (toen nog net aanstaande) schoonmoeder verteld toen ik afscheid van haar nam op de stoep van restaurant ‘De Binnenmaas’. Zij beloonde mij onmiddellijk voor het goede nieuws: ik kreeg een zoen. Een paar dagen later was er een familiebijeenkomst bij Nels dochter. Iemand was jarig.

Een uitgelezen gelegenheid mijn positie binnen de familie te bespreken. Ik wilde geen ‘Oom Gábor’ heten, ik was immers geen oom van de kleinkinderen. Nog minder ‘Opa Gábor’. Ik was niet alleen bij deze familie, maar überhaupt geen ‘Opa’; zelfs geen ‘Pa’ (Jammer, maar waar!). Mijn voorstel was om gewoon Gábor te zeggen en mij te tutoyeren. De kinderen van Nel vonden het in den beginne vreemd, maar wenden er aan, de kleinkinderen vonden het direct praktisch en natuurlijk.

De kinderen van Kees, de oudste zoon van Nel waren er ook. Jeroen, de oudste kleinzoon, toen 7 jaar, vroeg mij: ‘Gábor, als jullie gaan trouwen, zullen jullie – jij en oma – kinderen krijgen?’ Voor een seconde werd het stil, maar ik was ad rem en gek genoeg om te antwoorden: ‘Zie je, Jeroen: wij zijn niet meer zo jong. Wij hebben besloten, dat – als wij trouwen vóór mijn tachtigste – dan nemen wij twee kinderen. Gebeurt het er na, dan alleen maar één.’ De ouderen onderdrukten een lachje, de kleintjes accepteerden deze oplossing.

Wij trouwden op 21 augustus 2003 en wel in Schipluiden. Dat kwam zo: een paar weken eerder keek ik toevallig naar een Tv-programma en in het kader hoorde ik mevrouw de burgemeester ageren tegen de samenvoeging van haar gemeente met een paar andere gemeenten. De ‘burgermoeder’ persoonlijk en haar argumentatie bevielen mij in die mate dat wij besloten in haar gemeente te trouwen. Met enige trots vermeld ik dat Mevr. Marja van Bijsterveldt op het ogenblik lid is van de ‘Herfstvakantie-regering’. Zij is Minister van O,C en W! Mijn spreekwoordelijke bescheidenheid verplicht mij te erkennen dat ons huwelijk daarin waarschijnlijk géén rol heeft gespeeld.

De datum van onze huwelijkssluiting is ook niet op een gewone manier tot stand gekomen. Ik ben sinds 1966 Nederlands staatsburger en in het bezit van (óók) een Nederlands paspoort. Daarvoor heb ik toentertijd alle noodzakelijke documenten ingediend, maar bij de ondertrouw bleek dat ik een z.g. ‘apostille-verklaring’ moest indienen, aangezien mijn geboorteland, Hongarije, nog geen lid was van de Europese Unie. Deze verklaring moest uit Hongarije komen, via de Hongaarse ambassade, en was eigenlijk een nieuw exemplaar van mijn geboortebewijs . Zodoende konden wij niet trouwen op 21 juli, onze oorspronkelijk gekozen datum, en onze huwelijksreis moest vóór ons huwelijk plaatsvinden. Dus van een ‘ongerept’ trouwen kon geen sprake zijn.

Onze huwelijkslunch vond plaats in de ‘Zwethheul’ te Delft, een met Michelin-sterren gedecoreerd restaurant. De tafelschikking was Nels werk, waarbij haar ‘tafelheer’ de oudste kleinzoon Jeroen werd. Toen ik met mijn danktoespraak aan Nel en de gasten klaar was, wendde ik mij als afronding tot Jeroen: ‘Jeroen, jij hebt een paar maanden geleden gevraagd, of wij , Oma en ik, nog kinderen zullen krijgen. Toen antwoordde ik dat wij er een of twee zullen krijgen afhankelijk van onze huwelijksdatum. Maar later hebben wij bedacht, dat we hierbij jullie belangen ook mede tot punt van overweging moesten maken.

Zie je, als wij een of meer kinderen krijgen zijn deze kinderen, als kinderen van Oma, tevens ook broers of zusters van je vader en Hans alsmede Tanneke. Verder zullen zij tantes en ooms van jullie – immers kinderen van Oma – zijn. Stel je voor, dat zij binnen een jaar zouden worden geboren, dan zouden jullie je tante of oom in jullie arm houden. Hun naam zou niet zo maar Jan of Klaartje worden, maar voor jullie Oom Jan en Tante Klaartje. Dat zou een beetje onaangenaam zijn, niet waar?
Daarom hebben Oma en ik besloten, om maar beter geen kinderen te krijgen.
 
***********************************
Pepijn Lampe is product & grafisch ontwerper.
Informatie op: www.pepdesign.be


© 2010 Gábor Budavári meer Gábor Budavári - meer "Het leven zelf"
Beschouwingen > Het leven zelf
Kleine oorzaken, grote gevolgen Gábor Budavári
0803BS Oorzaak
In 2003 werd in de familie van Nel bekend dat wij zouden gaan trouwen. Ik had het mijn (toen nog net aanstaande) schoonmoeder verteld toen ik afscheid van haar nam op de stoep van restaurant ‘De Binnenmaas’. Zij beloonde mij onmiddellijk voor het goede nieuws: ik kreeg een zoen. Een paar dagen later was er een familiebijeenkomst bij Nels dochter. Iemand was jarig.

Een uitgelezen gelegenheid mijn positie binnen de familie te bespreken. Ik wilde geen ‘Oom Gábor’ heten, ik was immers geen oom van de kleinkinderen. Nog minder ‘Opa Gábor’. Ik was niet alleen bij deze familie, maar überhaupt geen ‘Opa’; zelfs geen ‘Pa’ (Jammer, maar waar!). Mijn voorstel was om gewoon Gábor te zeggen en mij te tutoyeren. De kinderen van Nel vonden het in den beginne vreemd, maar wenden er aan, de kleinkinderen vonden het direct praktisch en natuurlijk.

De kinderen van Kees, de oudste zoon van Nel waren er ook. Jeroen, de oudste kleinzoon, toen 7 jaar, vroeg mij: ‘Gábor, als jullie gaan trouwen, zullen jullie – jij en oma – kinderen krijgen?’ Voor een seconde werd het stil, maar ik was ad rem en gek genoeg om te antwoorden: ‘Zie je, Jeroen: wij zijn niet meer zo jong. Wij hebben besloten, dat – als wij trouwen vóór mijn tachtigste – dan nemen wij twee kinderen. Gebeurt het er na, dan alleen maar één.’ De ouderen onderdrukten een lachje, de kleintjes accepteerden deze oplossing.

Wij trouwden op 21 augustus 2003 en wel in Schipluiden. Dat kwam zo: een paar weken eerder keek ik toevallig naar een Tv-programma en in het kader hoorde ik mevrouw de burgemeester ageren tegen de samenvoeging van haar gemeente met een paar andere gemeenten. De ‘burgermoeder’ persoonlijk en haar argumentatie bevielen mij in die mate dat wij besloten in haar gemeente te trouwen. Met enige trots vermeld ik dat Mevr. Marja van Bijsterveldt op het ogenblik lid is van de ‘Herfstvakantie-regering’. Zij is Minister van O,C en W! Mijn spreekwoordelijke bescheidenheid verplicht mij te erkennen dat ons huwelijk daarin waarschijnlijk géén rol heeft gespeeld.

De datum van onze huwelijkssluiting is ook niet op een gewone manier tot stand gekomen. Ik ben sinds 1966 Nederlands staatsburger en in het bezit van (óók) een Nederlands paspoort. Daarvoor heb ik toentertijd alle noodzakelijke documenten ingediend, maar bij de ondertrouw bleek dat ik een z.g. ‘apostille-verklaring’ moest indienen, aangezien mijn geboorteland, Hongarije, nog geen lid was van de Europese Unie. Deze verklaring moest uit Hongarije komen, via de Hongaarse ambassade, en was eigenlijk een nieuw exemplaar van mijn geboortebewijs . Zodoende konden wij niet trouwen op 21 juli, onze oorspronkelijk gekozen datum, en onze huwelijksreis moest vóór ons huwelijk plaatsvinden. Dus van een ‘ongerept’ trouwen kon geen sprake zijn.

Onze huwelijkslunch vond plaats in de ‘Zwethheul’ te Delft, een met Michelin-sterren gedecoreerd restaurant. De tafelschikking was Nels werk, waarbij haar ‘tafelheer’ de oudste kleinzoon Jeroen werd. Toen ik met mijn danktoespraak aan Nel en de gasten klaar was, wendde ik mij als afronding tot Jeroen: ‘Jeroen, jij hebt een paar maanden geleden gevraagd, of wij , Oma en ik, nog kinderen zullen krijgen. Toen antwoordde ik dat wij er een of twee zullen krijgen afhankelijk van onze huwelijksdatum. Maar later hebben wij bedacht, dat we hierbij jullie belangen ook mede tot punt van overweging moesten maken.

Zie je, als wij een of meer kinderen krijgen zijn deze kinderen, als kinderen van Oma, tevens ook broers of zusters van je vader en Hans alsmede Tanneke. Verder zullen zij tantes en ooms van jullie – immers kinderen van Oma – zijn. Stel je voor, dat zij binnen een jaar zouden worden geboren, dan zouden jullie je tante of oom in jullie arm houden. Hun naam zou niet zo maar Jan of Klaartje worden, maar voor jullie Oom Jan en Tante Klaartje. Dat zou een beetje onaangenaam zijn, niet waar?
Daarom hebben Oma en ik besloten, om maar beter geen kinderen te krijgen.
 
***********************************
Pepijn Lampe is product & grafisch ontwerper.
Informatie op: www.pepdesign.be
© 2010 Gábor Budavári
powered by CJ2