De enige vrijplaats voor absurdisme is de kunst. Mag je dat omkeren? Dat als je wordt geconfronteerd met iets absurds, dat het wel kunst zal zijn? Dat zou mooi worden! Mona Keijzer op stilettohakken, nadat Caroline van der Plas heeft verklaard zich ongeschikt te vinden voor de positie van minister-president, want ze komt niet goed uit de voeten op hoge hakken. (In mijn fantasie ga ik dan na of ik ooit Wim Kok, Mark Rutte of zelfs Willem Drees heb waargenomen op hoge hakken. Dacht het niet.) Dat zou betekenen dat Mona Keijzer zich absurd gedraagt, dat kan toch niet? Of juist wel, Mona is kunst!

Eeuwen geleden begonnen schilders stukken te maken met Jezus aan het kruis. Absurd? Of een hedendaagse kunstenaar die een haai op sterk water tentoonstelt: absurd? Of een componist die een lelijk stuk herrie produceert: absurd? Of zijn de liefhebbers absurd die laten weten dat ze zulke wanproducten met groot genoegen ervaren?

Het waarlijke absurdisme in de kunst komt niet van de kunst zelf! Het gaat om het bepalen van de waarde van kunst. Het gaat om miljardairs die zo zwemmen in het geld dat ze rustig meer dan €100 miljoen neertellen voor een schilderij. Die een persoonlijke kunstverzameling aanleggen met behulp van het rondstrooien van geld. Dat is absurd. Meestal hebben de kunstenaars er zelf niets aan, ze zijn al tijden dood. Het is de tussenhandel, de andere snobs die een doek in de verkoop gooien. Het is de absurditeit van het kapitalisme.

----------

Het plaatje is van Petra Busstra.

Meer informatie: www.petrabusstra.com