archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Galerie delen printen terug
Lenin in Assen Peter Schröder

1006BZ Lenin
 
Inleiding I
De content van de inleiding is voor de hedendaagse Leunstoellezer in nevenstaande hoofdpuntenwolk krachtig samengevat. Het lijkt me helder. Mocht u behoefte hebben aan een versie in de traditionele Gutenberg Mode dan mag u hieronder verder lezen.

Inleiding II
De betrekkingen tussen Nederland en Rusland kennen een rijke en eeuwenoude historie. Van begin af aan stonden handel en innovatie hierbij centraal. Vooral de afgelopen decennia zijn de relaties steeds verder verbreed en verstevigd: niet alleen tussen overheden, maar ook tussen bedrijven, culturele partners, onderwijs- en wetenschappelijke instellingen en tussen maatschappelijke organisaties. In 2009 aanvaardde Nederland de Russische uitnodiging om in 2013 een Nederland-Ruslandjaar 2013 te organiseren. Het programma is opgebouwd uit drie pijlers:
1. Economie
2. Cultuur
3. Politiek en maatschappij
In 2013 wordt geen specifieke historische gebeurtenis gememoreerd of gevierd. Daarentegen draait het in 2013 om de brede en lange samenwerking tussen Nederland en Rusland en de intentie van beide landen om ook in de toekomst te werken aan innovatief partnerschap. Nederland wil met dit bilaterale jaar blijven bijdragen aan Russische inspanningen ter hervorming van economie en maatschappij en daarbij de dialoog op politiek niveau optimaal benutten.

Luister: Rijk én eeuwenoud, innovatie, centraal, verbreed én verstevigd, culturele partners, programma opgebouwd uit (?) drie pijlers, specifiek, het draait, brede en lange samenwerking, innovatief partnerschap, bilateraal jaar, dialoog optimaal benutten. Uit welke hoek waait de wind? Hm. Beleid van de overheid?
Een minder begaafde tekstschrijver, namens de minister van buitenlandse zaken?
Dat antwoord mogen we helemaal goed rekenen!

Rusland in Drente
We merken nog niet veel van dat jaar. Op hoofdlijnen (hoofdlijnen?) dan. Waarover we het meeste hoorden was de pijler van de Cultuur in de tentoonstelling ‘De Sovjet Mythe; Socialistisch Realisme 1932 – 1960’ in het Drents Museum te Assen. De minister steunt de brede en lange samenwerking met een bijdrage aan een tentoonstelling van schilderijen in ons nationaal cultureel epicentrum te Assen. En de regering van Rusland stelde die schilderijen, naar verluid gratis, ter beschikking. We hoorden in de media over die tentoonstelling, of eigenlijk: in verband met die tentoonstelling. We hoorden vooral over een omvangrijk uit staal vervaardigd beeld van de Russische leider Lenin dat door manschappen van ons eigen leger verplaatst was van het terrein van een schroothandelaar naar De Kop van de Vaart in de hoofdstad van Drente. Het leek de organisatoren van de tentoonstelling gepast dat beeld te benutten om de tentoonstelling aan wat publiciteit te helpen.

Van massamoordenaar tot staatsheld
Op school deed in mijn tijd een serieus grapje de ronde: ‘In het hiernamaals was een café voor staatslieden, daar zaten Ramses II, Alexander de Grote, Nero, Karel de Grote, Lodewijk XIV, Napoleon Nicolaas II en meer eerbiedwaardige bestuurders aan het eind van elke middag vol bravoure te kleppen over de wereldpolitiek. Op een dag diende Adolf Hitler zich aan bij dat lokaal. Ontstemming, gemor en uiteindelijk de portier die de heer Hitler de deur wees: ‘Scheer je weg, je bent nog veel te jong, kom over 100 jaar nog maar eens terug!’
Vladimir Iljitsj Oeljanov, genaamd kameraad Lenin, is voor Nederlanders die zich nog iets van vroeger herinneren een massamoordenaar, niet zo erg als Stalin, maar bloeddorstig genoeg. Hij lijkt nu, 88 jaar na zijn overlijden, in Assen op weg een gerespecteerd staatsman te worden. Niet alleen de publieksbeleving rond Lenin lijkt door het Drents Museum te worden opgepoetst, ook de ‘kwaliteit’ van schilderijen van de Sovjet staatskunst uit de periode tussen 1932 en 1960 genaamd Socialistisch Realisme, lijkt door het Museum te worden voorgedragen voor een brede herwaardering. Ga kijken en huiveren: vele vierkante meters ambachtelijk vervaardigde schildertroep zijn in het Drentse museum in al hun verschrikkingen te zien. De periode waarin dit alles onder de zweep van Stalin’s cultuurboeven tot stand kwam is die van de grootste georganiseerde massaslachtingen uit de Europese geschiedenis (In Nummer 17, Jaargang 9, 5 juli 2012 schreef ik naar aanleiding van de Wereldtentoonstelling van 1937 hoe zowel Hitler als Stalin hun strijd niet alleen met soldaten en politiemannen, maar ook met uitbundige propaganda van regimegetrouwe kunstenaars streden). Kunstenaars die zich niet hielden aan de dwingende voorschriften van Stalin kregen niet alleen een schilderverbod, maar werden opgepakt, gevangen gezet en naar de Goelag verbannen om meestal niet meer terug te komen. Het werk van kunstenaars die hun best deden om bij Stalin’s partijmensen in de smaak te vallen werd door het Russische publiek zo veracht dat het na de Perstrojka op grote schaal werd weggegooid.

Artistieke autonomie
Van dat werk bleef toch nog flink wat over en een selectie daaruit kan in Assen bekeken worden.
Waarom deugt dat niet? Omdat ze het daar in Assen, mede ondersteund door de minister van Buitenlandse zaken en de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen, presenteren ‘niet alleen als resultaat van politieke omstandigheden, maar ook als autonome kunstwerken’.
Is dat niet een enigszins zwakzinnige opvatting: deze werken zien als autonome kunstzinnige uitingen? Schilderijen gemaakt in die ‘politieke omstandigheden’ (geheime dienst, Goelag) waarin werd bevolen wie en wat er autonoom geschilderd mocht worden? En waarin degenen die zich ‘on-autonoom’ gedroegen werden geëlimineerd?
Ik bedoel maar: over smaak valt niet te twisten, de een vindt Rembrandt mooi, de ander die tropische vrouw, weer een ander Andy Warhol, waarom zou deze dictatoriale kunst niet mooi gevonden mogen worden? Mag allemaal, maar waarom moet een Nederlands kunstmuseum nu breed uitpakken met schilderwerk waaraan zoveel bloed kleeft dat het in eigen land wordt uitgekotst? En dat dan verkopen met zulke onnozele smoesjes? (Zouden die bizarre Sovjet megavoorstellingen er over 100 jaar mooier uitzien?) Is het wachten op een tentoonstelling met Nazi-kunst als culturele pijler van een Nederland-Duitsland jaar?
 
******************************************
Tot onze schrik hebben wij gemerkt dat aanmeldingen voor de Nieuwsbrief de laatste tijd (en misschien wel meer dan een jaar!) in het digitale niets zijn verdwenen. Maar nu werkt het weer.


© 2013 Peter Schröder meer Peter Schröder - meer "Galerie" -
Bezigheden > Galerie
Lenin in Assen Peter Schröder
1006BZ Lenin
 
Inleiding I
De content van de inleiding is voor de hedendaagse Leunstoellezer in nevenstaande hoofdpuntenwolk krachtig samengevat. Het lijkt me helder. Mocht u behoefte hebben aan een versie in de traditionele Gutenberg Mode dan mag u hieronder verder lezen.

Inleiding II
De betrekkingen tussen Nederland en Rusland kennen een rijke en eeuwenoude historie. Van begin af aan stonden handel en innovatie hierbij centraal. Vooral de afgelopen decennia zijn de relaties steeds verder verbreed en verstevigd: niet alleen tussen overheden, maar ook tussen bedrijven, culturele partners, onderwijs- en wetenschappelijke instellingen en tussen maatschappelijke organisaties. In 2009 aanvaardde Nederland de Russische uitnodiging om in 2013 een Nederland-Ruslandjaar 2013 te organiseren. Het programma is opgebouwd uit drie pijlers:
1. Economie
2. Cultuur
3. Politiek en maatschappij
In 2013 wordt geen specifieke historische gebeurtenis gememoreerd of gevierd. Daarentegen draait het in 2013 om de brede en lange samenwerking tussen Nederland en Rusland en de intentie van beide landen om ook in de toekomst te werken aan innovatief partnerschap. Nederland wil met dit bilaterale jaar blijven bijdragen aan Russische inspanningen ter hervorming van economie en maatschappij en daarbij de dialoog op politiek niveau optimaal benutten.

Luister: Rijk én eeuwenoud, innovatie, centraal, verbreed én verstevigd, culturele partners, programma opgebouwd uit (?) drie pijlers, specifiek, het draait, brede en lange samenwerking, innovatief partnerschap, bilateraal jaar, dialoog optimaal benutten. Uit welke hoek waait de wind? Hm. Beleid van de overheid?
Een minder begaafde tekstschrijver, namens de minister van buitenlandse zaken?
Dat antwoord mogen we helemaal goed rekenen!

Rusland in Drente
We merken nog niet veel van dat jaar. Op hoofdlijnen (hoofdlijnen?) dan. Waarover we het meeste hoorden was de pijler van de Cultuur in de tentoonstelling ‘De Sovjet Mythe; Socialistisch Realisme 1932 – 1960’ in het Drents Museum te Assen. De minister steunt de brede en lange samenwerking met een bijdrage aan een tentoonstelling van schilderijen in ons nationaal cultureel epicentrum te Assen. En de regering van Rusland stelde die schilderijen, naar verluid gratis, ter beschikking. We hoorden in de media over die tentoonstelling, of eigenlijk: in verband met die tentoonstelling. We hoorden vooral over een omvangrijk uit staal vervaardigd beeld van de Russische leider Lenin dat door manschappen van ons eigen leger verplaatst was van het terrein van een schroothandelaar naar De Kop van de Vaart in de hoofdstad van Drente. Het leek de organisatoren van de tentoonstelling gepast dat beeld te benutten om de tentoonstelling aan wat publiciteit te helpen.

Van massamoordenaar tot staatsheld
Op school deed in mijn tijd een serieus grapje de ronde: ‘In het hiernamaals was een café voor staatslieden, daar zaten Ramses II, Alexander de Grote, Nero, Karel de Grote, Lodewijk XIV, Napoleon Nicolaas II en meer eerbiedwaardige bestuurders aan het eind van elke middag vol bravoure te kleppen over de wereldpolitiek. Op een dag diende Adolf Hitler zich aan bij dat lokaal. Ontstemming, gemor en uiteindelijk de portier die de heer Hitler de deur wees: ‘Scheer je weg, je bent nog veel te jong, kom over 100 jaar nog maar eens terug!’
Vladimir Iljitsj Oeljanov, genaamd kameraad Lenin, is voor Nederlanders die zich nog iets van vroeger herinneren een massamoordenaar, niet zo erg als Stalin, maar bloeddorstig genoeg. Hij lijkt nu, 88 jaar na zijn overlijden, in Assen op weg een gerespecteerd staatsman te worden. Niet alleen de publieksbeleving rond Lenin lijkt door het Drents Museum te worden opgepoetst, ook de ‘kwaliteit’ van schilderijen van de Sovjet staatskunst uit de periode tussen 1932 en 1960 genaamd Socialistisch Realisme, lijkt door het Museum te worden voorgedragen voor een brede herwaardering. Ga kijken en huiveren: vele vierkante meters ambachtelijk vervaardigde schildertroep zijn in het Drentse museum in al hun verschrikkingen te zien. De periode waarin dit alles onder de zweep van Stalin’s cultuurboeven tot stand kwam is die van de grootste georganiseerde massaslachtingen uit de Europese geschiedenis (In Nummer 17, Jaargang 9, 5 juli 2012 schreef ik naar aanleiding van de Wereldtentoonstelling van 1937 hoe zowel Hitler als Stalin hun strijd niet alleen met soldaten en politiemannen, maar ook met uitbundige propaganda van regimegetrouwe kunstenaars streden). Kunstenaars die zich niet hielden aan de dwingende voorschriften van Stalin kregen niet alleen een schilderverbod, maar werden opgepakt, gevangen gezet en naar de Goelag verbannen om meestal niet meer terug te komen. Het werk van kunstenaars die hun best deden om bij Stalin’s partijmensen in de smaak te vallen werd door het Russische publiek zo veracht dat het na de Perstrojka op grote schaal werd weggegooid.

Artistieke autonomie
Van dat werk bleef toch nog flink wat over en een selectie daaruit kan in Assen bekeken worden.
Waarom deugt dat niet? Omdat ze het daar in Assen, mede ondersteund door de minister van Buitenlandse zaken en de minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen, presenteren ‘niet alleen als resultaat van politieke omstandigheden, maar ook als autonome kunstwerken’.
Is dat niet een enigszins zwakzinnige opvatting: deze werken zien als autonome kunstzinnige uitingen? Schilderijen gemaakt in die ‘politieke omstandigheden’ (geheime dienst, Goelag) waarin werd bevolen wie en wat er autonoom geschilderd mocht worden? En waarin degenen die zich ‘on-autonoom’ gedroegen werden geëlimineerd?
Ik bedoel maar: over smaak valt niet te twisten, de een vindt Rembrandt mooi, de ander die tropische vrouw, weer een ander Andy Warhol, waarom zou deze dictatoriale kunst niet mooi gevonden mogen worden? Mag allemaal, maar waarom moet een Nederlands kunstmuseum nu breed uitpakken met schilderwerk waaraan zoveel bloed kleeft dat het in eigen land wordt uitgekotst? En dat dan verkopen met zulke onnozele smoesjes? (Zouden die bizarre Sovjet megavoorstellingen er over 100 jaar mooier uitzien?) Is het wachten op een tentoonstelling met Nazi-kunst als culturele pijler van een Nederland-Duitsland jaar?
 
******************************************
Tot onze schrik hebben wij gemerkt dat aanmeldingen voor de Nieuwsbrief de laatste tijd (en misschien wel meer dan een jaar!) in het digitale niets zijn verdwenen. Maar nu werkt het weer.
© 2013 Peter Schröder
powered by CJ2