Het was donker, al miljoenen jaren. Niks en niemand leefde, zo leek het. De duisternis was de heerser van het heelal, dat eigenlijk nog niet bestond. Tot op een dag…

‘Gaaaaap,’ klonk het in de duisternis.

‘Gaaaaaaaaaaaap,’ klonk het nog eens.

‘Wat een saai bestaan heb ik eigenlijk,’ sprak een stem. ‘Ik suf al eeuwen, als het niet langer is, en kaartspelletjes doen is wat lastig in het donker. Wordt het niet eens tijd dat ik iets ga doen met mijn leven?’

Een aantal donkere jaren later werd het licht. In de hemel hing een vuurbal die zoveel licht verspreidde dat de duisternis alleen ’s nachts nog tevoorschijn kon komen. Plots was er land, waar bomen en planten enthousiast uit de grond schoten. In het water kwamen monsters te wonen. Hun grote tanden boezemden alle andere creaties angst in. Op het land kwamen dieren: vee, wilde dieren en kruipende dieren. Grote beesten met lange nekken reikten naar de hoogste boomtoppen, kleine diertjes aten verse plantjes en het vee wachtte geduldig op een eigenaar.

‘Hahaha!’ riep de stem uit de ruimte. ‘Moet je die dikke zien met die lange neus! Niemand zal ooit zeggen dat ik geen gevoel voor humor heb!’

Een traan van vreugde gleed over zijn wang en door zijn baard, en nog een, en nog een. Maar wat gebeurde er nu? De dikke tranen des vreugdes vielen in snelle vaart naar beneden, richting aarde. Er ontstonden zeeën, binnenmeren en rivieren, met zoutig water. De tranen veroorzaakten hoge golven. Een aantal nieuwe diersoorten kon de watermassa niet ontwijken. De draakachtigen, met hun kolossale lichamen en vervaarlijke kaken, waren niet tegen het natuurgeweld bestand. De grote meester tuurde teleurgesteld naar beneden.

‘Jammer dat mijn eerste creatie van formaat nu al heeft moeten wijken,’ dacht Hij triest. Veel tijd om te treuren was er niet.

‘Het is tijd voor mijn meest geniale project,’ zei de stem. ‘Mijn nieuwe creatie zal mijn evenbeeld zijn en heersen over alles wat er op aarde rondkruipt.’

Hij pakte een stuk rivierklei en begon te kleien. ‘Goh, het is lang geleden dat ik dat gedaan heb,’ klonk er verrukt. Toen de klei bijna droog was, blies Hij in de neus van zijn evenbeeld.

Er gebeurde niets. Hij blies nog eens, met alle kracht die Hij in zich had. Vanaf nu was de mens een levend wezen.

‘Hallo, ik ben God, de Ontzagwekkende,’ stelde de schepper zich voor aan zijn verse evenbeeld terwijl Hij hem een stevige handdruk gaf.

‘Dag God de Ontzagwekkende,’ zei de mens. ‘Ik ben Adam.’

‘Ik heb je gemaakt naar mijn evenbeeld,’ sprak God plechtig. ‘Je zal heersen over alles wat er op aarde rondkruipt.’

‘Uw evenbeeld?’ riep Adam spottend. ‘Volgens mij ben ik heel wat lichtjaren jonger, en U bent lang niet zo gespierd!’

God liet zijn schouders hangen en keek sip naar zijn spiegelbeeld in het heldere water van de rivier.

‘Kijk eens, Adam,’ sprak God korte tijd later om de stilte te verbreken, ‘zie je dat vliegende schepsel in de verte?’

Adam knikte.

‘Dat is een van mijn creaties,’ vertelde God. ‘Net als jij.’ Het lukte Hem niet zijn trots te verbergen.

‘Hoe zullen we hem noemen, Adam?’ vroeg de Heer, alsof Hij zijn neefje een lolly uit liet kiezen.

‘Ik vind Albatros een mooie naam,’ sprak Adam.

God en Adam keken samen geëmotioneerd naar de albatros, die voor hun voeten landde en hard op zijn snavel viel.

‘Kom, ik breng je naar de tuin van Eden,’ sprak

God. ‘En wel nu.’

 

***************************************

'Creatief met klei' is het eerste verhaal uit de bundel:

'Oogappels, een frisse blik op Genesis'.

De illustratie is ook van haar hand.

 

******************