archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
The middle of nowhere Rob van Olphen

1812BS NowhereWij woonden in het buitenland, in ‘the middle of nowhere’. Mijn vrouw was in verwachting van ons eerste kind. De dokter adviseerde ons om naar het ziekenhuis te gaan in de bewoonde wereld, voor het geval dat er complicaties zouden komen. We hadden geluk, er werkte daar een arts uit Nederland waar ik kon blijven slapen.

Middenin de nacht werd er gebeld dat ik zo snel mogelijk naar het ziekenhuis moest komen. Het huis was pikdonker, in de kamer lagen een paar honden op de grond te slapen. Ik was als de dood om op die honden te stappen. Op de tast vond ik m’n kleren en vervolgens werd met moeite de buitendeur gevonden. Die avond was het noodweer, het stormde en de regen kwam met bakken naar beneden. Achteraf bleek dat het in tijden niet zo slecht was geweest.
Het huis van de arts lag een eind van het ziekenhuis. Ik was ook nog nooit eerder in deze plaats geweest. Buiten was het aardedonker, nergens verlichting. Komt nog bij dat ik totaal geen richtinggevoel heb. Ik kan twee keer een plein rond rijden en pas bij de derde keer tegen mezelf zeggen: ‘Ben ik hier al niet eerder geweest?’

In dat noodweer ben ik tegen heuvels op geklommen, door water gewaad en verschillende keren uitgegleden in de modder. Helemaal doorweekt en van top tot teen onder de modder heb ik het ziekenhuis uiteindelijk gevonden. Daar aangekomen staarde de portier me aan alsof ik van een andere planeet was gekomen. Gelukkig was er een aardige verpleegster die me in een grote handdoek wikkelde en me zei dat ik snel naar m’n vrouw moest. Het kon elk moment gebeuren. Ik had geen minuut later moeten komen. Was precies op tijd om het wonder van de natuur te aanschouwen. Om terug te keren op aarde heb ik voor de zekerheid de vingertjes en teentjes van het nieuwe wereldwonder geteld.

Hoe ik in dat ziekenhuis ben gekomen is mij een raadsel. Op een gewone dag had ik het op eigen kracht waarschijnlijk niet gevonden. Ik was er namelijk nog nooit eerder geweest. Twee wonderen in één nacht.

------
Het plaatje is van Han Busstra


© 2021 Rob van Olphen meer Rob van Olphen - meer "Brief uit ..."
Beschouwingen > Brief uit ...
The middle of nowhere Rob van Olphen
1812BS NowhereWij woonden in het buitenland, in ‘the middle of nowhere’. Mijn vrouw was in verwachting van ons eerste kind. De dokter adviseerde ons om naar het ziekenhuis te gaan in de bewoonde wereld, voor het geval dat er complicaties zouden komen. We hadden geluk, er werkte daar een arts uit Nederland waar ik kon blijven slapen.

Middenin de nacht werd er gebeld dat ik zo snel mogelijk naar het ziekenhuis moest komen. Het huis was pikdonker, in de kamer lagen een paar honden op de grond te slapen. Ik was als de dood om op die honden te stappen. Op de tast vond ik m’n kleren en vervolgens werd met moeite de buitendeur gevonden. Die avond was het noodweer, het stormde en de regen kwam met bakken naar beneden. Achteraf bleek dat het in tijden niet zo slecht was geweest.
Het huis van de arts lag een eind van het ziekenhuis. Ik was ook nog nooit eerder in deze plaats geweest. Buiten was het aardedonker, nergens verlichting. Komt nog bij dat ik totaal geen richtinggevoel heb. Ik kan twee keer een plein rond rijden en pas bij de derde keer tegen mezelf zeggen: ‘Ben ik hier al niet eerder geweest?’

In dat noodweer ben ik tegen heuvels op geklommen, door water gewaad en verschillende keren uitgegleden in de modder. Helemaal doorweekt en van top tot teen onder de modder heb ik het ziekenhuis uiteindelijk gevonden. Daar aangekomen staarde de portier me aan alsof ik van een andere planeet was gekomen. Gelukkig was er een aardige verpleegster die me in een grote handdoek wikkelde en me zei dat ik snel naar m’n vrouw moest. Het kon elk moment gebeuren. Ik had geen minuut later moeten komen. Was precies op tijd om het wonder van de natuur te aanschouwen. Om terug te keren op aarde heb ik voor de zekerheid de vingertjes en teentjes van het nieuwe wereldwonder geteld.

Hoe ik in dat ziekenhuis ben gekomen is mij een raadsel. Op een gewone dag had ik het op eigen kracht waarschijnlijk niet gevonden. Ik was er namelijk nog nooit eerder geweest. Twee wonderen in één nacht.

------
Het plaatje is van Han Busstra
© 2021 Rob van Olphen
powered by CJ2