archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Het Belgisch communautair moeras André Jansens

0214 Het Belgisch comm moeras
Dat de Belgische politici niets onverlet laten om door opeenvolgende grondwetsherzieningen de leefgemeenschappen beter te laten samenleven, is een gegeven dat niet echt het wereldnieuws haalt. Of dat politiek kunst- en vliegwerk nu ook voor echt de modale Belg een meerwaarde betekent, wordt met de dag twijfelachtiger. Het jongste voorbeeld van de Belgische politieke warboel is zonder twijfel weer eens koren op de molen van de groeiende groep die de alarmklok luidt en verkondigt dat België barst.

Waar gaat het precies over? Het politieke leven wordt al maandenlang verlamd door het probleem van de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde. Deze typisch Belgische Hallucinerende Vertoning, inderdaad nu gemeenzaam gekend als het B-H-V-dossier, verdient misschien enige verduidelijking.
Sedert geruime tijd is België een federale staat geworden met bijgevolg een federale en vier regionale regeringen met elk hun eigen verkiezingen, politieke agenda’s en perikelen. B-H-V is het zoveelste steekspel geworden tussen de federale regering en de regeringen van de Vlaamse, Brusselse en Waalse regio. Een arrest van het Arbitragehof heeft al enige tijd geleden beslist dat de problematiek van het kiesdistrict B-H-V moet worden opgelost. Er is immers nu op nationale bodem geen éénvormigheid hoe de uitgebrachte stem van de Belg wordt verrekend. En vermits alle Belgen gelijk zijn voor de wet moet deze heikele zaak maar eens in het reine gebracht worden. In heel Vlaanderen voor provinciale kieskringen stemmen is de gangbare regel. In de hele kieskring B-H-V, waarbinnen zich ook eentalig Nederlandse gemeenten bevinden, bestaat echter nog steeds de mogelijkheid bij federale en Europese verkiezingen op Franstalige lijsten te stemmen, iets waar de vele uitgeweken Franstaligen in de Vlaamse rand dankbaar gebruik van maken. Deze wantoestand is een doorn in het oog van heel wat Vlaamse actiegroepen en wordt ontegensprekelijk de Belgische politieke topper van het jaar.

Tot nog toe heeft geen enkele federale regering de moed gehad om B-H-V rond de onderhandelingstafel ter sprake te brengen. In feite was dat trouwens nu ook niet het geval. Na de regionale verkiezingen van 2004 bleek de federale regering en de Vlaamse regering plotsklaps uit verschillende politieke families te bestaan. Na heel wat voorafgaandelijke agitatie van een groep van Vlaamse burgemeesters wordt de splitsing van B-H-V in het Vlaams regeerakkoord opgenomen. Al vlug blijkt dat op federaal niveau geen eensgezindheid bestaat om B-H-V uit te klaren. De Vlamingen eisen de splitsing maar zonder communautaire koehandel dus zonder toegevingen aan de Franstaligen. In weerwil van een biechtstoelprocedure, waarbij politici elk om beurt bij de partijonderhandelaars hun zeg kunnen doen, tumultueuze commissievergaderingen en marathonzittingen op geheime locaties, blijft een crisis onafwendbaar. De val van de paarse federale regering behoort tot de mogelijkheden. Dit offer is op federaal vlak wat te veel van het goede. Officieel heet het dat de verslechtering van de economische toestand geen ruimte laat voor politieke avontuurtjes. Of wil de door kartels vergiftigde politieke wereld liefst zijn regeringszitjes zo lang mogelijk veilig stellen? Uiteindelijk beslist de regering-Verhofstadt op 11 mei 2005 het B-H-V-dossier op te lossen door het niet op te lossen. Het verdwijnt in de communautaire koelkast tot de federale verkiezingen van 2007. In een gemeenschappelijke verklaring met koning Albert rechtvaardigt de premier zijn keuze als volgt: “De val van de regering zou het economisch en sociaal welzijn van de burger ernstig kunnen schaden”.

Inmiddels is elke Belg het er roerend over eens dat Verhofstadt voor zijn eerste maar tevens ook laatste communautair examen is gezakt. Er valt bijgevolg geen derde regering-Verhofstadt te verwachten in 2007. De onmiddellijke gevolgen blijven echter ook niet uit. De Vlaamse regering wordt in een diepe crisis gedompeld. De socialistische en liberale partners van de christelijke CD&V hebben immers binnen de Vlaamse regering contractbreuk gepleegd. Politieke handtekeningen onder een regeerakkoord blijken waardeloos of was er misschien binnen het asymmetrisch Belgisch politiek bestel iets anders te verwachten?

Vooral de oppositie schreeuwt moord en brand. Extreem rechts voegt nogmaals een diamant toe aan zijn tiara van triomf. Politiek België zit nu al op het puntje van de stoel uit te kijken naar de resultaten van de gemeenteverkiezingen van 2006 en meer bepaald of het Vlaams Belang (het vroegere Vlaams Blok) in Antwerpen de absolute meerderheid zal halen. Na al de schandalen van de voorbije jaren zal het stadsbestuur nog vaak de toverstaf moeten hanteren om de stad aan de Schelde voor dit doemscenario te behoeden. Op federaal vlak durft men nu al politiek te anticiperen op een gelijkaardig desastreus verkiezingsresultaat in 2007. Er worden immers nu meer en meer signalen opgevangen vanuit de paarse regeringsploeg om voortaan het Vlaams Belang bij de politieke dialoog te betrekken. Het zogenaamde “cordon sanitaire”, om het rechtse extremisme politiek te verbannen, zou immers niet in stand kunnen gehouden worden.

Het B-H-V-dossier opent nogmaals de ogen van elke goedgeaarde Belgische burger, die echt geen boodschap heeft aan al die politieke heibel. Of de CD&V via het Vlaams regeerakkoord en het B-H-V-monster nu echt de federale regeringsploeg wilde ten val brengen, raakt zijn koude kleren niet. Wel neemt de ongerustheid toe dat het huidig Belgisch federaal model onleefbaar wordt.

Ook andere dossiers zijn hiervan een alarmerend bewijs. De soap over het spreidingsplan van de vliegbewegingen van en naar onze nationale luchthaven, is in hetzelfde bedje ziek. De competitie van actiegroepen uit de regio rond Brussel om zoveel mogelijk gerechtelijke uitspraken en evenveel nieuwe vliegprocedures uit te lokken, om boven de eigen hoofden zo weinig mogelijke vliegtuiglawaai toe te laten, is ook een zeer illustratief voorbeeld van federale onmacht.
Het DHL-dossier, waarbij de pakjesdienst Brussel tot Europees distributiecentrum wou uitbouwen, sneuvelde ook om soortgelijke redenen in het zicht van de eindmeet. Het zo gereputeerde Belgisch compromismodel faalde ook hier. Nog talrijke andere nieuwe communautair getinte dossiers halen de politieke actualiteit en illustreren dat het Belgisch federaal model steeds meer wankelt. Of nieuwe grondwetsherzieningen hierbij soelaas zullen brengen, is zeer onwaarschijnlijk.

En ondertussen blijven de faciliteitengemeenten rond Brussel bestaan wordt de gulzigheid van de Brusselse regio om Vlaams grondgebied in te palmen een halt toe geroepen en is er geen splitsing van het kiesdistrict Brussel-Halle-Vilvoorde. De Vlamingen blijven trouwens in Brussel Frans spreken omdat zij nu immers sedert mensenheugenis gewoon zijn om op die manier te communiceren met hun Franstalige collega’s, vrienden, buren en klanten, volledig immuun voor al het ophitsend politiek gestook.



© 2005 André Jansens meer André Jansens - meer "Brief uit ..." -
Beschouwingen > Brief uit ...
Het Belgisch communautair moeras André Jansens
0214 Het Belgisch comm moeras
Dat de Belgische politici niets onverlet laten om door opeenvolgende grondwetsherzieningen de leefgemeenschappen beter te laten samenleven, is een gegeven dat niet echt het wereldnieuws haalt. Of dat politiek kunst- en vliegwerk nu ook voor echt de modale Belg een meerwaarde betekent, wordt met de dag twijfelachtiger. Het jongste voorbeeld van de Belgische politieke warboel is zonder twijfel weer eens koren op de molen van de groeiende groep die de alarmklok luidt en verkondigt dat België barst.

Waar gaat het precies over? Het politieke leven wordt al maandenlang verlamd door het probleem van de splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde. Deze typisch Belgische Hallucinerende Vertoning, inderdaad nu gemeenzaam gekend als het B-H-V-dossier, verdient misschien enige verduidelijking.
Sedert geruime tijd is België een federale staat geworden met bijgevolg een federale en vier regionale regeringen met elk hun eigen verkiezingen, politieke agenda’s en perikelen. B-H-V is het zoveelste steekspel geworden tussen de federale regering en de regeringen van de Vlaamse, Brusselse en Waalse regio. Een arrest van het Arbitragehof heeft al enige tijd geleden beslist dat de problematiek van het kiesdistrict B-H-V moet worden opgelost. Er is immers nu op nationale bodem geen éénvormigheid hoe de uitgebrachte stem van de Belg wordt verrekend. En vermits alle Belgen gelijk zijn voor de wet moet deze heikele zaak maar eens in het reine gebracht worden. In heel Vlaanderen voor provinciale kieskringen stemmen is de gangbare regel. In de hele kieskring B-H-V, waarbinnen zich ook eentalig Nederlandse gemeenten bevinden, bestaat echter nog steeds de mogelijkheid bij federale en Europese verkiezingen op Franstalige lijsten te stemmen, iets waar de vele uitgeweken Franstaligen in de Vlaamse rand dankbaar gebruik van maken. Deze wantoestand is een doorn in het oog van heel wat Vlaamse actiegroepen en wordt ontegensprekelijk de Belgische politieke topper van het jaar.

Tot nog toe heeft geen enkele federale regering de moed gehad om B-H-V rond de onderhandelingstafel ter sprake te brengen. In feite was dat trouwens nu ook niet het geval. Na de regionale verkiezingen van 2004 bleek de federale regering en de Vlaamse regering plotsklaps uit verschillende politieke families te bestaan. Na heel wat voorafgaandelijke agitatie van een groep van Vlaamse burgemeesters wordt de splitsing van B-H-V in het Vlaams regeerakkoord opgenomen. Al vlug blijkt dat op federaal niveau geen eensgezindheid bestaat om B-H-V uit te klaren. De Vlamingen eisen de splitsing maar zonder communautaire koehandel dus zonder toegevingen aan de Franstaligen. In weerwil van een biechtstoelprocedure, waarbij politici elk om beurt bij de partijonderhandelaars hun zeg kunnen doen, tumultueuze commissievergaderingen en marathonzittingen op geheime locaties, blijft een crisis onafwendbaar. De val van de paarse federale regering behoort tot de mogelijkheden. Dit offer is op federaal vlak wat te veel van het goede. Officieel heet het dat de verslechtering van de economische toestand geen ruimte laat voor politieke avontuurtjes. Of wil de door kartels vergiftigde politieke wereld liefst zijn regeringszitjes zo lang mogelijk veilig stellen? Uiteindelijk beslist de regering-Verhofstadt op 11 mei 2005 het B-H-V-dossier op te lossen door het niet op te lossen. Het verdwijnt in de communautaire koelkast tot de federale verkiezingen van 2007. In een gemeenschappelijke verklaring met koning Albert rechtvaardigt de premier zijn keuze als volgt: “De val van de regering zou het economisch en sociaal welzijn van de burger ernstig kunnen schaden”.

Inmiddels is elke Belg het er roerend over eens dat Verhofstadt voor zijn eerste maar tevens ook laatste communautair examen is gezakt. Er valt bijgevolg geen derde regering-Verhofstadt te verwachten in 2007. De onmiddellijke gevolgen blijven echter ook niet uit. De Vlaamse regering wordt in een diepe crisis gedompeld. De socialistische en liberale partners van de christelijke CD&V hebben immers binnen de Vlaamse regering contractbreuk gepleegd. Politieke handtekeningen onder een regeerakkoord blijken waardeloos of was er misschien binnen het asymmetrisch Belgisch politiek bestel iets anders te verwachten?

Vooral de oppositie schreeuwt moord en brand. Extreem rechts voegt nogmaals een diamant toe aan zijn tiara van triomf. Politiek België zit nu al op het puntje van de stoel uit te kijken naar de resultaten van de gemeenteverkiezingen van 2006 en meer bepaald of het Vlaams Belang (het vroegere Vlaams Blok) in Antwerpen de absolute meerderheid zal halen. Na al de schandalen van de voorbije jaren zal het stadsbestuur nog vaak de toverstaf moeten hanteren om de stad aan de Schelde voor dit doemscenario te behoeden. Op federaal vlak durft men nu al politiek te anticiperen op een gelijkaardig desastreus verkiezingsresultaat in 2007. Er worden immers nu meer en meer signalen opgevangen vanuit de paarse regeringsploeg om voortaan het Vlaams Belang bij de politieke dialoog te betrekken. Het zogenaamde “cordon sanitaire”, om het rechtse extremisme politiek te verbannen, zou immers niet in stand kunnen gehouden worden.

Het B-H-V-dossier opent nogmaals de ogen van elke goedgeaarde Belgische burger, die echt geen boodschap heeft aan al die politieke heibel. Of de CD&V via het Vlaams regeerakkoord en het B-H-V-monster nu echt de federale regeringsploeg wilde ten val brengen, raakt zijn koude kleren niet. Wel neemt de ongerustheid toe dat het huidig Belgisch federaal model onleefbaar wordt.

Ook andere dossiers zijn hiervan een alarmerend bewijs. De soap over het spreidingsplan van de vliegbewegingen van en naar onze nationale luchthaven, is in hetzelfde bedje ziek. De competitie van actiegroepen uit de regio rond Brussel om zoveel mogelijk gerechtelijke uitspraken en evenveel nieuwe vliegprocedures uit te lokken, om boven de eigen hoofden zo weinig mogelijke vliegtuiglawaai toe te laten, is ook een zeer illustratief voorbeeld van federale onmacht.
Het DHL-dossier, waarbij de pakjesdienst Brussel tot Europees distributiecentrum wou uitbouwen, sneuvelde ook om soortgelijke redenen in het zicht van de eindmeet. Het zo gereputeerde Belgisch compromismodel faalde ook hier. Nog talrijke andere nieuwe communautair getinte dossiers halen de politieke actualiteit en illustreren dat het Belgisch federaal model steeds meer wankelt. Of nieuwe grondwetsherzieningen hierbij soelaas zullen brengen, is zeer onwaarschijnlijk.

En ondertussen blijven de faciliteitengemeenten rond Brussel bestaan wordt de gulzigheid van de Brusselse regio om Vlaams grondgebied in te palmen een halt toe geroepen en is er geen splitsing van het kiesdistrict Brussel-Halle-Vilvoorde. De Vlamingen blijven trouwens in Brussel Frans spreken omdat zij nu immers sedert mensenheugenis gewoon zijn om op die manier te communiceren met hun Franstalige collega’s, vrienden, buren en klanten, volledig immuun voor al het ophitsend politiek gestook.

© 2005 André Jansens
powered by CJ2