archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
De verrassingen van Madrid Katharina Kouwenhoven

1106BS MadridMadrid is een mooie stad, met grote, brede boulevards en verwarrende verdwaalbuurtjes daartussen, maar ook buurtjes die gebouwd zijn als keurige carré's. Wat weinig mensen weten is dat Madrid wel degelijk ook een rivier heeft, de Rio Manzanares. Deze stroomt echter niet dwars door de stad heen, maar om het centrum.

Stromen is overigens een te groot woord want er zit niet veel beweging in. Het aardige van de Manzanares is dat aan beide boorden parkachtige ruimten zijn ingericht, met een rijwielpad, wandelpaden en speelgelegenheden voor de kinderen. Daar is een landschapsarchitect aan te pas gekomen met smaak. Het is daarom een genoegen een paar uurtjes langs die rivier te lopen, heen en weer overstekend over de talloze bruggen en sluisjes.

Buiten Madrid bevindt zich een gigantische dodenakker. Je komt erlangs als je naar het vliegveld rijdt. Talloze hectares eenvoudige graven met opstaande zerken en muren met kisten erin. Niet veel aan te beleven. Gelukkig is er vlakbij de rivier, aan de zuidkant, een veel kleinere maar prachtige begraafplaats, barstens vol 'pantheons', zo groot als een flink vakantiehuisje met een koepel erop. Het ligt hoog en je hebt er een prachtig uitzicht, onder andere op het stadion van Atletico Madrid, aan de andere kant van het water. Gewone graven met zerken zijn er nauwelijks en er is maar één muur halfvol kisten. De begraafplaatsenliefhebber kan hier wel aan zijn trekken komen.

Madrid heeft twee beroemde musea, het Prado en de Reina Sofia. Veel meer zijn er gek genoeg niet, behalve het Thyssen dat een privécollectie bevat, het archeologisch museum dat gesloten was en nog een paar kleintjes. Madrid puilt echter uit van de theaters en theatertjes. Leuk voor de Spanjaarden, maar voor niet-Spaans sprekende 'extranjeros' van weinig nut. Kerken zijn er natuurlijk ook in overvloed. Om ze te bezoeken is een hele heisa, want tijdens de mis mag je er niet in en missen zijn er de hele dag door. Sommige aanbevolen kerken en basilieken zijn permanent op slot.

Het absolute centrum van de stad is de Plaza Mayor. Op oudejaarsavond wordt daar afgeteld naar het nieuwe jaar en dan staat het plein afgeladen vol met volk, dat zich heeft uitgedost met pruiken in lichtgevende kleuren en vreemde hoofddeksels, bij voorkeur in de vorm van een wild beest. Je kunt er over de hoofden lopen, maar dat kun je maar beter niet doen. Zelfs je er tussen wringen is niet aan te raden en ook niet nodig, want het wordt ruimschoots op tv uitgezonden.

Van een stel, bestaande uit een man en een vrouw, richt het horecapersoneel zijn vragen altijd tot de man, ook als duidelijk is dat de man het Spaans onvoldoende beheerst om de vraag te verstaan en een antwoord te kunnen formuleren. Wanneer de vrouw antwoord geeft wordt niettemin de volgende vraag weer tot de man gericht. Dit is geheel in overeenstemming met mijn ervaringen in Andalusië, waar ik als vrouw alleen bij twee gelegenheden helemaal niet bediend werd. Het zal wel door hun Arabische afkomst komen.

Nadat in de vijftiende eeuw de Moren uit Spanje verdreven zijn, staken er toch nog steeds Marokkanen over naar Spanje. Daarvan werden de jongste kinderen ontvreemd om ze een Christelijke opvoeding te geven, de oudere kinderen als slaven gebruikt en de rest het land uit gebonjourd. Later deden de fascisten en de republikeinen iets vergelijkbaars. Ze haalden jonge kinderen bij hun familie weg om ze respectievelijk in kampen in Mexico onder te brengen (kinderen van republikeinen) of in Rusland te laten heropvoeden (kinderen van fascisten). Jong  geleerd, oud gedaan.

Madrid is een echte wandelstad. Niet alleen vanwege de brede avenues met hun prachtige huizen. En ook niet omdat je zo prettig langs de rivier kunt lopen. Maar vooral ook vanwege de vele parken in en om de stad. Bekend is het Retiro, met een echt Christal Palace. In het westen zijn verschillende parken, allemaal met hun eigen attracties, zoals bijvoorbeeld een Egyptisch tempeltje, en net buiten de stad het enorme Case de Campo, zeker zo groot als het Amsterdamse bos, met een dierentuin en een aquarium.
In het centrum is het druk in Madrid, zeker tussen Kerst en Oud en Nieuw. Dan kun je bepaalde plekken beter mijden, want je moet voor alles in de rij. Maar je kunt er makkelijk een hele week vertoeven zonder ook maar één keer de metro te hoeven nemen. Alles wat interessant is valt te belopen.

***********************************
Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven


© 2014 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Brief uit ..." -
Beschouwingen > Brief uit ...
De verrassingen van Madrid Katharina Kouwenhoven
1106BS MadridMadrid is een mooie stad, met grote, brede boulevards en verwarrende verdwaalbuurtjes daartussen, maar ook buurtjes die gebouwd zijn als keurige carré's. Wat weinig mensen weten is dat Madrid wel degelijk ook een rivier heeft, de Rio Manzanares. Deze stroomt echter niet dwars door de stad heen, maar om het centrum.

Stromen is overigens een te groot woord want er zit niet veel beweging in. Het aardige van de Manzanares is dat aan beide boorden parkachtige ruimten zijn ingericht, met een rijwielpad, wandelpaden en speelgelegenheden voor de kinderen. Daar is een landschapsarchitect aan te pas gekomen met smaak. Het is daarom een genoegen een paar uurtjes langs die rivier te lopen, heen en weer overstekend over de talloze bruggen en sluisjes.

Buiten Madrid bevindt zich een gigantische dodenakker. Je komt erlangs als je naar het vliegveld rijdt. Talloze hectares eenvoudige graven met opstaande zerken en muren met kisten erin. Niet veel aan te beleven. Gelukkig is er vlakbij de rivier, aan de zuidkant, een veel kleinere maar prachtige begraafplaats, barstens vol 'pantheons', zo groot als een flink vakantiehuisje met een koepel erop. Het ligt hoog en je hebt er een prachtig uitzicht, onder andere op het stadion van Atletico Madrid, aan de andere kant van het water. Gewone graven met zerken zijn er nauwelijks en er is maar één muur halfvol kisten. De begraafplaatsenliefhebber kan hier wel aan zijn trekken komen.

Madrid heeft twee beroemde musea, het Prado en de Reina Sofia. Veel meer zijn er gek genoeg niet, behalve het Thyssen dat een privécollectie bevat, het archeologisch museum dat gesloten was en nog een paar kleintjes. Madrid puilt echter uit van de theaters en theatertjes. Leuk voor de Spanjaarden, maar voor niet-Spaans sprekende 'extranjeros' van weinig nut. Kerken zijn er natuurlijk ook in overvloed. Om ze te bezoeken is een hele heisa, want tijdens de mis mag je er niet in en missen zijn er de hele dag door. Sommige aanbevolen kerken en basilieken zijn permanent op slot.

Het absolute centrum van de stad is de Plaza Mayor. Op oudejaarsavond wordt daar afgeteld naar het nieuwe jaar en dan staat het plein afgeladen vol met volk, dat zich heeft uitgedost met pruiken in lichtgevende kleuren en vreemde hoofddeksels, bij voorkeur in de vorm van een wild beest. Je kunt er over de hoofden lopen, maar dat kun je maar beter niet doen. Zelfs je er tussen wringen is niet aan te raden en ook niet nodig, want het wordt ruimschoots op tv uitgezonden.

Van een stel, bestaande uit een man en een vrouw, richt het horecapersoneel zijn vragen altijd tot de man, ook als duidelijk is dat de man het Spaans onvoldoende beheerst om de vraag te verstaan en een antwoord te kunnen formuleren. Wanneer de vrouw antwoord geeft wordt niettemin de volgende vraag weer tot de man gericht. Dit is geheel in overeenstemming met mijn ervaringen in Andalusië, waar ik als vrouw alleen bij twee gelegenheden helemaal niet bediend werd. Het zal wel door hun Arabische afkomst komen.

Nadat in de vijftiende eeuw de Moren uit Spanje verdreven zijn, staken er toch nog steeds Marokkanen over naar Spanje. Daarvan werden de jongste kinderen ontvreemd om ze een Christelijke opvoeding te geven, de oudere kinderen als slaven gebruikt en de rest het land uit gebonjourd. Later deden de fascisten en de republikeinen iets vergelijkbaars. Ze haalden jonge kinderen bij hun familie weg om ze respectievelijk in kampen in Mexico onder te brengen (kinderen van republikeinen) of in Rusland te laten heropvoeden (kinderen van fascisten). Jong  geleerd, oud gedaan.

Madrid is een echte wandelstad. Niet alleen vanwege de brede avenues met hun prachtige huizen. En ook niet omdat je zo prettig langs de rivier kunt lopen. Maar vooral ook vanwege de vele parken in en om de stad. Bekend is het Retiro, met een echt Christal Palace. In het westen zijn verschillende parken, allemaal met hun eigen attracties, zoals bijvoorbeeld een Egyptisch tempeltje, en net buiten de stad het enorme Case de Campo, zeker zo groot als het Amsterdamse bos, met een dierentuin en een aquarium.
In het centrum is het druk in Madrid, zeker tussen Kerst en Oud en Nieuw. Dan kun je bepaalde plekken beter mijden, want je moet voor alles in de rij. Maar je kunt er makkelijk een hele week vertoeven zonder ook maar één keer de metro te hoeven nemen. Alles wat interessant is valt te belopen.

***********************************
Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven
© 2014 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2