archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > Brief uit ... | ||||
Expeditie Malawi | Myra Teeuwissen | |||
8 mei 2012
Hallo, ik ben Myra, ik ben 15 jaar en doe dit jaar eindexamen voor de MAVO. Deze zomer ga ik op expeditie naar Malawi om daar vrijwilligerswerk te doen. We gaan met een aantal jongeren lokale organisaties helpen. Wilt u iets bijdragen?
4 juli 2012
De organisatie die dit regelt is Worldmapping en die heeft op onze school een presentatie gegeven. Maar deze reis heeft verder niks met school te maken, al doen er wel een paar mensen van ons mee. Als voorbereiding zijn we twee zaterdagen bij elkaar gekomen. De groep en de begeleiders hebben kennisgemaakt en er is verteld wat we gaan doen, hoe het daar is, wat we mee moeten nemen en wat niet en dat we ons op het ergste moeten voorbereiden: Malawi is het armste land van Afrika. We moeten bij elkaar blijven, kleding aan tot over de knie en die de schouders bedekt (Malawi is streng katholiek) en verder vooral veel lol hebben.
8 juli 2012 (dag 2)
De plek waar we nu zitten is niet zo primitief als ik dacht. Er is hier een douche, een bad, een hangmat en een normale (wel smerige) toiletpot. Hoezé! Als je het zo ziet denk je niet dat je in het armste land van Afrika zit. Komt wel, het is ook pas de eerste dag en we moeten nog gaan ontbijten. Dus … .
9 juli 2012 (dag 3)
Vanochtend was het vroeg op. Zes uur werden we gewekt. We werden namelijk om kwart voor acht verwacht in het ziekenhuis van Zomba. Ik had het ziekenhuis erger verwacht. Ja, het is minder luxe dan bij ons, maar toch. Er waren losse, stenen gebouwen, met elk één of twee afdelingen. Wij gingen naar de kinderafdeling om daar te dweilen en de ramen schoon te maken. Ik liep de zaal in, die vol stond met bedden en er hing een lucht: GATVER! Het sloeg echt op mijn longen. Na het lappen van de meest smerige en stoffige ramen hebben we de moeders voorzien van 500 gram suiker en de kinderen een ballon cadeau gedaan. Sommige kinderen waren er echt erg aan toe: de ene erg verbrand en de andere met botbreuken. Er was een jongetje waar ik echt van schrok, hij had iets aan zijn been. Het zag er heftig uit, met een soort pinnen erin geplaatst.
10 juli 2012 (dag 4)
Vandaag met de fietstaxi naar Yodep; was doodeng, hij ging snel en de weg was erg hobbelig. Ik stuiterde overal heen. We reden door allemaal dorpjes ergens middenin de bush en werden door iedereen aangekeken. In Yodep heb ik, met vijf anderen, een nieuwe vloer gelegd in een huisje van een vrouw van dik in de 90. We gingen de vloer maken met modder, dus eerst moest er aarde en water worden gehaald. Toen werd het kneden geblazen, het water en de aarde werden gemengd en in stukjes verdeeld die we daarna met de hand uit moesten smeren. Zwaar werk. Later hebben we in het dorp met de kinderen gespeeld.
16 juli 2012 (dag 10)
Ik zat in een groepje dat een WC moest gaan maken. Na ongeveer een half uur lopen (pff …) bleek dat er niks anders was dan een gat in de grond. Onze taak was er een beschutting omheen te bouwen. Dus Jasmijn en ik gingen op pad om (lang) gras te halen. Jeetje, wat is dat zwaar. Het resultaat zag er wel aardig uit vond ik. Het was wel lekker om een boomstam door midden te hakken met zo’n mes. Ik heb staan rammen! Heerlijk! Het leek een beetje op fitboksen.
26 juli 2012 (weer thuis)
De laatste dagen verbleven we in een resort: Cape Maclear. Het was prachtig, wel wennen dat je niet meer naar projecten ging. Ik kijk terug op een geweldige, leerzame ervaring die ik nooit zal vergeten.
Noot van de redactie: in ruil voor een donatie vroeg ik de schrijfster om een verhaaltje over haar ervaringen. Ik plukte een aantal fragmenten uit het dagboekje dat ze mij stuurde. (FH)
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php |
||||
© 2012 Myra Teeuwissen | ||||
powered by CJ2 |