archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Een dolle taxirit in New York Haitze Meurs

0812BS New York
Veertig jaar geleden was ik voor het laatst in New York. Veel was er niet veranderd: The Empire State Building was toen de hoogste wolkenkrabber en nu nog, zo ongeveer. Nog steeds kom je er alle wereldvolken tegen behalve blanken, die zie je er haast niet. De Senaat en het Congres van Afgevaardigden vormen wat dat betreft in ieder geval geen afspiegeling van deze stad.

Wat opvalt, is het enorme aantal Spaanstaligen. Vaak mensen die ooit vanuit Midden- Amerika, via Mexico, clandestien de grens over gekomen zijn en inmiddels gelegaliseerd zijn. Veelal zijn ze: taxichauffeur, schoonmaker, ober of winkelbediende. Beroepen waar we in Nederland de jeugd voor gebruiken. Neem de vakkenvullers bij supermarkten, hier zijn het scholieren die voor het minimumjeugdloon werken, daar zijn het vaak oude mannen die hun beroep vol overtuiging uitoefenen. Wat ze verdienen weet ik niet.

Een pakje sigaretten kost in Manhattan tussen de $14 en $16. In andere delen van de stad ligt dat enkele dollars lager, maar nog steeds op een niveau waar het kabinet-Rutte de vingers bij kan aflikken. Daar staat tegenover dat taxiritten niet duur zijn. Althans het basistarief valt mee. De enorme afstanden en de files zorgen vaak toch nog voor een aanzienlijke rekening. Het openingstarief is $ 2,50, waarna de meter met sprongetjes van 0,40 oploopt. Een ritje van 45 minuten en 30 km kost rond de $40. Met de metro leg je dezelfde afstand overigens voor slechts $ 2,25 af.
Een taxivergunning kost in New York, per auto, ca $ 150.000. Ook goed om te onthouden voor Rutte cs. Daarvoor betaalt de taxirijder per dag $ 150 huur plus benzinekosten. Dus de eerste $ 200 is hij kwijt aan vaste lasten. Met een werkdag van gemiddeld 12 uur 6 dagen in de week schijnt het uit te kunnen.

Veel taxichauffeurs zijn trouwens vrij nieuw. Onlangs is namelijk ontdekt dat een groot deel (ca 80%) van de taxirijders standaard teveel geld aan hun klanten berekende. Zoiets moet je daar niet doen. Het gevolg is dat ze allemaal ontslagen zijn en vervangen, waarmee de deur open werd gezet voor een grote hoeveelheid minder ervaren rijders. Wat goed merkbaar was en dan heb ik het niet alleen over schokkerig rijden.
Op weg naar het vliegveld maakte mijn chauffeur plotselinge een ‘move’ naar de linker rijbaan. Daardoor moest de achterop komende auto krachtig, en piepend remmen, en maakte daardoor een 180-graden pirouette, nadat hij uiteraard eerst onze taxi krachtig geramd had. Het was geen geringe prestatie van onze chauffeur dat hij de taxi op de weg hield.

Nadat duidelijk werd dat de taxi ondanks de klap nog tot rijden in staat was, werd onmiddellijk door de taxirijder getest of de auto nog zijn oude topsnelheid kon halen, wat inderdaad het geval bleek. Temidden van alle stress merkte de taxirijder ons luid verzoek tot stoppen ‘geheel niet op’ en bleek er in hem een miskende coureur schuil te gaan, die nu kennelijk aanleiding zag om zijn verborgen talenten uitvoerig te demonstreren. Herinneringen aan spannende films kwamen boven, maar anders dan in de bioscoop vertrouwde ik niet geheel op de goede afloop. JKF werd echter veilig en ongedacht snel bereikt. De taxirijder toonde geen enkele belangstelling voor aard en omvang van de schade, dat kon later wel worden bekeken, verzekerde hij ons.
 
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php


© 2011 Haitze Meurs meer Haitze Meurs - meer "Brief uit ..." -
Beschouwingen > Brief uit ...
Een dolle taxirit in New York Haitze Meurs
0812BS New York
Veertig jaar geleden was ik voor het laatst in New York. Veel was er niet veranderd: The Empire State Building was toen de hoogste wolkenkrabber en nu nog, zo ongeveer. Nog steeds kom je er alle wereldvolken tegen behalve blanken, die zie je er haast niet. De Senaat en het Congres van Afgevaardigden vormen wat dat betreft in ieder geval geen afspiegeling van deze stad.

Wat opvalt, is het enorme aantal Spaanstaligen. Vaak mensen die ooit vanuit Midden- Amerika, via Mexico, clandestien de grens over gekomen zijn en inmiddels gelegaliseerd zijn. Veelal zijn ze: taxichauffeur, schoonmaker, ober of winkelbediende. Beroepen waar we in Nederland de jeugd voor gebruiken. Neem de vakkenvullers bij supermarkten, hier zijn het scholieren die voor het minimumjeugdloon werken, daar zijn het vaak oude mannen die hun beroep vol overtuiging uitoefenen. Wat ze verdienen weet ik niet.

Een pakje sigaretten kost in Manhattan tussen de $14 en $16. In andere delen van de stad ligt dat enkele dollars lager, maar nog steeds op een niveau waar het kabinet-Rutte de vingers bij kan aflikken. Daar staat tegenover dat taxiritten niet duur zijn. Althans het basistarief valt mee. De enorme afstanden en de files zorgen vaak toch nog voor een aanzienlijke rekening. Het openingstarief is $ 2,50, waarna de meter met sprongetjes van 0,40 oploopt. Een ritje van 45 minuten en 30 km kost rond de $40. Met de metro leg je dezelfde afstand overigens voor slechts $ 2,25 af.
Een taxivergunning kost in New York, per auto, ca $ 150.000. Ook goed om te onthouden voor Rutte cs. Daarvoor betaalt de taxirijder per dag $ 150 huur plus benzinekosten. Dus de eerste $ 200 is hij kwijt aan vaste lasten. Met een werkdag van gemiddeld 12 uur 6 dagen in de week schijnt het uit te kunnen.

Veel taxichauffeurs zijn trouwens vrij nieuw. Onlangs is namelijk ontdekt dat een groot deel (ca 80%) van de taxirijders standaard teveel geld aan hun klanten berekende. Zoiets moet je daar niet doen. Het gevolg is dat ze allemaal ontslagen zijn en vervangen, waarmee de deur open werd gezet voor een grote hoeveelheid minder ervaren rijders. Wat goed merkbaar was en dan heb ik het niet alleen over schokkerig rijden.
Op weg naar het vliegveld maakte mijn chauffeur plotselinge een ‘move’ naar de linker rijbaan. Daardoor moest de achterop komende auto krachtig, en piepend remmen, en maakte daardoor een 180-graden pirouette, nadat hij uiteraard eerst onze taxi krachtig geramd had. Het was geen geringe prestatie van onze chauffeur dat hij de taxi op de weg hield.

Nadat duidelijk werd dat de taxi ondanks de klap nog tot rijden in staat was, werd onmiddellijk door de taxirijder getest of de auto nog zijn oude topsnelheid kon halen, wat inderdaad het geval bleek. Temidden van alle stress merkte de taxirijder ons luid verzoek tot stoppen ‘geheel niet op’ en bleek er in hem een miskende coureur schuil te gaan, die nu kennelijk aanleiding zag om zijn verborgen talenten uitvoerig te demonstreren. Herinneringen aan spannende films kwamen boven, maar anders dan in de bioscoop vertrouwde ik niet geheel op de goede afloop. JKF werd echter veilig en ongedacht snel bereikt. De taxirijder toonde geen enkele belangstelling voor aard en omvang van de schade, dat kon later wel worden bekeken, verzekerde hij ons.
 
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php
© 2011 Haitze Meurs
powered by CJ2