archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
De Braziliaanse vergunning Haitze Meurs

0805BS Vergunning
Wil je als agrariër hier vee vetmesten en afzetten, dan heb je daar natuurlijk een vergunning voor nodig. Wil je een vijver aanleggen op je land? Mag, maar eerst een vergunning! Wil je bijvoorbeeld klei van je eigen land gebruiken voor het bakken van stenen? Fantastisch, want dat betekent een reeks aan vergunningen. Voor gebruik van de klei, voor het bouwen van een steenoven, voor het kappen van hout, voor het mogen verkopen van de stenen, voor het mogen transporteren van de stenen.

Bij alle vergunningaanvragen blijkt dat het ambtelijk apparaat aangetast is door een soort vermoeidheidsvirus, waardoor – ook wettelijk vastgestelde – termijnen met jaren overschreden blijken te kunnen worden. Zonder enig verhaalsrecht voor de aanvrager! De democratie in Brazilië is nog niet zover dat de overheid haar eigen regels serieus neemt. En iedereen weet dat ook.

Nu voelen de verantwoordelijke ambtenaren gelukkig zelf ook wel aan dat haast soms geboden is. Tegen vergoeding is men dan wel bereid om de chef te vragen om haast te maken. Nooit zal men echter zelf de ambtenaar te spreken krijgen die oorzaak van de vertraging is. Want het zou het bureaucratisch systeem ernstig verstoren als men de betreffende ambtenaar op zijn functioneren zou kunnen aanspreken. De ware bureaucraat is onbenaderbaar voor de gewone burger. Er gaan zelfs verhalen dat er soms toestemming nodig is van een hoge baas, met naam en functie genoemd, die in werkelijkheid niet eens bestaat.
Overigens een werkwijze die Brazilië heel goed van Nederland afgekeken kan hebben, waar de overheid zich de laatste decennia structureel onmachtig gemaakt heeft door nutsbedrijven, spoorwegen, loodswezen, en dergelijke, behalve natuurlijk Holland Casino, op afstand te plaatsen en daarmee de verantwoordelijkheid voor precaire zaken buiten haar formele bevoegdheid geplaatst heeft.

Een ander beproefde variant is die van het inschakelen van een ‘deskundig’ extern bureau die de aanvrage tot vergunning kan begeleiden. Deskundig, zei ik; ja haal je de koekoek. Verrassend genoeg komt men bij dit soort bureaus vaak dezelfde namen (en ook personen) tegen als bij de afdeling die de vergunning moet verlenen. Met het ingaan op dergelijke aanbiedingen begeeft men zich echter wel op glad ijs. Zeker is dat men veel geld kwijt is. Ook zeker is dat het lang blijft duren, want overal worden nieuwe problemen ontdekt die opgelost moeten worden.

Wil je op je eigen boerderij wat hout kappen, of een paar bomen rooien, dan is daar een vergunning voor nodig. Dit lijkt wat in tegenspraak met het gemak waarmee er oerwoud gerooid worden in het Amazone gebied. En dat is het ook.
De bureaucratie wordt in Brazilië vooral gebruikt om macht en pressie (tot betalen) uit te oefenen. Op papier lijkt alles goed geregeld voor de burger, maar de praktijk is weerbarstig. Subsidieregelingen zijn er wel, maar de normale man zal er niet in slagen om daar aanspraak op te maken.

Elke ondernemer die voor minimaal $ 50.000 in de Braziliaanse economie investeert, heeft recht op een permanente verblijfsvergunning. Die heb je weer nodig om geld vanuit Brazilië naar het buitenland te kunnen overmaken. Mijn aanvraag daartoe loopt nu al 4 jaar en zelfs de lokale burgemeester kan er geen vaart in brengen.
 
***********************************
Pepijn Lampe is product & grafisch ontwerper.
Informatie op: www.pepdesign.be


© 2010 Haitze Meurs meer Haitze Meurs - meer "Brief uit ..." -
Beschouwingen > Brief uit ...
De Braziliaanse vergunning Haitze Meurs
0805BS Vergunning
Wil je als agrariër hier vee vetmesten en afzetten, dan heb je daar natuurlijk een vergunning voor nodig. Wil je een vijver aanleggen op je land? Mag, maar eerst een vergunning! Wil je bijvoorbeeld klei van je eigen land gebruiken voor het bakken van stenen? Fantastisch, want dat betekent een reeks aan vergunningen. Voor gebruik van de klei, voor het bouwen van een steenoven, voor het kappen van hout, voor het mogen verkopen van de stenen, voor het mogen transporteren van de stenen.

Bij alle vergunningaanvragen blijkt dat het ambtelijk apparaat aangetast is door een soort vermoeidheidsvirus, waardoor – ook wettelijk vastgestelde – termijnen met jaren overschreden blijken te kunnen worden. Zonder enig verhaalsrecht voor de aanvrager! De democratie in Brazilië is nog niet zover dat de overheid haar eigen regels serieus neemt. En iedereen weet dat ook.

Nu voelen de verantwoordelijke ambtenaren gelukkig zelf ook wel aan dat haast soms geboden is. Tegen vergoeding is men dan wel bereid om de chef te vragen om haast te maken. Nooit zal men echter zelf de ambtenaar te spreken krijgen die oorzaak van de vertraging is. Want het zou het bureaucratisch systeem ernstig verstoren als men de betreffende ambtenaar op zijn functioneren zou kunnen aanspreken. De ware bureaucraat is onbenaderbaar voor de gewone burger. Er gaan zelfs verhalen dat er soms toestemming nodig is van een hoge baas, met naam en functie genoemd, die in werkelijkheid niet eens bestaat.
Overigens een werkwijze die Brazilië heel goed van Nederland afgekeken kan hebben, waar de overheid zich de laatste decennia structureel onmachtig gemaakt heeft door nutsbedrijven, spoorwegen, loodswezen, en dergelijke, behalve natuurlijk Holland Casino, op afstand te plaatsen en daarmee de verantwoordelijkheid voor precaire zaken buiten haar formele bevoegdheid geplaatst heeft.

Een ander beproefde variant is die van het inschakelen van een ‘deskundig’ extern bureau die de aanvrage tot vergunning kan begeleiden. Deskundig, zei ik; ja haal je de koekoek. Verrassend genoeg komt men bij dit soort bureaus vaak dezelfde namen (en ook personen) tegen als bij de afdeling die de vergunning moet verlenen. Met het ingaan op dergelijke aanbiedingen begeeft men zich echter wel op glad ijs. Zeker is dat men veel geld kwijt is. Ook zeker is dat het lang blijft duren, want overal worden nieuwe problemen ontdekt die opgelost moeten worden.

Wil je op je eigen boerderij wat hout kappen, of een paar bomen rooien, dan is daar een vergunning voor nodig. Dit lijkt wat in tegenspraak met het gemak waarmee er oerwoud gerooid worden in het Amazone gebied. En dat is het ook.
De bureaucratie wordt in Brazilië vooral gebruikt om macht en pressie (tot betalen) uit te oefenen. Op papier lijkt alles goed geregeld voor de burger, maar de praktijk is weerbarstig. Subsidieregelingen zijn er wel, maar de normale man zal er niet in slagen om daar aanspraak op te maken.

Elke ondernemer die voor minimaal $ 50.000 in de Braziliaanse economie investeert, heeft recht op een permanente verblijfsvergunning. Die heb je weer nodig om geld vanuit Brazilië naar het buitenland te kunnen overmaken. Mijn aanvraag daartoe loopt nu al 4 jaar en zelfs de lokale burgemeester kan er geen vaart in brengen.
 
***********************************
Pepijn Lampe is product & grafisch ontwerper.
Informatie op: www.pepdesign.be
© 2010 Haitze Meurs
powered by CJ2