Je start vanonder en je wilt

naar het hemels wonder net

boven het gedonder, je vliegt

zo naar het hoogtepunt maar

dan ga je weer kopje onder.

Aan de top ben je bijzonder, aan

de grond dicht je als Vondel.

En nu wil je naar de achtbaan en

op dit gedicht geen acht slaan.

Want met overdreven armzwaaien

zal je met het leven meedraaien.

Ja, we zijn allemaal papegaaien

en gaan straks naar de haaien.

Voor we allemaal doldraaien ...

 

*************************