Op een bankje aan zee

haal ik even diep adem

terwijl ik garnalen eet

met een frisdrankje erbij.

De zeemeeuwklanken

verdwalen in de visserij

waar de zeerovers reeds

watertanden van wat ze

in de netten van hun gallei

binnenhalen.

En rood als een kreeft

door te felle zonnestralen

ben ik dromend van de

crème de la crème te

weten gekomen wat de

golven, steeds naderbij,

me wilden vertellen:

Al maakt je levensschip

soms slagzij, wordt het

gekelderd, op de bodem

zijn veel meer verborgen

schatten te halen!

Blijf niet aan de oppervlakte,

durf naar de diepte te dalen!

Klinkt als mijn wijze vader

denk ik schouderophalend.

En als een week dier kruip

ik terug in mijn schulp.

Want ik ben geen haai.

Die rondjes cirkelt

bij scheepswrakken.