archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Mijn herniagebeuren Rob van Olphen

2105BZ HerniaZonder dat mijn broer het wist had ik verschillende van zijn boezemvrienden benaderd of ze foto’s en herinneringen hadden om te gebruiken voor zijn 50ste verjaardag. Alles liep naar wens en ik moest alleen nog een grote cilinder met heliumgas ophalen voor het vullen van de ballonnen. Een paar dagen eerder had ik al een beetje last van mijn rug maar dat gebeurde wel meer. Op het moment dat ik de cilinder in de auto wilde tillen, klapten mijn benen onder mij vandaan en belandde ik op de grond met een helse pijn.

De volgende dag ging ik naar de dokter en heb ik foto’s laten maken met als uitslag: een beknelde zenuw (hernia). Advies: 6 weken plat op bed. Alleen voor toiletbezoek mocht ik er even uit. Het was niet gemakkelijk. Ik heb het bijna 6 weken volgehouden totdat ik weer eens mijn bed uit moest voor het toilet. Ik liet me weer met moeite uit bed zakken met mijn handen en knieën op de grond. Maar toen was het net of er iemand een dolk in mijn rug stak. Een helse pijn, ik was helemaal geblokkeerd. De dokter is met spoed langs gekomen. Hij heeft me een paar spuiten gegeven en samen met mijn vrouw mij op het bed gedeponeerd. Heel langzaam kwam ik uit de verkrampte houding maar ik kon toen onmogelijk plassen. Die zenuw was ook afgekneld. De dokter zei, ‘nu moet ik de ambulance laten komen want je moet naar het ziekenhuis’. Gelukkig kon ik met heel veel pijn en moeite weer plassen. Op advies van de neuroloog moest ik zo snel mogelijk worden geopereerd. Een paar dagen later was het zover en kon ik worden geopereerd. Bij het intake-gesprek zei de zuster ‘u bent zo relaxed, weet U wel de risico’s van deze ingreep?’. U kunt uitval krijgen met een verlamming, incontinent geraken of zelfs erger. Mijn reactie op deze vragen was: ‘stel dat ze me opereren maar niet onder narcose kunnen brengen, dan moesten ze het toch doen want die pijn was niet meer te harden’. De operatie is heel goed gelukt. De chirurg die me geopereerd had was meer geïnteresseerd in mijn gereedschapshandel dan in mijn wervelkolom.

Ik deelde mijn kamer met een glazenier die gespecialiseerd was in glas in lood ramen. Na de oorlog had hij het ontzettend druk om al die vernielde ramen te herstellen. Prachtige verhalen had hij te vertellen. Hij lag daar voor een operatie aan beide ogen. De hoofdzuster vroeg mij of ik op hem wilde passen omdat hij beslist het bed niet uit mocht, want het is een keer mis gegaan met een patiënt die blind is geworden. Iedere keer als ome Jan (zo noemde ik hem) uit bed probeerde te komen riep ik, ‘ome Jan in bed blijven anders krijg ik ruzie met de hoofdzuster!’. Meerdere keren moest ik hem waarschuwen om in bed te blijven en niet te gaan wandelen. Eindelijk mocht de zuster het verband verwijderen. Zijn reactie was, ‘oh zuster, wat ben jij mooi!’

Mijn andere kamergenoot was een geoloog, die had weer interessante verhalen over al die landen waar hij naar mineralen heeft lopen zoeken. Toevallig keek ik op het rapport wat de zuster had genoteerd. Daar stond vermeld: ‘de heer van Olphen heeft zijn karnemelk niet opgedronken, hij had het te druk met zijn kamergenoten’. Ik ben het ziekenhuis en al zijn medewerkers heel dankbaar dat ik na de operatie nog 26 jaar mijn beroep als marktkoopman heb kunnen uitoefenen.

---------

De hernia is fraai uitgebeeld door Alex Verduijn den Boer.
© 2023 Rob van Olphen meer Rob van Olphen - meer "Ontmoetingen"
Bezigheden > Ontmoetingen
Mijn herniagebeuren Rob van Olphen
2105BZ HerniaZonder dat mijn broer het wist had ik verschillende van zijn boezemvrienden benaderd of ze foto’s en herinneringen hadden om te gebruiken voor zijn 50ste verjaardag. Alles liep naar wens en ik moest alleen nog een grote cilinder met heliumgas ophalen voor het vullen van de ballonnen. Een paar dagen eerder had ik al een beetje last van mijn rug maar dat gebeurde wel meer. Op het moment dat ik de cilinder in de auto wilde tillen, klapten mijn benen onder mij vandaan en belandde ik op de grond met een helse pijn.

De volgende dag ging ik naar de dokter en heb ik foto’s laten maken met als uitslag: een beknelde zenuw (hernia). Advies: 6 weken plat op bed. Alleen voor toiletbezoek mocht ik er even uit. Het was niet gemakkelijk. Ik heb het bijna 6 weken volgehouden totdat ik weer eens mijn bed uit moest voor het toilet. Ik liet me weer met moeite uit bed zakken met mijn handen en knieën op de grond. Maar toen was het net of er iemand een dolk in mijn rug stak. Een helse pijn, ik was helemaal geblokkeerd. De dokter is met spoed langs gekomen. Hij heeft me een paar spuiten gegeven en samen met mijn vrouw mij op het bed gedeponeerd. Heel langzaam kwam ik uit de verkrampte houding maar ik kon toen onmogelijk plassen. Die zenuw was ook afgekneld. De dokter zei, ‘nu moet ik de ambulance laten komen want je moet naar het ziekenhuis’. Gelukkig kon ik met heel veel pijn en moeite weer plassen. Op advies van de neuroloog moest ik zo snel mogelijk worden geopereerd. Een paar dagen later was het zover en kon ik worden geopereerd. Bij het intake-gesprek zei de zuster ‘u bent zo relaxed, weet U wel de risico’s van deze ingreep?’. U kunt uitval krijgen met een verlamming, incontinent geraken of zelfs erger. Mijn reactie op deze vragen was: ‘stel dat ze me opereren maar niet onder narcose kunnen brengen, dan moesten ze het toch doen want die pijn was niet meer te harden’. De operatie is heel goed gelukt. De chirurg die me geopereerd had was meer geïnteresseerd in mijn gereedschapshandel dan in mijn wervelkolom.

Ik deelde mijn kamer met een glazenier die gespecialiseerd was in glas in lood ramen. Na de oorlog had hij het ontzettend druk om al die vernielde ramen te herstellen. Prachtige verhalen had hij te vertellen. Hij lag daar voor een operatie aan beide ogen. De hoofdzuster vroeg mij of ik op hem wilde passen omdat hij beslist het bed niet uit mocht, want het is een keer mis gegaan met een patiënt die blind is geworden. Iedere keer als ome Jan (zo noemde ik hem) uit bed probeerde te komen riep ik, ‘ome Jan in bed blijven anders krijg ik ruzie met de hoofdzuster!’. Meerdere keren moest ik hem waarschuwen om in bed te blijven en niet te gaan wandelen. Eindelijk mocht de zuster het verband verwijderen. Zijn reactie was, ‘oh zuster, wat ben jij mooi!’

Mijn andere kamergenoot was een geoloog, die had weer interessante verhalen over al die landen waar hij naar mineralen heeft lopen zoeken. Toevallig keek ik op het rapport wat de zuster had genoteerd. Daar stond vermeld: ‘de heer van Olphen heeft zijn karnemelk niet opgedronken, hij had het te druk met zijn kamergenoten’. Ik ben het ziekenhuis en al zijn medewerkers heel dankbaar dat ik na de operatie nog 26 jaar mijn beroep als marktkoopman heb kunnen uitoefenen.

---------

De hernia is fraai uitgebeeld door Alex Verduijn den Boer.
© 2023 Rob van Olphen
powered by CJ2