Zelf heb ik als jongste uit het gezin alleen een opa van moederskant meegemaakt. Opa Gerrit, een leuke opa. Toen ik hem leerde kennen was hij al 70. Hij woonde in die jaren bij mijn tante in Bloemendaal. Vanuit die woonplaats reisde hij heel Nederland, van Texel tot Limburg, door om de acht gezinnen van zijn kinderen te bezoeken. Hij bleef dan een weekje of twee. Op die manier hebben zijn kleinkinderen opa goed leren kennen.

Hij liep met een mooie houten stok en droeg altijd een hoed. In zijn gedachten hoorde hij bij de 'gegoede burgerij', terwijl hij en zijn gezin eigenlijk nooit rijkdom hadden gekend. Ik denk niet dat hij op een socialistische partij stemde. Want buiten de vreugde die opa's bezoeken meebrachten, kan ik me ook heftige discussies herinneren tussen mijn moeder en opa. Eens zei hij trots dat we alle rijkdom aan Indië te danken hadden. En dat juist in de periode dat moeder zich inzette voor steun aan Piet van Staveren, die opgesloten zat omdat hij had geweigerd, als dienstplichtige, in Indië te vechten. Mijn moeder liep toen driftig blozend, onder haar rode haren, de deur uit. Onderwijl snauwend dat zij die rijkdom van Indië nooit aan de lijve had ondervonden. Gelukkig voor mij kwam ze een poosje later, afgekoeld, weer terug om ons in te fluisteren dat ze het die oude man, die niet beter wist, niet kwalijk kon nemen. Ondanks die andere politieke interesse hield mijn moeder heel veel van haar vader.

En voor mij waren ze beiden helden op hun eigen manier!

----------

De plaat is van Han Busstra.