 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Bezigheden > Ontmoetingen | ||||
| Handbalgebeurtenissen* | Rob van Olphen | |||
 In de jaren 40-50 waren er niet zoveel telefoonaansluitingen, maar wij hadden er één! Wij waren voorzien van een bakelieten PTT-wandtelefoon met het nummer 336921. Ons nummer scheelde maar één nummer met het nummer van ADO Den Haag. Nou, dat hebben wij geweten! Zondagavond tijdens etenstijd stond de telefoon altijd roodgloeiend. We werden gebeld door hypernerveuze supporters. 'Hoe hebben ze gespeeld?' 'Wat is de stand?' 'Wat is de uitslag?' Vaak in plat Haags. Wij hadden niets met voetbal, dus we hadden geen idee wat de uitslag was. We legden maar voor de zoveelste keer uit dat ze 'verkeerd aangesloten' waren. Na tientallen telefoontjes hadden we er genoeg van. We zeiden gewoon dat ADO met 3-1 verloren had. Nou, dan werd gelijk de hoorn er met een knal opgegooid, of er werd een taal gebruikt die ik maar liever niet zal vermelden, zo grof. Ik heb samen met mijn broer jaren gehandbald bij Turnlust. Op een gegeven moment kreeg het bestuur onderling bonje. Dat liep zo uit de hand dat de vereniging werd gesplitst. De ene avond kwam er iemand langs van Turnlust om me over te halen om bij de oude club te blijven en de andere avond kwamen de oprichters van de nieuwe club vragen of we hun club wilden versterken. Ik had geen zin in dat gedoe en stopte met handbal. In plaats daarvan ging ik met een groepje iedere zondagochtend vroeg langeafstandschaatsen op de Jaap Eden-baan in Amsterdam. Mijn broer wilde wel blijven handballen. Hij meldde zich bij Hellas, maar om één of andere mysterieuze reden kwam hij niet door de ballotage. Bij Hermes werd hij echter met open armen ontvangen en kwam hij in het eerste elftal. Met dat elftal is hij zelfs kampioen van Nederland geworden! Onze jongste broer is via Hermes zelfs in het nationale team terechtgekomen! Handbal zat echt in onze familie. Ook drie neven hebben in het nationale team gespeeld. Eén van hen was ooit de speler die het langst de aanvoerder van het Nederlandse team was geweest. Een andere neef heeft jarenlang als prof in Duitsland gespeeld. Hij is daar blijven hangen en heeft daar nu een bemiddelingsbureau voor profhandballers. Een nicht heeft jaren lang in het Nederlands damesteam gespeeld. Nu speelt ze als prof in Frankrijk. Hellas, die deftige club aan de Haagse Laan van Poot, zal wel spijt hebben gehad dat ze mijn broer de deur hebben gewezen. Ook 'op het veen' aan de andere kant van de Laan van Meerdervoort wonen genoeg getalenteerde sporters. Zelfs handballers. Gelukkig is dat hele ballotagegedoe verleden tijd ! ---------- Het plaatrje is van Marcia Meerum Terwogt. |
||||
| © 2023 Rob van Olphen | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||