Het is bijna Herfst. De toeristen vertrekken, maar in mijn huis wordt het drukker. Begin september kwam mijn jongste zoon en een week later kwam een neef op visite. Mijn zoon vertrok drie dagen later, zodat ze hier de laatste dagen samen vertoefden. En nu komt over een paar dagen mijn oudste zoon, die dan ook nog een aantal dagen samen met de neef hier verblijft.

Gezellig al die familie bij elkaar. Het voordeel van ver bij de familie vandaan wonen is dat het de quality-time verhoogt. Je maakt elkaar in die tijd intenser mee, dan bij een geregeld visitetje.

De eerste tijd maakten we dankbaar gebruik van de huurauto van zoonlief. Hij bracht ons bijvoorbeeld naar mijn geliefde Foupana. Een riviertje ver beneden in het dal. Een paradijs in de droogte, waar je heerlijk kunt zwemmen in water, zo helder, dat je het kunt drinken, met vissen, schildpadjes, vogels en libellen als gezelschap. Ook komt er af en toe een herder met schapen langs, die daar hun dorst komen lessen. Ikzelf kan er met de fiets niet komen. Want de weg is vreselijk steil en zoonlief moet met zijn auto in de eerste versnelling rijden om boven te komen en er is zelfs een gedeelte, waar één van ons drieën moest uitstappen en verder lopen om één van de hellingen te nemen.

Vandaag heeft hij een stop in Evora en morgen een in Beja en dan is hij hier!

----------

Het plaatje is van Henk Klaren