archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Ontmoetingen | ||||
She moves in mysterious ways | Claude Aendenboom | |||
Jawel, mijn Bosnische schoonzus Leonida heeft in haar boeiende leven vele hoge toppen gescheerd. Eén daarvan was tijdens het Sovjetregime toen zij vanuit het Kremlin werd gecontacteerd via de post. Zij leefde toen met haar ouders en broer in Sarajevo waar zij geboren en getogen is. Deze uitnodiging om voor de ministers van Brezjnev te komen werken vond plaats lange tijd voor de burgeroorlog in haar land. Leonida's uitmuntende schoolresultaten waren opgemerkt door de overheid. Ze genoot met volle teugen in Moskou maar veel heeft ze ons daar niet over verteld. Leonida doet er al sinds het huwelijk met mijn broer Tom geheimzinnig over, ze is gebonden aan enige discretie, kort gezegd. En jawel, ze heeft later de concentratiekampen overleefd, Leonida behoorde tot de Koerdische gemeenschap. Eigenlijk weet ik over deze duistere periode in haar leven ook bitter weinig. Alleen aan mijn vader heeft ze iets losgelaten, die was immers als jong kind bijna omvergereden door de Gestapo. Maar vader heeft haar geheimen meegenomen in zijn graf. Toen Leonida's dochter Nora hier werd geboren mocht ik enkele keren babysitten als het kind koorts had bijvoorbeeld en dus niet naar de kinderopvang kon. Die dinsdagochtend was het weer zover: ik stapte op de trein naar Brussel en verzonk onderweg een uur lang in een filosofisch werk van Sartre. ‘L'enfer c'est les autres'. Ik moest de Parijse wijsgeer gelijk geven. In de drukke ambassadewijk belde ik aan en de punctuele Leonida deed tevreden open omdat ik op tijd was. Met een karige glimlach vertrok ze zo naar haar werk. Nora had ik die namiddag rustig te slapen gelegd toen mijn oog viel op een open lade van een commode die in de bureaukamer stond. 'Leonida heeft deze vergeten toe te doen', dacht ik, niet wetend welke grote ontdekking mij te wachten stond binnen de komende minuten. Ik wilde de lade dichtschuiven en dàn... Voorzichtig en nieuwsgierig nam ik een bruine enveloppe uit de lade: afzender president Clinton?! Nora werd op dat moment wakker, ik hoorde haar huilen. Toen ik even ging kijken was ze alweer in dromenland. Snel begaf ik me terug naar de bureaukamer. En jawel lezer, wat ik die namiddag las, neem ik als geheim mee in mijn graf. ---------- Linda Hulshof maakte het kunstwerk Meer informatie: lindahulshof71@gmail.com |
||||
© 2021 Claude Aendenboom | ||||
powered by CJ2 |