archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
De grijns van Marijn Claude Aendenboom

1808BZ Berna revisitedTante Berna is in haar leven vaak een muurbloempje geweest. Midden jaren '60 gingen zij en mijn achttienjarige blonde moeder uit in het bruisende Brussel. En Berna stond er dan altijd beteuterd bij, de mooie blondine had immers meer succes bij de jongens. Zelfs Berna's eerste grote liefde Arthur, een Congolese piloot die ze tijdens een officierenbal had leren kennen, loerde soms met een vurige blik naar haar jonger zusje. Moeder was gecharmeerd doch is nooit op diens avances ingegaan. Maar tante Berna vloog haar geliefde achterna tot in Afrika.

Toen Berna later in een instelling werd opgenomen omdat ze een angststoornis had ontwikkeld, bleef ze Russische les geven aan zestienjarige meisjes, weliswaar deeltijds. En ja, Serge, een collega trok meteen haar aandacht toen deze als nieuwste leerkracht in een andere klas Russisch zou doceren. Zij werd stapelverliefd op deze verfijnde intellectuele man maar de liefde was niet wederzijds, hij was immers jaren gelukkig getrouwd. L'histoire se répète.

Ach, tante was een ware 'Aendenboom' en beet zich dus vast in de 'liefde'. Door roddels verloor zij echter haar werk als lerares en zo ging het almaar slechter met haar. Vanwege suïcide-gevaar werd zij opgesloten in een zwaar beveiligde afdeling en kreeg veel angst remmende medicatie. Na een tijdje mocht ze in de weekends naar haar appartement, mits oom Luc of oom Marc daar zouden logeren om over haar te waken. Ook mijn broer en ik, beiden nog kleuters, waren soms van de partij en verkenden als ontdekkingsreizigers de Afrikaanse wereld van Berna ... spannend!!

Toch heeft tante in die donkere periode een huwelijksaanzoek gekregen van een oudere man, Marijn. Deze gepensioneerde was de zoon van een notaris en leefde eenzaam en alleen in een mooi ruim herenhuis en was dus welgesteld. Maar ze wees hem af, want toen de man grijnsde stonk hij uit z'n bek.

Tante Berna is nooit meer gelukkig geweest, al zeker niet binnen de vier muren van haar ziekenhuiskamertje, waar ze stierf als een zwak verwelkt triest bloempje!

-----
Het plaatje is van Henk Klaren


© 2021 Claude Aendenboom meer Claude Aendenboom - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
De grijns van Marijn Claude Aendenboom
1808BZ Berna revisitedTante Berna is in haar leven vaak een muurbloempje geweest. Midden jaren '60 gingen zij en mijn achttienjarige blonde moeder uit in het bruisende Brussel. En Berna stond er dan altijd beteuterd bij, de mooie blondine had immers meer succes bij de jongens. Zelfs Berna's eerste grote liefde Arthur, een Congolese piloot die ze tijdens een officierenbal had leren kennen, loerde soms met een vurige blik naar haar jonger zusje. Moeder was gecharmeerd doch is nooit op diens avances ingegaan. Maar tante Berna vloog haar geliefde achterna tot in Afrika.

Toen Berna later in een instelling werd opgenomen omdat ze een angststoornis had ontwikkeld, bleef ze Russische les geven aan zestienjarige meisjes, weliswaar deeltijds. En ja, Serge, een collega trok meteen haar aandacht toen deze als nieuwste leerkracht in een andere klas Russisch zou doceren. Zij werd stapelverliefd op deze verfijnde intellectuele man maar de liefde was niet wederzijds, hij was immers jaren gelukkig getrouwd. L'histoire se répète.

Ach, tante was een ware 'Aendenboom' en beet zich dus vast in de 'liefde'. Door roddels verloor zij echter haar werk als lerares en zo ging het almaar slechter met haar. Vanwege suïcide-gevaar werd zij opgesloten in een zwaar beveiligde afdeling en kreeg veel angst remmende medicatie. Na een tijdje mocht ze in de weekends naar haar appartement, mits oom Luc of oom Marc daar zouden logeren om over haar te waken. Ook mijn broer en ik, beiden nog kleuters, waren soms van de partij en verkenden als ontdekkingsreizigers de Afrikaanse wereld van Berna ... spannend!!

Toch heeft tante in die donkere periode een huwelijksaanzoek gekregen van een oudere man, Marijn. Deze gepensioneerde was de zoon van een notaris en leefde eenzaam en alleen in een mooi ruim herenhuis en was dus welgesteld. Maar ze wees hem af, want toen de man grijnsde stonk hij uit z'n bek.

Tante Berna is nooit meer gelukkig geweest, al zeker niet binnen de vier muren van haar ziekenhuiskamertje, waar ze stierf als een zwak verwelkt triest bloempje!

-----
Het plaatje is van Henk Klaren
© 2021 Claude Aendenboom
powered by CJ2