archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Zo goed als genezen Reinier van Delden

1508BZ Zo goedZo goed als genezen
Ze gaf mij een stevige hand.
Zoals altijd.
De fysiotherapeute.
Het was de laatste keer vandaag.
Zo goed als genezen, zei ze.
We hadden wat met een bal gegooid.
Iets met gewichtjes gedaan.
En het over het weer gehad.

Daar ging het eigenlijk elke week over.
Of over haar man.
Die dan uit Utrecht kwam.
En zij kwam uit Brabant.
En hoe ze dan hier zo terecht waren gekomen.
Gewoon een beetje van die simpele gesprekjes.
Vermakelijk wel ergens.
En stiekem ook wel een soort van fijn.
Ik zag er eigenlijk toch wel steeds naar uit.
Als ik eerlijk ben wel ja.

Niet dat die behandeling nou echt hielp.
Ja, ze drukte wel op de zere plek.
Die had ze meteen gevonden.
En dan werd ik gemasseerd.
Ja, het hielp allemaal wel.
Voelde ik mij wat lichter daarna.
En dan gaf ze mij huiswerk mee.
Van die oefeningen.
Die ik dan telkens vergat.
En dan loog ik weer over het feit dat ik ze wel gedaan had.
Dat ik dan echt al het verschil merkte.

Maar ik merkte eigenlijk niks.

Ja, ik voelde mij gaandeweg wel beter.
Niet dat het nou echt genas.
Maar ik denk dat het meer de tijd was.
De tijd die er overheen is gegaan.
En dan wekelijks dat uitje.
Het uitje naar de fysiotherapeute.
Die zo lekker over niets kon lullen.
En mij zodoende toch genas.

------
Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven

© 2018 Reinier van Delden meer Reinier van Delden - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Zo goed als genezen Reinier van Delden
1508BZ Zo goedZo goed als genezen
Ze gaf mij een stevige hand.
Zoals altijd.
De fysiotherapeute.
Het was de laatste keer vandaag.
Zo goed als genezen, zei ze.
We hadden wat met een bal gegooid.
Iets met gewichtjes gedaan.
En het over het weer gehad.

Daar ging het eigenlijk elke week over.
Of over haar man.
Die dan uit Utrecht kwam.
En zij kwam uit Brabant.
En hoe ze dan hier zo terecht waren gekomen.
Gewoon een beetje van die simpele gesprekjes.
Vermakelijk wel ergens.
En stiekem ook wel een soort van fijn.
Ik zag er eigenlijk toch wel steeds naar uit.
Als ik eerlijk ben wel ja.

Niet dat die behandeling nou echt hielp.
Ja, ze drukte wel op de zere plek.
Die had ze meteen gevonden.
En dan werd ik gemasseerd.
Ja, het hielp allemaal wel.
Voelde ik mij wat lichter daarna.
En dan gaf ze mij huiswerk mee.
Van die oefeningen.
Die ik dan telkens vergat.
En dan loog ik weer over het feit dat ik ze wel gedaan had.
Dat ik dan echt al het verschil merkte.

Maar ik merkte eigenlijk niks.

Ja, ik voelde mij gaandeweg wel beter.
Niet dat het nou echt genas.
Maar ik denk dat het meer de tijd was.
De tijd die er overheen is gegaan.
En dan wekelijks dat uitje.
Het uitje naar de fysiotherapeute.
Die zo lekker over niets kon lullen.
En mij zodoende toch genas.

------
Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven
© 2018 Reinier van Delden
powered by CJ2