archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Saint Luc Claude Aendenboom

1405BZ WodkaMijn oom Luc was geen heilige hoewel hij graag de moraal-apostel uithing, vooral bij mijn vader, die ook geen onbeschreven blad was natuurlijk. Luc had architectuur gestudeerd aan de Sint-Lucas Academie te Gent waar hij vijf jaar lang één van de beste leerlingen was. Later zou hij hier in de stad snel bekend worden als een uiterst bekwaam architect.

Van bij het begin was er een wrevel tussen Luc en mijn vader. Lucas wist dat vader dertien jaar ouder was dan zijn dierbare zus en kon het niet hebben dat vader haar had kunnen overhalen om in het holst van de nacht te vertrekken voor een avontuurlijke wereldreis.

De twee rivalen hadden echter één hobby gemeen: ze lustten graag een glaasje wodka. De luttele keren dat ze elkaar mochten, was dan ook bij een partijtje schaak met een fles wodka bij de hand. Ook qua intelligentie konden ze zich met elkaar meten en dat deden ze ... tot vervelens toe.

Toen oom Luc naar het klooster ging om zich te bezinnen na een moeilijke periode in zijn leven, had mijn vader veel leedvermaak. Hij had gewed met Luc dat hij het er nog geen drie dagen zou volhouden. De inzet was een dure fles wodka.

Maar toen Luc zich in geen vier weken had laten zien of horen, maakte vader die winteravond aanstalten om de kachel uit te zetten en te gaan slapen. Plots hoorde hij hard kloppen aan de voordeur.

Het was al laat en dus vroeg vader voorzichtig wie er aan de deur stond.

Hij hoorde de bezoeker grinniken: ‘C'est moi, Saint Luc!’

Tijdens een familiefeestje vele jaren later biechtte Luc ons op dat hij die nacht uit het klooster was ontsnapt via de wijnkelder ... net na de avondmis.

‘Halleluja!’ lachten we en dronken met z'n allen een glaasje wodka!

-----
De illustratie is van Elène Klaren
-------
Wie één van Claudes gesigneerde verhalenbundels
in handen wil krijgen, kan hem contacteren via de reageerknop.


© 2016 Claude Aendenboom meer Claude Aendenboom - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Saint Luc Claude Aendenboom
1405BZ WodkaMijn oom Luc was geen heilige hoewel hij graag de moraal-apostel uithing, vooral bij mijn vader, die ook geen onbeschreven blad was natuurlijk. Luc had architectuur gestudeerd aan de Sint-Lucas Academie te Gent waar hij vijf jaar lang één van de beste leerlingen was. Later zou hij hier in de stad snel bekend worden als een uiterst bekwaam architect.

Van bij het begin was er een wrevel tussen Luc en mijn vader. Lucas wist dat vader dertien jaar ouder was dan zijn dierbare zus en kon het niet hebben dat vader haar had kunnen overhalen om in het holst van de nacht te vertrekken voor een avontuurlijke wereldreis.

De twee rivalen hadden echter één hobby gemeen: ze lustten graag een glaasje wodka. De luttele keren dat ze elkaar mochten, was dan ook bij een partijtje schaak met een fles wodka bij de hand. Ook qua intelligentie konden ze zich met elkaar meten en dat deden ze ... tot vervelens toe.

Toen oom Luc naar het klooster ging om zich te bezinnen na een moeilijke periode in zijn leven, had mijn vader veel leedvermaak. Hij had gewed met Luc dat hij het er nog geen drie dagen zou volhouden. De inzet was een dure fles wodka.

Maar toen Luc zich in geen vier weken had laten zien of horen, maakte vader die winteravond aanstalten om de kachel uit te zetten en te gaan slapen. Plots hoorde hij hard kloppen aan de voordeur.

Het was al laat en dus vroeg vader voorzichtig wie er aan de deur stond.

Hij hoorde de bezoeker grinniken: ‘C'est moi, Saint Luc!’

Tijdens een familiefeestje vele jaren later biechtte Luc ons op dat hij die nacht uit het klooster was ontsnapt via de wijnkelder ... net na de avondmis.

‘Halleluja!’ lachten we en dronken met z'n allen een glaasje wodka!

-----
De illustratie is van Elène Klaren
-------
Wie één van Claudes gesigneerde verhalenbundels
in handen wil krijgen, kan hem contacteren via de reageerknop.
© 2016 Claude Aendenboom
powered by CJ2