archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Ontmoetingen | ||||
Helter-skelter | Claude Aendenboom | |||
Toen ik haar voor het eerst zag op de zomerkermis was het liefde op het eerste gezicht, althans van mijn kant. Haar naam was Evelyn en ze had mooie intrigerende felblauwe ogen. Ik was pas zestien geworden en mijn hormonen sloegen al een tijdje op hol. Mijn vriend Pablo, die Evelyn wat beter kende, besloot dus om een goed woordje voor mij te doen. Maar ze had haar zinnen reeds op een andere jongen gezet. Ik wachtte echter niet af en stapte zelf naar haar toe. Ik vroeg hoe oud ze was en waar ze van droomde. Bleek dat ze dichteres wilde worden! Ik luisterde uren en dagen tot ik haar zo hevig kuste dat ook bij haar de vonk oversloeg. Net op het moment dat de grote schoolvakantie zou starten...
Haar nogal ouderwetse (bekrompen) ouders waren echter gekant tegen onze prille liefde en eerlijk gezegd voelde ik mij nog wat te jong om mij te binden. Maar een verboden liefde houdt langer stand dan men zelf zou willen. We ontmoetten elkaar dus in het geheim en raakten steeds meer aan elkaar gehecht.
Tot het september werd en we weer naar school zouden gaan. Ik had een turbulent schooljaar Latijn-Grieks achter de rug, had het laatste jaar veel gespijbeld. Om die reden was ik dan ook niet geslaagd voor het derde leerjaar, met een C op mijn schoolrapport als gevolg. Ik moest mijn jaar overdoen. Evelyn ging echter door naar het vierde jaar in een Atheneum. We konden dus bijna nooit bij elkaar zijn. Haar vader had immers besloten om al het buitenschools contact tussen Evelyn en mij te verbieden. Voor mij was dat geen probleem, ik wilde niet teveel met één en hetzelfde meisje gezien worden. Maar Evelyn ging door het lint...
Daarom speelde ik het klaar om met haar in dezelfde klas te zitten, drie maanden lang zonder dat de schooldirectie het had opgemerkt. Het werd een onvergetelijke tijd voor ons beiden. Maar op een dag bood het onvermijdelijke zich toch aan en werd ik op het matje geroepen bij de prefect. Die was mild en streng tegelijkertijd: ik mocht op het Atheneum blijven maar ik moest wel een jaartje zakken, terug naar het derde leerjaar dus!
Maar zoals voor alles in mijn leven kwamen mijn ouders met een goede oplossing: de middenjury, ook wel examencommissie genoemd. Dat is een instituut in België waar jongeren met gemiste leerjaren toch nog een kans krijgen, mits ze slagen voor de daar opgelegde examens uiteraard. Ik had nog een paar weken tijd, dus moest ik holderdebolder drie jaar leerstof gaan blokken. Evelyn stuurde ik voorlopig de laan uit, het was de hoogste tijd voor een time-out.
De verbazing van de prefect was dan ook groot toen ik enkele weken later met een gehomologeerd getuigschrift in zijn bureau stond. Voor de medeleerlingen waren Evelyn en ik plots gesprekstof van de dag. We werden dat schooljaar een hype...
********************************* De tekening is van Renée van den Kerkhof
Illustratrice in opleiding: http://www.neetje.nl |
||||
© 2013 Claude Aendenboom | ||||
powered by CJ2 |