archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > Bij ons in de straat delen printen terug
Oranjestraat 3 Arie de Jong

2111BS OranjestraatHet was in het regionale nieuws na het 6-uur journaal van 21 februari 2024: 44 woningen in Boskoop zijn zo bouwvallig dat de bewoners er uit moeten, zodat ze gesloopt kunnen worden. Onder die woningen Oranjestraat 3, waar ik geboren en opgegroeid ben.

Ik neem de lezer mee naar de jaren vijftig van de vorige eeuw. Een paar jaar eerder hebben mijn ouders een woning geruild waarin ze woonden in Gouda met de huurwoning in de Oranjestraat. Mijn vader werkt bij de Boskoopse gasfabriek, als stoker in de continudienst. Kolen scheppen in de oven, waar er door onvolledige verbranding gas van wordt gemaakt, zodat iedereen in Boskoop is aangesloten op het ‘stadsgas’.
Ik heb een oudere zus en daar zal het bij blijven. Mijn vader houdt er niet van dat mensen zich als konijnen gedragen. Mijn moeder doet het huishouden en voedt haar kinderen op.

Oranjestraat 3 had in die tijd geen badkamer. Ook geen geiser of andere warmwatervoorziening trouwens. Wel een potkachel in de woonkamer, op kolen. Ook een kelder, waarin in de herfst een aantal zakken aardappelen werden gestort. Daar werd een of ander poeder op gestrooid tegen schimmel. In mijn herinnering beraadslaagden mijn ouders over welke aardappelen ze lieten aanrukken en dat kwam dan altijd neer op eigenheimers. Dat is een zeer kruimige aardappel, want onze norm was de doorgekookte groente van mijn moeder te prakken met de evenzeer gare aardappels. Je kunt ze nog steeds kopen. Als ik het goed begrijp komen ze tegenwoordig alleen bij een bedrijf op Tholen vandaan. Ook stond in de kelder een grote Keulse pot met sperziebonen die in de goedkope tijd werden gekocht, over de kop gekookt en dan met veel zout werden bewaard om af en toe van te eten. Op planken stonden weckpotten met fruit.
Achter in de tuin stond een schuur. Daarin het kolenhok waar je de kolenkit kon vullen. Ook de plek waar mijn vader van alles repareerde, tot schoenen aan toe. In de tuin, nou ja, het tuintje, stond een kwijnende appelboom. Achterin de trots van mijn moeder, hortensia’s. Verder een boom met voorjaarsbloesem.

Naar school

Toen ik 4 jaar oud was ging ik naar de bewaarschool in de Julianastraat. Daar liep je op die leeftijd gewoon naartoe, niets halen en brengen. Al waren er vrijwel geen auto’s te bekennen, zeker niet in onze buurt, die toen ook nog doodlopend was. Wie er niet woonde of langs de deuren ging met brood of groente, had er niets te zoeken. Toen ik 6 was, ging ik naar de enige openbare lagere school in Boskoop en dat was toch een aardig eind lopen. Dat deed ik ook alleen, met de instructie het tunneltje onder de oprit naar de hefbrug te nemen (dat is er nog steeds), want oversteken op de Zijde, met vrachtverkeer, werd door mijn moeder gevaarlijk gevonden. Na anderhalf jaar kreeg ik een tweedehands fiets en kon ik op die manier naar school, meestal samen met mijn boezemvriend Ed, en nog steeds door het tunneltje.

Dat huis had geen badkamer, had enkelglas en een steens muur. Slecht geïsoleerd dus. En gehorig, want je kon alles van de buren horen. En zij van ons. Nooit klachten over en weer, zo was dat nu eenmaal. Zij konden meegenieten als er bij ons werd gesjoeld of er een verjaardag was. Maar andersom net zo. In mijn herinnering kon ik zelfs de buurman een scheet horen laten.

Geen monument

En dat huis gaat nu tegen de vlakte. Het is in die tussentijd zonder twijfel opgeknapt. Misschien zit er zelfs wel centrale verwarming in. Waar de badkamer gemaakt is, geen idee. Zo ruim waren de kamers niet. Het huis haalt net de eeuw niet. Ik vond het indrukwekkend dat er een betonsteen was ingemetseld met als tekst dat daar de eerste steen in 1929 was gelegd. Er gaat niets aan verloren en niemand zal op het idee komen het als een monument te beschouwen omdat ik er ben geboren.

---------

De Oranjestraat is verbeeld door Petra Busstra.
Meer informatie: www.petrabusstra.com



© 2024 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "Bij ons in de straat" -
Beschouwingen > Bij ons in de straat
Oranjestraat 3 Arie de Jong
2111BS OranjestraatHet was in het regionale nieuws na het 6-uur journaal van 21 februari 2024: 44 woningen in Boskoop zijn zo bouwvallig dat de bewoners er uit moeten, zodat ze gesloopt kunnen worden. Onder die woningen Oranjestraat 3, waar ik geboren en opgegroeid ben.

Ik neem de lezer mee naar de jaren vijftig van de vorige eeuw. Een paar jaar eerder hebben mijn ouders een woning geruild waarin ze woonden in Gouda met de huurwoning in de Oranjestraat. Mijn vader werkt bij de Boskoopse gasfabriek, als stoker in de continudienst. Kolen scheppen in de oven, waar er door onvolledige verbranding gas van wordt gemaakt, zodat iedereen in Boskoop is aangesloten op het ‘stadsgas’.
Ik heb een oudere zus en daar zal het bij blijven. Mijn vader houdt er niet van dat mensen zich als konijnen gedragen. Mijn moeder doet het huishouden en voedt haar kinderen op.

Oranjestraat 3 had in die tijd geen badkamer. Ook geen geiser of andere warmwatervoorziening trouwens. Wel een potkachel in de woonkamer, op kolen. Ook een kelder, waarin in de herfst een aantal zakken aardappelen werden gestort. Daar werd een of ander poeder op gestrooid tegen schimmel. In mijn herinnering beraadslaagden mijn ouders over welke aardappelen ze lieten aanrukken en dat kwam dan altijd neer op eigenheimers. Dat is een zeer kruimige aardappel, want onze norm was de doorgekookte groente van mijn moeder te prakken met de evenzeer gare aardappels. Je kunt ze nog steeds kopen. Als ik het goed begrijp komen ze tegenwoordig alleen bij een bedrijf op Tholen vandaan. Ook stond in de kelder een grote Keulse pot met sperziebonen die in de goedkope tijd werden gekocht, over de kop gekookt en dan met veel zout werden bewaard om af en toe van te eten. Op planken stonden weckpotten met fruit.
Achter in de tuin stond een schuur. Daarin het kolenhok waar je de kolenkit kon vullen. Ook de plek waar mijn vader van alles repareerde, tot schoenen aan toe. In de tuin, nou ja, het tuintje, stond een kwijnende appelboom. Achterin de trots van mijn moeder, hortensia’s. Verder een boom met voorjaarsbloesem.

Naar school

Toen ik 4 jaar oud was ging ik naar de bewaarschool in de Julianastraat. Daar liep je op die leeftijd gewoon naartoe, niets halen en brengen. Al waren er vrijwel geen auto’s te bekennen, zeker niet in onze buurt, die toen ook nog doodlopend was. Wie er niet woonde of langs de deuren ging met brood of groente, had er niets te zoeken. Toen ik 6 was, ging ik naar de enige openbare lagere school in Boskoop en dat was toch een aardig eind lopen. Dat deed ik ook alleen, met de instructie het tunneltje onder de oprit naar de hefbrug te nemen (dat is er nog steeds), want oversteken op de Zijde, met vrachtverkeer, werd door mijn moeder gevaarlijk gevonden. Na anderhalf jaar kreeg ik een tweedehands fiets en kon ik op die manier naar school, meestal samen met mijn boezemvriend Ed, en nog steeds door het tunneltje.

Dat huis had geen badkamer, had enkelglas en een steens muur. Slecht geïsoleerd dus. En gehorig, want je kon alles van de buren horen. En zij van ons. Nooit klachten over en weer, zo was dat nu eenmaal. Zij konden meegenieten als er bij ons werd gesjoeld of er een verjaardag was. Maar andersom net zo. In mijn herinnering kon ik zelfs de buurman een scheet horen laten.

Geen monument

En dat huis gaat nu tegen de vlakte. Het is in die tussentijd zonder twijfel opgeknapt. Misschien zit er zelfs wel centrale verwarming in. Waar de badkamer gemaakt is, geen idee. Zo ruim waren de kamers niet. Het huis haalt net de eeuw niet. Ik vond het indrukwekkend dat er een betonsteen was ingemetseld met als tekst dat daar de eerste steen in 1929 was gelegd. Er gaat niets aan verloren en niemand zal op het idee komen het als een monument te beschouwen omdat ik er ben geboren.

---------

De Oranjestraat is verbeeld door Petra Busstra.
Meer informatie: www.petrabusstra.com

© 2024 Arie de Jong
powered by CJ2