archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Op de fiets | ||||
En route (etappes 1,2,3,4) | Thomas van der Steen | |||
Als aangekondigd wacht de renners de dag na de proloog twee etappes, eentje ‘s ochtends, een tweede in de namiddag. Uit nostalgie, gebeurt nooit meer Etappe 1: 48,8 km. De koers start in Cochem en voert langs de Moezel naar Traben-Trarbach. Het lijkt wel of de tijd heeft stilgestaan in Cochem. In de Konditorei zitten vrouwen met hoedjes, mannen betten hun bezwete voorhoofd met een witte zakdoek. Op de rondvaartboten staat Abendfahrt mit Tanz, waarschijnlijk op muziek van James Last. De koffie kan niet met pin betaald worden, nur Bargeld, bitte Na de krachtsinspanning van gister geloven de renners het wel vanochtend. Ze maken er een trainingsritje van. Beiden genieten van de met wijnranken begroeide oevers. T57 verbaast zich over de oorlogsmonumenten in de dorpen. Dat de gesneuvelde soldaten uit de Frans-Duitse Oorlog en Eerste Wereldoorlog worden herdacht, begrijpelijk. Maar dat ook die van de Tweede betreurd worden blijft vreemd. En dan ook nog zo’n Duits Kruis erboven, hij had iets meer ingetogenheid verwacht. Gezapig gaat het voort tot de witte kerktoren van de Evangelische Gemeente in de finishplaats scherp afsteekt tegen de blauwe lucht. Bijna onmerkbaar gaat het tempo omhoog. Vijftig meter voor de streep gaat T57 aan en B61 weet zich verslagen. De 10 bonificatieseconden gaan naar hem en hij sjort de Grijze Trui strakker aan, de voorsprong bedraagt nu 1 minuut 49. De lunch ( Kaiserbrötchen mit Fleischsalat ) wordt in de bus genuttigd. De karavaan verplaatst zich van Traben-Trarbach via Trier en Luxemburg naar een dorp in de buurt van Nancy. Etappe 2: 4,4 km. Een ritje van niks maar wel een gevaarlijke. Hij gaat van Villers-lès-Nancy naar Place Stanislas in Nancy zelf. Voor deze onbetekenende wedstrijd kan de organisatie de stad natuurlijk niet lamleggen dus de coureurs zijn voor hun veiligheid op zichzelf aangewezen. Laat dat maar aan T57 over, onbevreesd en onbezonnen dendert hij over busbanen en trottoirs, vanzelfsprekend rode stoplichten negerend. B61 durft niet te volgen en legt zich neer bij het onvermijdelijke tijdverlies. Met een brede smile wacht de waaghals midden op het plein de behoedzame op. ‘Ha ha, weer 2 minuut 13 erbij’. ‘En jaren eerder bij de hemelpoort, achterlijke gek!’ Op Place Stan, zo noemen ze het plein hier, is het druk. Op het balkon van Hôtel de Ville wordt een bruidspaar toegejuicht en toegezongen. Op de hoeken van het plein staan kolossale goudgekleurde hekken die toegang bieden aan een park of aan de steegjes van de oude binnenstad. Even verderop staat een triomfboog die de wereldberoemde van Parijs aftroeft in glorie en luister. Als de renners terugfietsen naar het hotel valt het B61 op dat de klassementsleider maar moeizaam het laatste klimmetje haalt. Puffend, hijgend en zwaar transpirerend komt hij aan bij het hotel. Thomas en Belinda krijgen de suite, mag het na twee etappes op één dag? Het restaurant serveert een ouderwets, Frans diner. Van amuse tot café gourmand een feest. Etappe 3: 30 km. Het uitspreken van waar naar waar deze etappe gaat, duurt bijna langer dan ‘m fietsen: van Sainte-Marie-sur-Ouche naar Bessey-la-Cour. Het blijkt een ‘jour sans’ zou Mart Smeets zeggen: er gebeurt niks. T57 heeft in totaal 4 minuut 3 seconden voorsprong en gelooft het wel. B61 ook want het parcours loopt geheel langs het Canal de Bourgogne en mocht ze demarreren, ze blijft altijd in zicht. Daarom genieten beiden ontspannen trappend van het prachtige decor. De populieren en esdoorns beschermen de coureurs tegen de felle zon. Het is groen en stil, alleen klapwiekt wel eens een reiger weg als de fietsers te dicht langskomen. Ook de opeenvolgende sluizen met bijbehorende sluiswachtershuisjes zorgen voor afwisseling. Niets duidt erop dat het 2022 is, eerder 1922. Zelfs de sprint en de 10 seconden boni laat T57 aan zijn opponente. Hij heeft nog 3.53 voorsprong en trekt voor de vierde keer het grijs aan. Ze slapen op een woonboot in het kanaal en de plaatselijke bistro pakt uit met een stevige boeuf bourguignon en een door de sommelier aangeraden bourgogne. Thomas en Belinda slapen als rozen op de boot. Etappe 4: 35,8 km. Net na de lunch starten de renners voor de poort van Hôtel-Dieu in Beaune. Het middeleeuwse ziekenhuis staat symbool voor alle zorgmedewerkers en de Tour maakt een diepe buiging voor hun onvermoeibare inzet tijdens de pandemie. De finishlijn is getrokken bij Chateau Digoine, een bed & breakfast gerund door een Nederlands echtpaar. Vanaf de stadsgrens van de wijnstad gaat het op en af. Op de eerste lange klim haakt T57 al af. Vroeger werd al gekscherend over hem gezegd dat ie geen viaduct op kwam maar dat hij zo slecht klimt is ronduit ontluisterend. Oké, B61 knalde die eerste heuvel plaagstoterig met volle kracht naar boven en liet ‘m achter. B61 krijgt bijna medelijden maar realiseert zich dat daar geen plaats voor is. Met ferme pedaalslagen maalt zij door, heuvel na heuvel. In cadans zoeft ze langs de druiven van roemrijke wijndomeinen. Bij het kasteel ver buiten het dorp puft B61 uit onder de rode beuk. De stopwatch tikt en tikt. Een kort ‘yes’ ontsnapt haar lippen als er 3.53 zijn verlopen. Eindeloos duurt het voordat de moegestreden T57 door de poort, tja, zwalkt. Hij duwt zijn voorwiel meer dan 10 minuten later over de streep. Glimmend van trots trekt zij de Grijze Trui aan, ze heeft een voorsprong van 6 minuut 17, een serieuze kloof. Uitgewoond legt de verslagene zich neer bij deze mokerslag. Omdat de lunch een warme was volstaat vers stokbrood met kaas en tomaat als diner. Belinda mijmert gelukzalig na over deze dag, Thomas kijkt met trots naar zijn concurrente. Zij heeft dan geen grijze haren, de leiderstrui staat haar goed. ( wordt vervolgd ) ----------- De illustratie is geleverd door de auteur. |
||||
© 2022 Thomas van der Steen | ||||
powered by CJ2 |