archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Op de fiets delen printen terug
Frisse bries volgens Francis Thomas van der Steen

1614BZ Frisse briesOok de dag na Pasen ben ik vrij. Dat het warm wordt staat vast, al dagen. Maar de verwachte windkracht baart me zorgen, 5 Beaufort. De Ierse admiraal Francis Beaufort (altijd een Fransman achter die naam vermoed ) classificeerde windkracht op een schaal. Die liep van 0 tot 12, volgens zijn extra duiding van stil tot orkaan. Achter 5 schreef Francis frisse bries, zalig om mee te hebben bij het fietsen, een gruwel om tegenin te beulen.De oplossing ligt voor de hand: me door de ooster laten meedrijven naar het westen en met de trein terug naar Hilversum.

Over de hei langs ons vliegveld, de autosloperij, woonwagenkamp en boerderijen, over het pad langs het trilveen naar molen De Trouwe Wachter in Tienhoven. Het veen is vogelrijk dus volop vogelspotters in de berm. Na de molen langs de Loosdrechtse Plassen, rechtsaf een klein stukje met de Vecht mee. De aanstormende elite heeft ook vakantie want kasteel Nyenrode ligt er verlaten bij. De ophaalbrug over, Breukelen in, langs de markt richting Amsterdam-Rijnkanaal, die hier op zijn breedst is. De brug er overheen is net zo oud als ik maar oogt een stuk robuuster. Naast het station scoor ik bij Ed Kroket een colaatje en een stroopwafel, de eerste etappe zit erop. Over bekend terrein, 20 kilometer in drie kwartier, lekker hoor Francis, die flinke bries.

Als ik onder de spoorbrug vandaan kom priemt mijn voorwiel recht het Groene Hart in. Het is hier weids, groen en plat. Het zicht op de horizon wordt enkel verstoord door hier en daar een vage kerktoren en snel draaiende wieken van molens. Het kaarsrechte fietspad naast de N401 nodigt uit tot tempo. De bolle oostenwind slaat het asfalt nog vlakker en jaagt mijn trapcadans op. Ik suis Portengen en Kockengen voorbij, ik hou van mijn land, mijn vlakke land *.

Bij Woerdense Verlaat bereik ik de Nieuwkoopse Plassen. Een stukje tegenwinds ligt een dierenbegraafplaats, ben er al eens geweest maar kan het niet laten. Rocky en Rambo zijn populair als hondennaam, Simba en Charlie doen het goed bij katten. Dierenliefhebbers halen hun inspiratie blijkbaar uit Hollywood. Hartverscheurende grafschriften begeleiden foto’s van trouwe maatjes.

In Nieuwkoop eindigt etappe 2, een ham-kaascroissant en een puddingbroodje van bakker Tersteeg schrok ik haastig weg. Het dorp zet zich schrap voor het watersportseizoen en Koningsdag. Op het plein wordt een feesttent opgebouwd en worden biervaten over de klinkers gerold. Over diezelfde steentjes verlaat ik het dorp. De huizen aan de plas zijn alleen maar met een bruggetje bereikbaar. Prachtig lijkt me dat, brug ophalen en los van de wereld zijn.

Door de wind gedragen vlieg ik langs Aarlanderveen recht op Alphen aan de Rijn af. Ik heb er bijna 60 kilometer opzitten en zie voor het eerst een flat vandaag. Op de gevel van een winkelcentrum staat Ridderhof. O god, de plek waar Tristan van der Vlis in 2011 dodelijke kogels rondsproeide op achteloos winkelend publiek. Het beeld van zijn zielloze lichaam, na zelfmoord, bij de kassa’s van de C1000 onderstreepte de banaliteit van zijn daad. Op het monument met de namen van zijn slachtoffers liggen de bloemen van de herdenking van 9 april te verwelken.

Door buitenwijken fiets ik rustig naar het station. Ik zie het al liggen, alleen de Oude Rijn ligt tussen ons in. De brug sluit net de slagbomen en tergend langzaam verheft het wegdek zich tot het recht naar de hemel wijst. In de verte zie ik een binnenvaartschip traag naderen. Dit gaat nog wel even duren, ik stap af en loop naar de rivier. Staand naast een bejaard echtpaar kijk ik naar de machtige boot die zich puffend door het oude centrum ploegt.
‘Oh Larry, this is so … so Dútch.’
‘It is honey, it is.’

* Vrij naar Jacques Brel, Mijn Vlakke Land
-------
Het plaatje is van Han Busstra


© 2019 Thomas van der Steen meer Thomas van der Steen - meer "Op de fiets" -
Bezigheden > Op de fiets
Frisse bries volgens Francis Thomas van der Steen
1614BZ Frisse briesOok de dag na Pasen ben ik vrij. Dat het warm wordt staat vast, al dagen. Maar de verwachte windkracht baart me zorgen, 5 Beaufort. De Ierse admiraal Francis Beaufort (altijd een Fransman achter die naam vermoed ) classificeerde windkracht op een schaal. Die liep van 0 tot 12, volgens zijn extra duiding van stil tot orkaan. Achter 5 schreef Francis frisse bries, zalig om mee te hebben bij het fietsen, een gruwel om tegenin te beulen.De oplossing ligt voor de hand: me door de ooster laten meedrijven naar het westen en met de trein terug naar Hilversum.

Over de hei langs ons vliegveld, de autosloperij, woonwagenkamp en boerderijen, over het pad langs het trilveen naar molen De Trouwe Wachter in Tienhoven. Het veen is vogelrijk dus volop vogelspotters in de berm. Na de molen langs de Loosdrechtse Plassen, rechtsaf een klein stukje met de Vecht mee. De aanstormende elite heeft ook vakantie want kasteel Nyenrode ligt er verlaten bij. De ophaalbrug over, Breukelen in, langs de markt richting Amsterdam-Rijnkanaal, die hier op zijn breedst is. De brug er overheen is net zo oud als ik maar oogt een stuk robuuster. Naast het station scoor ik bij Ed Kroket een colaatje en een stroopwafel, de eerste etappe zit erop. Over bekend terrein, 20 kilometer in drie kwartier, lekker hoor Francis, die flinke bries.

Als ik onder de spoorbrug vandaan kom priemt mijn voorwiel recht het Groene Hart in. Het is hier weids, groen en plat. Het zicht op de horizon wordt enkel verstoord door hier en daar een vage kerktoren en snel draaiende wieken van molens. Het kaarsrechte fietspad naast de N401 nodigt uit tot tempo. De bolle oostenwind slaat het asfalt nog vlakker en jaagt mijn trapcadans op. Ik suis Portengen en Kockengen voorbij, ik hou van mijn land, mijn vlakke land *.

Bij Woerdense Verlaat bereik ik de Nieuwkoopse Plassen. Een stukje tegenwinds ligt een dierenbegraafplaats, ben er al eens geweest maar kan het niet laten. Rocky en Rambo zijn populair als hondennaam, Simba en Charlie doen het goed bij katten. Dierenliefhebbers halen hun inspiratie blijkbaar uit Hollywood. Hartverscheurende grafschriften begeleiden foto’s van trouwe maatjes.

In Nieuwkoop eindigt etappe 2, een ham-kaascroissant en een puddingbroodje van bakker Tersteeg schrok ik haastig weg. Het dorp zet zich schrap voor het watersportseizoen en Koningsdag. Op het plein wordt een feesttent opgebouwd en worden biervaten over de klinkers gerold. Over diezelfde steentjes verlaat ik het dorp. De huizen aan de plas zijn alleen maar met een bruggetje bereikbaar. Prachtig lijkt me dat, brug ophalen en los van de wereld zijn.

Door de wind gedragen vlieg ik langs Aarlanderveen recht op Alphen aan de Rijn af. Ik heb er bijna 60 kilometer opzitten en zie voor het eerst een flat vandaag. Op de gevel van een winkelcentrum staat Ridderhof. O god, de plek waar Tristan van der Vlis in 2011 dodelijke kogels rondsproeide op achteloos winkelend publiek. Het beeld van zijn zielloze lichaam, na zelfmoord, bij de kassa’s van de C1000 onderstreepte de banaliteit van zijn daad. Op het monument met de namen van zijn slachtoffers liggen de bloemen van de herdenking van 9 april te verwelken.

Door buitenwijken fiets ik rustig naar het station. Ik zie het al liggen, alleen de Oude Rijn ligt tussen ons in. De brug sluit net de slagbomen en tergend langzaam verheft het wegdek zich tot het recht naar de hemel wijst. In de verte zie ik een binnenvaartschip traag naderen. Dit gaat nog wel even duren, ik stap af en loop naar de rivier. Staand naast een bejaard echtpaar kijk ik naar de machtige boot die zich puffend door het oude centrum ploegt.
‘Oh Larry, this is so … so Dútch.’
‘It is honey, it is.’

* Vrij naar Jacques Brel, Mijn Vlakke Land
-------
Het plaatje is van Han Busstra
© 2019 Thomas van der Steen
powered by CJ2