archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Op de fiets delen printen terug
Zigzaggend van oever naar oever Thomas van der Steen

1604BZ OverkantToen ik eens over het RijnWaalpad fietste zag ik bij het kruisen van de Waal dat er nieuw land werd gecreëerd. Later was de klus geklaard en bleek uit artikelen in de krant en een item van het Journaal dat het project juist was bedoeld om de rivier meer ruimte te geven. Er was een geul gegraven om te behoeden dat hoogwater over de schoenen van de stedelingen zou stromen. Over de bijvangst van het plan, het eiland Veur-Lent, wilde ik fietsen.

Bruggen verbinden het eiland met Nijmegen en de noordoever. Ik besluit zigzaggend van oever naar oever te fietsen en begin in het westen. Ik verlaat het centrum langs de Waalkade en het eeuwenoude decor wordt geleidelijk vervangen door een eigentijdse. De brug die oprijst heet toepasselijk de Oversteek. De naam verwijst naar de Waaloversteek van Amerikaanse soldaten in 1944. Hij is nieuw (2013) maar oogt als een ouderwetse boogbrug. Als de oprit eindelijk afvlakt staat midden op het fietspad een jonge vrouw.

Ze staat naast een diepzwarte speed pedelec, heeft een fietshelm op, is overdreven luchtig gekleed voor november en draagt schoenen met stilettohakken. Ik wil stoppen maar zie dan in de berm een filmcrew staan, erachter een hysterisch gebarende vrouw; ik moet doorfietsen. Niet veel later stormt het model mij met wapperende haren voorbij, keert 50 meter verderop, en rijdt met duizelingwekkende vaart weerom. Ooit mocht ik van een vriend een rondje op zijn duivelse fiets. Met 45 km/u heuvelop naar de watertoren suizen, geloof me, het is een sensatie.

Halverwege de Oversteek daal ik via een trap naar het eiland. Met kolossale brugpijlers als getuigen klim ik weer op mijn fiets. Het waterpeil is al maanden historisch laag, tussen de kribben fiets ik over de drooggevallen rivierbodem. Al snel ben ik bij de eerste brug die over de Spiegelwaal, zo heet de geul, naar de noordelijke Waaloever leidt. De Zaligebrug is een wandel- en fietsbrug en kreeg een designprijs. Het zal wel, het is een brug en brengt me droog over. Door de uiterwaarden slalom ik langs vele wandelaars naar de volgende brug: de Snelbinder.

Het fietspad is als het ware aan de oude spoorbrug geklemd, Intercity’s en Sprinters trillen af en aan. Halverwege ga ik weer met de trap naar beneden. Over het Ossewaardpad is het een klein stukje naar weer een brug. Deze heet Lentloper - op een gegeven is de vindingrijkheid voor het geven van namen wel op. Ik steek over en kom op de Lentse Warande. Hier is de oever van de Waal tot tribune omgetoverd. Ik zie het concert al voor me: de zon gaat onder en Frank Boeijen zingt vanaf een boot als toegift zijn Kronenburg Park.
Voor de laatste keer steek ik over, nu over de oude Waalbrug, en ben weer in Nijmegen.

Op de Grote Markt aarzel ik tussen staand kibbeling eten of zittend lunchen bij lunchparadijs de Bruijn. De visspecialist heet Graat, het wordt zitten in de zon.
Over de Waalkade peddelend zie ik opeens de naam Velorama aan een gevel. Dat moet iets met fietsen van doen hebben, klopt, het is een fietsmuseum. Verdeeld over drie verdiepingen staan honderden fietsen: loopfietsen, vélocipèdes, tandems, babyfietsjes, fietsen zonder ketting of remmen, een bank in plaats van een zadel, ligfietsen en zo mogelijk nog gekker. Het pronkstuk van het museum is een wrak, de fiets van Wim van Est waarmee hij in het ravijn stortte tijdens de Tour de France van 1951. Een andere beroemde fiets is de racefiets van oud-premier van Agt. Oranje en opvallend klein. Als ik buiten kom ben ik blij dat mijn fiets er vertrouwd uitziet.

De Valkhof torent boven me uit. Over het wandelpad kreun ik me naar boven en omdat het uitzicht lonkt, pers ik er zelfs nog een sprintje bergop uit. Op deze heuveltop keken lang geleden Julius Civilis, de leider van de Batavenopstand, Karel de Grote, de eerste Europeaan en Frederik Barbarossa naar de Waal. Ik kijk met ze mee en het panorama is adembenemend. Maar zij zagen geen bruggen.

---------
Het plaatje is van Henk Klaren


© 2018 Thomas van der Steen meer Thomas van der Steen - meer "Op de fiets" -
Bezigheden > Op de fiets
Zigzaggend van oever naar oever Thomas van der Steen
1604BZ OverkantToen ik eens over het RijnWaalpad fietste zag ik bij het kruisen van de Waal dat er nieuw land werd gecreëerd. Later was de klus geklaard en bleek uit artikelen in de krant en een item van het Journaal dat het project juist was bedoeld om de rivier meer ruimte te geven. Er was een geul gegraven om te behoeden dat hoogwater over de schoenen van de stedelingen zou stromen. Over de bijvangst van het plan, het eiland Veur-Lent, wilde ik fietsen.

Bruggen verbinden het eiland met Nijmegen en de noordoever. Ik besluit zigzaggend van oever naar oever te fietsen en begin in het westen. Ik verlaat het centrum langs de Waalkade en het eeuwenoude decor wordt geleidelijk vervangen door een eigentijdse. De brug die oprijst heet toepasselijk de Oversteek. De naam verwijst naar de Waaloversteek van Amerikaanse soldaten in 1944. Hij is nieuw (2013) maar oogt als een ouderwetse boogbrug. Als de oprit eindelijk afvlakt staat midden op het fietspad een jonge vrouw.

Ze staat naast een diepzwarte speed pedelec, heeft een fietshelm op, is overdreven luchtig gekleed voor november en draagt schoenen met stilettohakken. Ik wil stoppen maar zie dan in de berm een filmcrew staan, erachter een hysterisch gebarende vrouw; ik moet doorfietsen. Niet veel later stormt het model mij met wapperende haren voorbij, keert 50 meter verderop, en rijdt met duizelingwekkende vaart weerom. Ooit mocht ik van een vriend een rondje op zijn duivelse fiets. Met 45 km/u heuvelop naar de watertoren suizen, geloof me, het is een sensatie.

Halverwege de Oversteek daal ik via een trap naar het eiland. Met kolossale brugpijlers als getuigen klim ik weer op mijn fiets. Het waterpeil is al maanden historisch laag, tussen de kribben fiets ik over de drooggevallen rivierbodem. Al snel ben ik bij de eerste brug die over de Spiegelwaal, zo heet de geul, naar de noordelijke Waaloever leidt. De Zaligebrug is een wandel- en fietsbrug en kreeg een designprijs. Het zal wel, het is een brug en brengt me droog over. Door de uiterwaarden slalom ik langs vele wandelaars naar de volgende brug: de Snelbinder.

Het fietspad is als het ware aan de oude spoorbrug geklemd, Intercity’s en Sprinters trillen af en aan. Halverwege ga ik weer met de trap naar beneden. Over het Ossewaardpad is het een klein stukje naar weer een brug. Deze heet Lentloper - op een gegeven is de vindingrijkheid voor het geven van namen wel op. Ik steek over en kom op de Lentse Warande. Hier is de oever van de Waal tot tribune omgetoverd. Ik zie het concert al voor me: de zon gaat onder en Frank Boeijen zingt vanaf een boot als toegift zijn Kronenburg Park.
Voor de laatste keer steek ik over, nu over de oude Waalbrug, en ben weer in Nijmegen.

Op de Grote Markt aarzel ik tussen staand kibbeling eten of zittend lunchen bij lunchparadijs de Bruijn. De visspecialist heet Graat, het wordt zitten in de zon.
Over de Waalkade peddelend zie ik opeens de naam Velorama aan een gevel. Dat moet iets met fietsen van doen hebben, klopt, het is een fietsmuseum. Verdeeld over drie verdiepingen staan honderden fietsen: loopfietsen, vélocipèdes, tandems, babyfietsjes, fietsen zonder ketting of remmen, een bank in plaats van een zadel, ligfietsen en zo mogelijk nog gekker. Het pronkstuk van het museum is een wrak, de fiets van Wim van Est waarmee hij in het ravijn stortte tijdens de Tour de France van 1951. Een andere beroemde fiets is de racefiets van oud-premier van Agt. Oranje en opvallend klein. Als ik buiten kom ben ik blij dat mijn fiets er vertrouwd uitziet.

De Valkhof torent boven me uit. Over het wandelpad kreun ik me naar boven en omdat het uitzicht lonkt, pers ik er zelfs nog een sprintje bergop uit. Op deze heuveltop keken lang geleden Julius Civilis, de leider van de Batavenopstand, Karel de Grote, de eerste Europeaan en Frederik Barbarossa naar de Waal. Ik kijk met ze mee en het panorama is adembenemend. Maar zij zagen geen bruggen.

---------
Het plaatje is van Henk Klaren
© 2018 Thomas van der Steen
powered by CJ2