archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
De Blues Henk Klaren

1607VG Love in VainIk hou wel van de radio. ‘s Morgens opstaan, knoppie indrukken, lekkere muziek en dan maar eens verder met de dag. Héél, heel erg vroeger kon je dan kiezen tussen vier kanalen op de draadomroep, maar dan had je nóóit lekkere muziek. Nu heb je tientallen analoge kanalen en nog een ontelbaar aantal digitale. Ik kan ze allemaal ontvangen, maar voor de digitale kanalen moet ik wel op drie knopjes drukken en ook nog een stekkertje verwisselen. Dat schopt mijn ochtendritueel in de war.

Ja, ik weet het: koop dan een digitale radio-ontvanger. En dat ga ik vast nog wel eens doen als ik er aan toe kom. Ik wil dus een analoge zender, die op de kabel zit en die door Ziggo wordt doorgegeven. En dan moet het een zender zijn zonder stomme praatjes door overbetaalde millennials (gebruik ik dat woord ook eens) of spélletjes en vooral ook zonder hiphop en computermuziek. Gewoon blues, folk en country. En pop en rock.

Ik heb nu meestal Arrow Classic Rock op staan. Gewoon muziek, zo nu en dan korte nieuwsbulletins en heel weinig reclame. Maar zoals altijd is er ook hier een bezwaar. Je hoort wel erg vaak dezelfde nummers voorbij komen. Vooral nummers van de Rolling Stones. Er is natuurlijk niks tegen de beste Rock and Roll band van de wereld, maar er zijn ook andere die best goed zijn en voor de afwisseling … . Ander bezwaartje: de nummers die ze spelen zijn vrijwel altijd de bekende nummers, de hits. En er zijn nog zoveel andere nummers van de diverse albums die de moeite waard zijn. Op die manier hoor je dus zelden iets nieuws. Dat is nu juist het aardigste: zo nu en dan iets verrassends, iets aardigs.

Vroeger had je twee uur lang een meneer Hendriks (meen ik) die vooral Americana draaide en er ook wat bij vertelde. Is door de één of ander netcoördinator uit de ether verbannen. Radio Rijnmond heeft op zaterdagochtend Johan Derksen met – uiteraard – vooral blues. Ook mooi, maar ja, Derksen. Ziggo geeft Radio Rijnmond niet door op de kabel. Ik hoor hem wel eens door de ether, zonder tussenkomst van coax. 40-Up is een leuke zender. Maar is alleen digitaal te beluisteren. En dan heb je de diverse kanalen van het eveneens digitale Radio 10. Die zijn specifiek sixties, seventies etc. Maar ja: ook digitaal. Blijkt ook weer De Mol te zijn trouwens.

Terug naar Arrow. Soms word je onverwacht tóch verrast. Je moet natuurlijk wel blijven oppassen. Ik zat de krant te lezen en hoorde over mijn prettige speakers iemand zeggen dat zijn volgende nummer er één was die door het Nederlandse publiek was uitgeroepen tot het beste bluesnummer ooit. Hij zegde daarvoor dank. Het was in Amsterdam. En er volgde inderdaad een goed nummer. Er was geen diskjockey (dat is iets anders dan een dj) van dienst die nog iets over het nummer vertelde. Dus even gegoogled naar de playlist. Het was Say Goodbye to the Blues van Walter Trout. Het staat op het album Walter Trout Alive in Amsterdam.

Ik kan er nog niet zo veel over vertellen, want hele lange virtuoze gitaarsolo’s leiden in mijn huishouden nog wel eens tot teksten als: ‘Kan deze pokkenherrie uit?’ De albums van Roy Buchanan en Ten Years After staan daarom ook een beetje te verstoffen in de kast. Stevie Ray Vaughn gaat nog net. En laat Say Goodbye to the Blues nou een soort ode aan, of in memoriam voor, Vaughn zijn. Maar of het het béste bluesnummer is? Wat dacht je van Robert Johnson’s Love in Vain, bijvoorbeeld in de uitvoering van The Rolling Stones (jawel!), of For Miss Caulker van Eric Burdon? En álles van Howlin’ Wolf en Sonny Boy Williamson.

Walter Trout - Say Goodbye to the Blues

The Rolling Stones - Love in Vain

The Animals - For Miss Caulker

© 2019 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
De Blues Henk Klaren
1607VG Love in VainIk hou wel van de radio. ‘s Morgens opstaan, knoppie indrukken, lekkere muziek en dan maar eens verder met de dag. Héél, heel erg vroeger kon je dan kiezen tussen vier kanalen op de draadomroep, maar dan had je nóóit lekkere muziek. Nu heb je tientallen analoge kanalen en nog een ontelbaar aantal digitale. Ik kan ze allemaal ontvangen, maar voor de digitale kanalen moet ik wel op drie knopjes drukken en ook nog een stekkertje verwisselen. Dat schopt mijn ochtendritueel in de war.

Ja, ik weet het: koop dan een digitale radio-ontvanger. En dat ga ik vast nog wel eens doen als ik er aan toe kom. Ik wil dus een analoge zender, die op de kabel zit en die door Ziggo wordt doorgegeven. En dan moet het een zender zijn zonder stomme praatjes door overbetaalde millennials (gebruik ik dat woord ook eens) of spélletjes en vooral ook zonder hiphop en computermuziek. Gewoon blues, folk en country. En pop en rock.

Ik heb nu meestal Arrow Classic Rock op staan. Gewoon muziek, zo nu en dan korte nieuwsbulletins en heel weinig reclame. Maar zoals altijd is er ook hier een bezwaar. Je hoort wel erg vaak dezelfde nummers voorbij komen. Vooral nummers van de Rolling Stones. Er is natuurlijk niks tegen de beste Rock and Roll band van de wereld, maar er zijn ook andere die best goed zijn en voor de afwisseling … . Ander bezwaartje: de nummers die ze spelen zijn vrijwel altijd de bekende nummers, de hits. En er zijn nog zoveel andere nummers van de diverse albums die de moeite waard zijn. Op die manier hoor je dus zelden iets nieuws. Dat is nu juist het aardigste: zo nu en dan iets verrassends, iets aardigs.

Vroeger had je twee uur lang een meneer Hendriks (meen ik) die vooral Americana draaide en er ook wat bij vertelde. Is door de één of ander netcoördinator uit de ether verbannen. Radio Rijnmond heeft op zaterdagochtend Johan Derksen met – uiteraard – vooral blues. Ook mooi, maar ja, Derksen. Ziggo geeft Radio Rijnmond niet door op de kabel. Ik hoor hem wel eens door de ether, zonder tussenkomst van coax. 40-Up is een leuke zender. Maar is alleen digitaal te beluisteren. En dan heb je de diverse kanalen van het eveneens digitale Radio 10. Die zijn specifiek sixties, seventies etc. Maar ja: ook digitaal. Blijkt ook weer De Mol te zijn trouwens.

Terug naar Arrow. Soms word je onverwacht tóch verrast. Je moet natuurlijk wel blijven oppassen. Ik zat de krant te lezen en hoorde over mijn prettige speakers iemand zeggen dat zijn volgende nummer er één was die door het Nederlandse publiek was uitgeroepen tot het beste bluesnummer ooit. Hij zegde daarvoor dank. Het was in Amsterdam. En er volgde inderdaad een goed nummer. Er was geen diskjockey (dat is iets anders dan een dj) van dienst die nog iets over het nummer vertelde. Dus even gegoogled naar de playlist. Het was Say Goodbye to the Blues van Walter Trout. Het staat op het album Walter Trout Alive in Amsterdam.

Ik kan er nog niet zo veel over vertellen, want hele lange virtuoze gitaarsolo’s leiden in mijn huishouden nog wel eens tot teksten als: ‘Kan deze pokkenherrie uit?’ De albums van Roy Buchanan en Ten Years After staan daarom ook een beetje te verstoffen in de kast. Stevie Ray Vaughn gaat nog net. En laat Say Goodbye to the Blues nou een soort ode aan, of in memoriam voor, Vaughn zijn. Maar of het het béste bluesnummer is? Wat dacht je van Robert Johnson’s Love in Vain, bijvoorbeeld in de uitvoering van The Rolling Stones (jawel!), of For Miss Caulker van Eric Burdon? En álles van Howlin’ Wolf en Sonny Boy Williamson.

Walter Trout - Say Goodbye to the Blues

The Rolling Stones - Love in Vain

The Animals - For Miss Caulker
© 2019 Henk Klaren
powered by CJ2