archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Meer Everly Brothers Henk Klaren

1107VG Everly'sOp een dag werd de huidige koning van dit land geboren. Er was die avond – om een heel andere reden, die wat mij betreft in de vergetelheid is geraakt – een feestje op het Geografisch Instituut van de Universiteit van Utrecht. Ik studeerde daar toen. Een universitair docent riep mij, tussen de feestgeluiden door, toe dat hij blij was dat het een jongen was, want schreeuwde hij: “Het volk pikt geen koning meer”. Het waren andere tijden. De betreffende docent is jaren geleden overleden en de boreling van toen zit op de troon.

Decennia later liep ik ’s morgens in de vroegte met mijn vrouw over het Haagse Noordeinde langs de toenmalige woning van de toenmalige kroonprins, naast het Koninklijke werkpaleis. Voor ons was het vroeg. Voor het zwalkende groepje jongens in nette pakken met losse stropdassen en de overhemden uit de broek was het zo te zien heel laat. “Willem word wakker”, brulden ze.  

Willem word wakker was in 1958 een hit voor het legendarische duo The Butterflies. Het was een vertaling van Wake-up little Susie van The Everly Brothers. Zo ging dat in die tijd in de Nederlandse lichte muziek (want om dat nou popmuziek te noemen….). Men neme een Amerikaanse hit en laat iemand van middelbare leeftijd, ene Pierre Wijnnobel in dit geval, daar een tekst op maken en laat nette ‘teenagers’ dat zingen.

Wake-up little Susie is door vele anderen gedaan, bijvoorbeeld The Flying Burrito Brothers, The Grateful Dead en Simon and Garfunkel. Die laatsten zijn zelfs begonnen als imitatoren van The Everly Brothers, onder de fantastische naam Tom & Jerry. Peter Schroeder wees me daar op. Zij en The Beatles (zie de vorige Leunstoel) waren overigens bij lange na niet de enigen. Ook Hollies Allan Clarke en Graham Nash zijn zo begonnen. In dat licht bezien is het aardig om te weten dat The Hollies in 1966 de band vormden op het Everly-album Two Yanks in England en dat ze ook acht van de twaalf nummers daarop schreven. Volgens zeggen speelden Jimmy Page, John Paul Jones en Elton John als sessiemuzikanten mee.

De samenzang van The Everly Brothers is geweldig. Het zou wel eens kunnen zijn, dat zij dat soort messcherpe samenzang populair hebben gemaakt. Niet dat het daarvoor niet bestond; blue-grass en country-artiesten als The Stanley Brothers en The Louvin Brothers konden er ook wat van. En het is ook niet zo dat later anderen het niet konden. Veel nummers zijn gecovered. Onze eigen Blue Diamonds deden onder meer ‘Till I Kissed You, Cathy’s Clown en Let It Be Me. Gelukkig zonder lullige vertaling. En ze deden dat heel niet slecht. Ergens eind jaren vijftig van de vorige eeuw luisterde ik op de draadomroep naar Chris Howland (diskjockey op Radio Luxemburg, Brit in slecht Duits) en meende hun versie van ‘Till I Kissed You' te horen, maar het waren The Everly’s zelf!

En het blijft maar doorgaan. Vorig jaar nog werd het album Foreverly van Billie Joe Armstrong en Norah Jones uitgebracht. Het is een remake van het tweede album van de broers: Songs Our Daddy Taught Us, hun tweede album. Alleen de volgorde van de nummers is een beetje anders dan op de oorspronkelijke elpee. En het is een prachtige CD. Ze zingen samen echt wel net zo mooi als de heren Everly zelf. De instrumentatie is uitgebreider dan op de oorspronkelijke elpee en de orgeltjes, de harmonica en vooral de steelgitaar voegen echt wat toe. Na beluistering op Spotify heb ik hem zelfs gekocht!

En dat zijn alleen nog maar wat voorbeelden van covers met meer dan de halve eeuw er tussen. Over invloeden die The Everly Brothers op anderen hadden heb ik het nog niet gehad. Wellicht kom ik daar nog eens op terug.

*****************************
De tekening is van Annemiek Meijer

The Butterflies
The Blue Diamonds
Tom & Jerry
Billie Joe + Norah



© 2014 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Meer Everly Brothers Henk Klaren
1107VG Everly'sOp een dag werd de huidige koning van dit land geboren. Er was die avond – om een heel andere reden, die wat mij betreft in de vergetelheid is geraakt – een feestje op het Geografisch Instituut van de Universiteit van Utrecht. Ik studeerde daar toen. Een universitair docent riep mij, tussen de feestgeluiden door, toe dat hij blij was dat het een jongen was, want schreeuwde hij: “Het volk pikt geen koning meer”. Het waren andere tijden. De betreffende docent is jaren geleden overleden en de boreling van toen zit op de troon.

Decennia later liep ik ’s morgens in de vroegte met mijn vrouw over het Haagse Noordeinde langs de toenmalige woning van de toenmalige kroonprins, naast het Koninklijke werkpaleis. Voor ons was het vroeg. Voor het zwalkende groepje jongens in nette pakken met losse stropdassen en de overhemden uit de broek was het zo te zien heel laat. “Willem word wakker”, brulden ze.  

Willem word wakker was in 1958 een hit voor het legendarische duo The Butterflies. Het was een vertaling van Wake-up little Susie van The Everly Brothers. Zo ging dat in die tijd in de Nederlandse lichte muziek (want om dat nou popmuziek te noemen….). Men neme een Amerikaanse hit en laat iemand van middelbare leeftijd, ene Pierre Wijnnobel in dit geval, daar een tekst op maken en laat nette ‘teenagers’ dat zingen.

Wake-up little Susie is door vele anderen gedaan, bijvoorbeeld The Flying Burrito Brothers, The Grateful Dead en Simon and Garfunkel. Die laatsten zijn zelfs begonnen als imitatoren van The Everly Brothers, onder de fantastische naam Tom & Jerry. Peter Schroeder wees me daar op. Zij en The Beatles (zie de vorige Leunstoel) waren overigens bij lange na niet de enigen. Ook Hollies Allan Clarke en Graham Nash zijn zo begonnen. In dat licht bezien is het aardig om te weten dat The Hollies in 1966 de band vormden op het Everly-album Two Yanks in England en dat ze ook acht van de twaalf nummers daarop schreven. Volgens zeggen speelden Jimmy Page, John Paul Jones en Elton John als sessiemuzikanten mee.

De samenzang van The Everly Brothers is geweldig. Het zou wel eens kunnen zijn, dat zij dat soort messcherpe samenzang populair hebben gemaakt. Niet dat het daarvoor niet bestond; blue-grass en country-artiesten als The Stanley Brothers en The Louvin Brothers konden er ook wat van. En het is ook niet zo dat later anderen het niet konden. Veel nummers zijn gecovered. Onze eigen Blue Diamonds deden onder meer ‘Till I Kissed You, Cathy’s Clown en Let It Be Me. Gelukkig zonder lullige vertaling. En ze deden dat heel niet slecht. Ergens eind jaren vijftig van de vorige eeuw luisterde ik op de draadomroep naar Chris Howland (diskjockey op Radio Luxemburg, Brit in slecht Duits) en meende hun versie van ‘Till I Kissed You' te horen, maar het waren The Everly’s zelf!

En het blijft maar doorgaan. Vorig jaar nog werd het album Foreverly van Billie Joe Armstrong en Norah Jones uitgebracht. Het is een remake van het tweede album van de broers: Songs Our Daddy Taught Us, hun tweede album. Alleen de volgorde van de nummers is een beetje anders dan op de oorspronkelijke elpee. En het is een prachtige CD. Ze zingen samen echt wel net zo mooi als de heren Everly zelf. De instrumentatie is uitgebreider dan op de oorspronkelijke elpee en de orgeltjes, de harmonica en vooral de steelgitaar voegen echt wat toe. Na beluistering op Spotify heb ik hem zelfs gekocht!

En dat zijn alleen nog maar wat voorbeelden van covers met meer dan de halve eeuw er tussen. Over invloeden die The Everly Brothers op anderen hadden heb ik het nog niet gehad. Wellicht kom ik daar nog eens op terug.

*****************************
De tekening is van Annemiek Meijer

The Butterflies
The Blue Diamonds
Tom & Jerry
Billie Joe + Norah

© 2014 Henk Klaren
powered by CJ2