archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Moore is niet meer Jerry Snellink

0809VG Gary Moore
‘Britse rockgitarist Gary Moore overleden’, viel gisteren te lezen op NU.nl. Het bericht ging vergezeld van een elftal foto’s waarop een lichtelijk corpulente man te zien was, met op elke foto diezelfde grimas. Ogen stijf dicht en de mond half open. Iedereen die Gary wel eens live heeft gezien, weet dat deze foto’s gemaakt zijn tijdens één van zijn befaamde gitaarsolo’s. Hoewel, dat corpulente is pas van de afgelopen jaren. Terwijl de gitaarsolo’ van daarvoor zijn.

Gary Moore, geboren in Belfast, heeft een roerige carrière achter de rug. Zijn vader was concertpromotor, dus muziek is bij Gary waarschijnlijk met de paplepel ingegoten. Op z’n tiende kreeg Gary zijn eerste gitaar. Daarna speelde hij in verschillende bands, waaronder Thin Lizzy. In het begin speelde hij vooral blues, maar in de loop van zijn carrière werd de muziek steeds harder en sneller. Toen Gary zijn eigen band vormde kwamen de echte harde rockalbums.

In 1990 veranderde er iets, een midlifecrisis misschien, en begon Gary Moore (weer) met het maken van bluesalbums. Was Gary met zijn hardrockalbums al wel bekend geworden, met de blues werd hij pas echt bekend bij het grote publiek. Qua muziek is daarna weinig schokkends gebeurd. Rond 1997 begon Gary te experimenteren met dancebeats en in 2001 keerde hij weer terug naar de blues met ‘Back to the blues’.

Mijn eerste kennismaking met Gary was op jonge leeftijd. Ik was rond de leeftijd van tien en ik snuffelde wat in de platenkast van mijn moeder. Tussen de platen van Def Leppard, Golden Earring en Tata Mirando vond ik de indrukwekkende plaat ‘Wild Frontier’ van Gary Moore. De plaathoes liet weinig over aan mijn zeer jeugdige verbeelding: een woest figuur, boosaardige blik, grote bos haar en een Gibson gitaar. Dit moeste wel ‘echte’ muziek zijn. Na het opzetten van deze plaat was ik verkocht. Zeker na het zien van een live-video. Deze man toverde klanken uit zijn gitaar die ik nog nooit gehoord had. Sindsdien zwoer ik trouw aan de rockmuziek.

Vrijdagmiddag, groep zeven. Elke week mocht iemand een CD meenemen en draaien. Natuurlijk nam ik Gary Moore mee. Helaas waren de meeste oren alleen Spice Girls en Backstreet Boys gewend. De tere kinderzieltjes waren nog niet klaar voor gillende gitaren, donkere riffs en heftig drumwerk. Een hoop zieltjes zullen waarschijnlijk nooit klaar zijn voor Gary en trawanten. Rockliefhebbers blijven toch altijd een soort op zichzelf.

Gary is dat op een gegeven moment ontgroeid. Met zijn bluesnummers sprak hij een nieuw en groter publiek aan. Mij heeft deze muzikale wending nooit echt kunnen bekoren. Later heb ik veel meer oude en nieuwe gitaarhelden leren kennen. Ik ben er zelf LP’s voor gaan sparen. Maar Gary Moore was toch mijn eerste gitaarheld. En de eerste, die vergeet je nooit.
Gary Moore is niet meer. Op 58-jarige leeftijd verlaat deze gitaarheld en idool ons via een hotel in Spanje. Door een hartaanval naar verluid. Inspiratiebron van veel gitaarhelden in de dop. Zijn muziek zal voortleven. Vanavond zal ik als ode een extra lange luchtgitaarsolo brengen.
 
*************************
Abonneert u op de Nieuwsbrief.


© 2011 Jerry Snellink meer Jerry Snellink - meer "Luister!"
Vermaak en Genot > Luister!
Moore is niet meer Jerry Snellink
0809VG Gary Moore
‘Britse rockgitarist Gary Moore overleden’, viel gisteren te lezen op NU.nl. Het bericht ging vergezeld van een elftal foto’s waarop een lichtelijk corpulente man te zien was, met op elke foto diezelfde grimas. Ogen stijf dicht en de mond half open. Iedereen die Gary wel eens live heeft gezien, weet dat deze foto’s gemaakt zijn tijdens één van zijn befaamde gitaarsolo’s. Hoewel, dat corpulente is pas van de afgelopen jaren. Terwijl de gitaarsolo’ van daarvoor zijn.

Gary Moore, geboren in Belfast, heeft een roerige carrière achter de rug. Zijn vader was concertpromotor, dus muziek is bij Gary waarschijnlijk met de paplepel ingegoten. Op z’n tiende kreeg Gary zijn eerste gitaar. Daarna speelde hij in verschillende bands, waaronder Thin Lizzy. In het begin speelde hij vooral blues, maar in de loop van zijn carrière werd de muziek steeds harder en sneller. Toen Gary zijn eigen band vormde kwamen de echte harde rockalbums.

In 1990 veranderde er iets, een midlifecrisis misschien, en begon Gary Moore (weer) met het maken van bluesalbums. Was Gary met zijn hardrockalbums al wel bekend geworden, met de blues werd hij pas echt bekend bij het grote publiek. Qua muziek is daarna weinig schokkends gebeurd. Rond 1997 begon Gary te experimenteren met dancebeats en in 2001 keerde hij weer terug naar de blues met ‘Back to the blues’.

Mijn eerste kennismaking met Gary was op jonge leeftijd. Ik was rond de leeftijd van tien en ik snuffelde wat in de platenkast van mijn moeder. Tussen de platen van Def Leppard, Golden Earring en Tata Mirando vond ik de indrukwekkende plaat ‘Wild Frontier’ van Gary Moore. De plaathoes liet weinig over aan mijn zeer jeugdige verbeelding: een woest figuur, boosaardige blik, grote bos haar en een Gibson gitaar. Dit moeste wel ‘echte’ muziek zijn. Na het opzetten van deze plaat was ik verkocht. Zeker na het zien van een live-video. Deze man toverde klanken uit zijn gitaar die ik nog nooit gehoord had. Sindsdien zwoer ik trouw aan de rockmuziek.

Vrijdagmiddag, groep zeven. Elke week mocht iemand een CD meenemen en draaien. Natuurlijk nam ik Gary Moore mee. Helaas waren de meeste oren alleen Spice Girls en Backstreet Boys gewend. De tere kinderzieltjes waren nog niet klaar voor gillende gitaren, donkere riffs en heftig drumwerk. Een hoop zieltjes zullen waarschijnlijk nooit klaar zijn voor Gary en trawanten. Rockliefhebbers blijven toch altijd een soort op zichzelf.

Gary is dat op een gegeven moment ontgroeid. Met zijn bluesnummers sprak hij een nieuw en groter publiek aan. Mij heeft deze muzikale wending nooit echt kunnen bekoren. Later heb ik veel meer oude en nieuwe gitaarhelden leren kennen. Ik ben er zelf LP’s voor gaan sparen. Maar Gary Moore was toch mijn eerste gitaarheld. En de eerste, die vergeet je nooit.
Gary Moore is niet meer. Op 58-jarige leeftijd verlaat deze gitaarheld en idool ons via een hotel in Spanje. Door een hartaanval naar verluid. Inspiratiebron van veel gitaarhelden in de dop. Zijn muziek zal voortleven. Vanavond zal ik als ode een extra lange luchtgitaarsolo brengen.
 
*************************
Abonneert u op de Nieuwsbrief.
© 2011 Jerry Snellink
powered by CJ2