archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Niks aan de hand! Henk Klaren

0717VG Rod Stewart
Iedere jongen wil eigenlijk popmuzikant worden. Of profvoetballer. Sommigen hebben zelfs de keus. Rod Stewart bijvoorbeeld. Bij zijn live-concerten verschijnt er dikwijls vanuit het niets een voetbal op het toneel, waarmee hij dan wat goochelt. Alsof hij spijt heeft van zijn keuze. Bob Marley kon ook heel aardig voetballen trouwens. Herman van Veen ook, maar om die nu in te delen bij de popmuziek.

Het zijn maar bijzaken in het leven. En ze hebben niet zo erg veel met elkaar te maken. Al bezat Elton John de Engelse subtopclub Watford en zien we Mick Jagger regelmatig op de tribune bij het wereldkampioenschap in Zuid-Afrika. Gerry Marsden (van Gerry and the Pacemakers) was fan van Liverpool en kon heel mooi You’ll never walk alone zingen. Dat is een oud nummer van Rodgers en Hammerstein uit de musical Carrousel. Nu is het een soort clublied van Liverpool. Ook in andere stadions wordt het veel gezongen.
Echte clubliederen zijn meestal ongeveer net zo erg als volksliederen en worden maar zelden gezongen. Voor het overige ligt het stadiongezang ongeveer op het niveau van het Twentse Goat staon aj’ veur Twente bunt. De melodie daarvan hoor je ook elders. Nou ja, voor muzikale originaliteit kijk je niet naar voetbal.

Ik hoor de laatste weken niet zo veel muziek. Ik zit buiten te lezen over voetbal en heb geen zin in een koptelefoon of ik kijk naar voetbal of luister naar het geouwehoer er omheen. Bij VIOranje hoor je nog wel eens een aardig moppie, maar voor het overige moet je het doen met het geluid van de vuvuzela. Sommigen noemen dat een instrument en zelfs Maxima had er één in de hand ter gelegenheid van zo’n ‘fotomoment’. Er is al wel genoeg geschreven over het irritante geluid van die dingen en het is natuurlijk folklore van het gastland en dus voor een keer misschien wel leuk. Toch mogen we hopen dat het niet echt naar Europa overslaat. Daarom is het ook wel fijn dat de Noorse verdediger van Roda JC Pa Modou Kah er niet in is0717VG Oranje geslaagd een grote partij vuvuzela’s naar Nederland te importeren. Alhoewel de KPN en anderen er al vele in de markt hebben gestort.

De vuvuzela is afgeleid van een instrument gemaakt van de hoorn van de koedoe. Een beest met grote, maar krómme horens. In het Tswana heet hij ook wel lepatata. Traditioneel werd hij in zuidelijk Afrika gebruikt om mensen uit verafgelegen dorpen op te roepen voor gemeenschapssamenkomsten. Een soort kerkklok dus. De naam vuvuzela is net zoiets als de naam kievit voor de vogel die dat geluid maakt. Hij klinkt een beetje als voe-voe, maar dan hard.

Ik heb die dingen aan den lijve moge ondervinden. Door een toeval dat ik niet nader zal uitleggen zag ik Nederland-Brazilië met vrienden in een campingkantine op groot scherm. Hoewel het er niet bijzonder druk was waren we niet de enigen. Veel oranje shirtjes, korte broeken en dikke buiken. Een gratis pooltje, waarmee je een Bavaria-WK-bierpakket kon winnen. Alleen het bavaria-jurkje was daar uit verwijderd. Dat werd gedragen door de vrouw – denk ik – van de uitbater. Ze had een wat ander figuur dan de juffrouwen die in Zuid-Afrika op last van die vreselijke FIFA werden gearresteerd.
 
Er zat ook een mevrouw die bij iedere overtreding van een Nederlander riep: ‘Niks aan de hand!’. En er waren drie vuvuzela’s. Eén was in handen van een dronken man die behalve vuvu-blazen doorlopend commentaar op de beelden gaf. Die ging vrij vroeg weg. De andere twee bleven. Ik moet zeggen, dat ik in de loop van de wedstrijd steeds minder van ze schrok. Went een mens dan overál aan?
Het was een hele belevenis en de overwinning verbroederde. Zelfs de WK-plate – megabal, friet en sla à € 4,50 – smaakte voortreffelijk.
 
*************************
Abonneert u op de Nieuwsbrief.


© 2010 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Niks aan de hand! Henk Klaren
0717VG Rod Stewart
Iedere jongen wil eigenlijk popmuzikant worden. Of profvoetballer. Sommigen hebben zelfs de keus. Rod Stewart bijvoorbeeld. Bij zijn live-concerten verschijnt er dikwijls vanuit het niets een voetbal op het toneel, waarmee hij dan wat goochelt. Alsof hij spijt heeft van zijn keuze. Bob Marley kon ook heel aardig voetballen trouwens. Herman van Veen ook, maar om die nu in te delen bij de popmuziek.

Het zijn maar bijzaken in het leven. En ze hebben niet zo erg veel met elkaar te maken. Al bezat Elton John de Engelse subtopclub Watford en zien we Mick Jagger regelmatig op de tribune bij het wereldkampioenschap in Zuid-Afrika. Gerry Marsden (van Gerry and the Pacemakers) was fan van Liverpool en kon heel mooi You’ll never walk alone zingen. Dat is een oud nummer van Rodgers en Hammerstein uit de musical Carrousel. Nu is het een soort clublied van Liverpool. Ook in andere stadions wordt het veel gezongen.
Echte clubliederen zijn meestal ongeveer net zo erg als volksliederen en worden maar zelden gezongen. Voor het overige ligt het stadiongezang ongeveer op het niveau van het Twentse Goat staon aj’ veur Twente bunt. De melodie daarvan hoor je ook elders. Nou ja, voor muzikale originaliteit kijk je niet naar voetbal.

Ik hoor de laatste weken niet zo veel muziek. Ik zit buiten te lezen over voetbal en heb geen zin in een koptelefoon of ik kijk naar voetbal of luister naar het geouwehoer er omheen. Bij VIOranje hoor je nog wel eens een aardig moppie, maar voor het overige moet je het doen met het geluid van de vuvuzela. Sommigen noemen dat een instrument en zelfs Maxima had er één in de hand ter gelegenheid van zo’n ‘fotomoment’. Er is al wel genoeg geschreven over het irritante geluid van die dingen en het is natuurlijk folklore van het gastland en dus voor een keer misschien wel leuk. Toch mogen we hopen dat het niet echt naar Europa overslaat. Daarom is het ook wel fijn dat de Noorse verdediger van Roda JC Pa Modou Kah er niet in is0717VG Oranje geslaagd een grote partij vuvuzela’s naar Nederland te importeren. Alhoewel de KPN en anderen er al vele in de markt hebben gestort.

De vuvuzela is afgeleid van een instrument gemaakt van de hoorn van de koedoe. Een beest met grote, maar krómme horens. In het Tswana heet hij ook wel lepatata. Traditioneel werd hij in zuidelijk Afrika gebruikt om mensen uit verafgelegen dorpen op te roepen voor gemeenschapssamenkomsten. Een soort kerkklok dus. De naam vuvuzela is net zoiets als de naam kievit voor de vogel die dat geluid maakt. Hij klinkt een beetje als voe-voe, maar dan hard.

Ik heb die dingen aan den lijve moge ondervinden. Door een toeval dat ik niet nader zal uitleggen zag ik Nederland-Brazilië met vrienden in een campingkantine op groot scherm. Hoewel het er niet bijzonder druk was waren we niet de enigen. Veel oranje shirtjes, korte broeken en dikke buiken. Een gratis pooltje, waarmee je een Bavaria-WK-bierpakket kon winnen. Alleen het bavaria-jurkje was daar uit verwijderd. Dat werd gedragen door de vrouw – denk ik – van de uitbater. Ze had een wat ander figuur dan de juffrouwen die in Zuid-Afrika op last van die vreselijke FIFA werden gearresteerd.
 
Er zat ook een mevrouw die bij iedere overtreding van een Nederlander riep: ‘Niks aan de hand!’. En er waren drie vuvuzela’s. Eén was in handen van een dronken man die behalve vuvu-blazen doorlopend commentaar op de beelden gaf. Die ging vrij vroeg weg. De andere twee bleven. Ik moet zeggen, dat ik in de loop van de wedstrijd steeds minder van ze schrok. Went een mens dan overál aan?
Het was een hele belevenis en de overwinning verbroederde. Zelfs de WK-plate – megabal, friet en sla à € 4,50 – smaakte voortreffelijk.
 
*************************
Abonneert u op de Nieuwsbrief.
© 2010 Henk Klaren
powered by CJ2