archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Aardige jongens Henk Klaren

Jaren geleden had je zo’n Fins schreeuwkoor. Die waren zo nu en dan op de televisie. Tientallen mannen in nette pakken die niet zongen maar schreeuwden. Ze deden als ik mij wel herinner onder meer het Wilhelmus op die manier, maar in elk geval ook In the Dutch Mountains van de Nits. Je mag aannemen dat ze in andere landen een ander repertoire lieten horen. Het was een leuke gimmick. Niet mooi of zo, maar geestig. Je hoort er niet meer van, maar wie weet bestaan ze nog. Misschien zijn schreeuwkoren wel een wijdverbreid Fins fenomeen. Ik weet het niet. Het kan me ook niet zoveel schelen.

Je zou er misschien uit kunnen concluderen, dat de Nits in ieder geval énige internationale aandacht hebben gekregen. En dat is ook wel zo. Nits – het lidwoord is er af – is een gewaardeerde band in binnen- en buitenland. Ze maken geen echte hits meer, maar Nescio, In the Dutch Mountains en JOS-days liggen nog vers in het geheugen, evenals hun optredens en opnamen met Freek de Jonge. Het zij ze vergeven, want Freek de Jonge als zanger…. Nou ja, interessant zullen we maar zeggen.
JOS-days. Dat gaat over Hofstedes tijd in de Amsterdamse voetbalclub JOS, waar Rinus Michels trainer was voor hij naar Ajax ging.
Nits heeft veel bezettingen gekend. Het gaat te ver om daar hier op in te gaan. Robert Jan Stips moet wel even genoemd worden, maar zanger/liedjesschrijver Henk Hofstede is dé man geweest door al die jaren. Nits is in 1974 opgericht.

Doe Maar werd in 1978 opgericht. Ernst Jansz heeft de band aanvankelijk geformeerd. Henny Vrienten kwam er wat later bij. Hij en Jansz waren de liedjesschrijvers en zangers. De band is tot medio jaren tachtig de populairste Nederlandse popband geweest. Ik herinner mij de eerste keer dat ik ze op TV zag. Vrienten zong Doris Day (‘Hé, er is geen bal op de TV alleen een film met Doris Day.’). Vrienten, lang en dun met een spierballentruitje aan en een band om de biceps, reggaeritme er achter. Zoals Shel Silverstein schreef: ‘...her heroes so skinny and tall’. Dát is leuk zeiden mijn vrouw en ik tegen elkaar. En we kregen gelijk. Althans een heleboel anderen vonden dat ook. Heel veel tienermeisjes, moet er bij gezegd worden.
Ook Doe Maar heeft meerdere bezettingen gekend, maar er heeft wat meer continuïteit in gezeten dan bij de Nits. Nou ja, ze zijn er in 1984 ook mee opgehouden. Waar blijft de tijd. Inmiddels zijn ze weer bij elkaar. Er is een reeks reünieconcerten geweest, maar volgens zeggen ging dat niet echt om een reünie maar om een heroprichting. Er is een CD verschenen met oude liedjes en er schijnt een nieuwe in de maak te zijn. Grappig misschien te vermelden dat ook Doe Maar wel eens Freek de Jonge heeft begeleid.
En ja Ernst Jansz of niet, Henny Vrienten is toch het gezicht van Doe Maar.

Met Frank Boeijen had ik altijd wat minder. Hij was altijd zo moeilijk te verstaan. Natuurlijk deugt zo’n nummer als Zwart/Wit wel. Aanvankelijk was hij de frontman van de Frank Boeijen Groep. Nu is hij solo-artiest. Niet dat dat zoveel verschil maakt. Hij is al actief sinds 1977.
Op zijn album Wilde Bloemen zingt hij onder meer duetten met Henk Hofstede en met Henny Vrienten.

Boeijen, Hofstede en Vrienten hebben nu samen een album uitgebracht: Aardige Jongens, daar heb je Nescio weer. De mannen zijn nu net of ruim boven de vijftig. Terwijl ik dit stukje tik hoor ik het op de koptelefoon. Het is een goede CD. Helemaal Nederlandstalig, wat voor Hofstede nogal nieuw is. Over het algemeen best zinnige teksten, al klinkt bléékwater achter elkaar in koor gezongen wat merkwaardig. Zonder Mij -van Vrienten- is opgedragen aan Hugo Claus. In de tekst is gebruik gemaakt van een zin van Claus. Mooi. De stemmen passen goed bij elkaar. Er worden weinig instrumenten gebruikt: gitaar, piano, basgitaar en drums (Mark Stoop) op de meeste nummers. De altviool van Monique Lansdorp op De Bruid is schitterend.

Het gaat me wat te ver om -zoals Matthijs van Nieuwkerk deed in DWDD- de vergelijking te maken met Croby, Stills en Nash, maar dat is ook wel hoog gegrepen.
En dat Wachten op een Vriend – best een mooi nummer overigens – het niet haalt bij Waitin’ on a Friend van de Stones is ook geen schande. Beetje dom misschien om die vergelijking op te dringen door zo’n titel.

Maar ik moet niet zeuren. Het is echte kwaliteitspop. We hebben in dit land ook de Borsato’s en de Jannen Smit. Brrr…
 
*****************************************
Boekhandel van Rossum is gevestigd aan de
Beethovenstraat 32 in Amsterdam.
Ga voor informatie naar www.boekhandelvanrossum.nl


© 2008 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Aardige jongens Henk Klaren
Jaren geleden had je zo’n Fins schreeuwkoor. Die waren zo nu en dan op de televisie. Tientallen mannen in nette pakken die niet zongen maar schreeuwden. Ze deden als ik mij wel herinner onder meer het Wilhelmus op die manier, maar in elk geval ook In the Dutch Mountains van de Nits. Je mag aannemen dat ze in andere landen een ander repertoire lieten horen. Het was een leuke gimmick. Niet mooi of zo, maar geestig. Je hoort er niet meer van, maar wie weet bestaan ze nog. Misschien zijn schreeuwkoren wel een wijdverbreid Fins fenomeen. Ik weet het niet. Het kan me ook niet zoveel schelen.

Je zou er misschien uit kunnen concluderen, dat de Nits in ieder geval énige internationale aandacht hebben gekregen. En dat is ook wel zo. Nits – het lidwoord is er af – is een gewaardeerde band in binnen- en buitenland. Ze maken geen echte hits meer, maar Nescio, In the Dutch Mountains en JOS-days liggen nog vers in het geheugen, evenals hun optredens en opnamen met Freek de Jonge. Het zij ze vergeven, want Freek de Jonge als zanger…. Nou ja, interessant zullen we maar zeggen.
JOS-days. Dat gaat over Hofstedes tijd in de Amsterdamse voetbalclub JOS, waar Rinus Michels trainer was voor hij naar Ajax ging.
Nits heeft veel bezettingen gekend. Het gaat te ver om daar hier op in te gaan. Robert Jan Stips moet wel even genoemd worden, maar zanger/liedjesschrijver Henk Hofstede is dé man geweest door al die jaren. Nits is in 1974 opgericht.

Doe Maar werd in 1978 opgericht. Ernst Jansz heeft de band aanvankelijk geformeerd. Henny Vrienten kwam er wat later bij. Hij en Jansz waren de liedjesschrijvers en zangers. De band is tot medio jaren tachtig de populairste Nederlandse popband geweest. Ik herinner mij de eerste keer dat ik ze op TV zag. Vrienten zong Doris Day (‘Hé, er is geen bal op de TV alleen een film met Doris Day.’). Vrienten, lang en dun met een spierballentruitje aan en een band om de biceps, reggaeritme er achter. Zoals Shel Silverstein schreef: ‘...her heroes so skinny and tall’. Dát is leuk zeiden mijn vrouw en ik tegen elkaar. En we kregen gelijk. Althans een heleboel anderen vonden dat ook. Heel veel tienermeisjes, moet er bij gezegd worden.
Ook Doe Maar heeft meerdere bezettingen gekend, maar er heeft wat meer continuïteit in gezeten dan bij de Nits. Nou ja, ze zijn er in 1984 ook mee opgehouden. Waar blijft de tijd. Inmiddels zijn ze weer bij elkaar. Er is een reeks reünieconcerten geweest, maar volgens zeggen ging dat niet echt om een reünie maar om een heroprichting. Er is een CD verschenen met oude liedjes en er schijnt een nieuwe in de maak te zijn. Grappig misschien te vermelden dat ook Doe Maar wel eens Freek de Jonge heeft begeleid.
En ja Ernst Jansz of niet, Henny Vrienten is toch het gezicht van Doe Maar.

Met Frank Boeijen had ik altijd wat minder. Hij was altijd zo moeilijk te verstaan. Natuurlijk deugt zo’n nummer als Zwart/Wit wel. Aanvankelijk was hij de frontman van de Frank Boeijen Groep. Nu is hij solo-artiest. Niet dat dat zoveel verschil maakt. Hij is al actief sinds 1977.
Op zijn album Wilde Bloemen zingt hij onder meer duetten met Henk Hofstede en met Henny Vrienten.

Boeijen, Hofstede en Vrienten hebben nu samen een album uitgebracht: Aardige Jongens, daar heb je Nescio weer. De mannen zijn nu net of ruim boven de vijftig. Terwijl ik dit stukje tik hoor ik het op de koptelefoon. Het is een goede CD. Helemaal Nederlandstalig, wat voor Hofstede nogal nieuw is. Over het algemeen best zinnige teksten, al klinkt bléékwater achter elkaar in koor gezongen wat merkwaardig. Zonder Mij -van Vrienten- is opgedragen aan Hugo Claus. In de tekst is gebruik gemaakt van een zin van Claus. Mooi. De stemmen passen goed bij elkaar. Er worden weinig instrumenten gebruikt: gitaar, piano, basgitaar en drums (Mark Stoop) op de meeste nummers. De altviool van Monique Lansdorp op De Bruid is schitterend.

Het gaat me wat te ver om -zoals Matthijs van Nieuwkerk deed in DWDD- de vergelijking te maken met Croby, Stills en Nash, maar dat is ook wel hoog gegrepen.
En dat Wachten op een Vriend – best een mooi nummer overigens – het niet haalt bij Waitin’ on a Friend van de Stones is ook geen schande. Beetje dom misschien om die vergelijking op te dringen door zo’n titel.

Maar ik moet niet zeuren. Het is echte kwaliteitspop. We hebben in dit land ook de Borsato’s en de Jannen Smit. Brrr…
 
*****************************************
Boekhandel van Rossum is gevestigd aan de
Beethovenstraat 32 in Amsterdam.
Ga voor informatie naar www.boekhandelvanrossum.nl
© 2008 Henk Klaren
powered by CJ2