Ik citeer uit An die Freude van de Duitse filosoof Schiller, die zijn geest liet uitvliegen tussen 1759 en 1805. Zou hij hebben gemeend dat dit werkelijk mogelijk is? In deze wereld waar over vrijwel elke centimeter aarde bloed heeft gevloeid, en niet pas ǹa zijn verscheiden? In dat geval verdient hij de titel Hippie avant la lettre.

Met hippies en aanverwant volk heb ik iets, of liever, ik heb er iets tegen; mijn aversie betreft niet zozeer de personen zelf als wel hun eeuwig streven naar een betere wereld met eeuwig dezelfde kortzichtigheid en eeuwig dezelfde stoplappen om hun argumenten kloppend te krijgen.

Naar mijn (en algemene) waarneming gaat het namelijk altijd fout wanneer het verbroederingsvuur door de gelederen vlamt. De vlammen laaien hoog op, doven tenslotte toch uit en je kunt er donder op zeggen dat er slachtoffers zijn gevallen.

Hoe precies de Flowerpower in de tweede helft van de jaren zestig is ontstaan zou ik niet kunnen vertellen, ik ben dan ook geen socio-historicus; wel weet ik dat jonge mensen die hip waren zich hippies noemden, marihuana en weed rookten, de vrije liefde voorstonden, in kleurrijke, zwierige kleding gehuld gingen, aan de lippen van bepaalde ‘goedgekeurde’ filosofen hingen, John Lennon aanbaden en uiteraard bloemen in het - lange - haar staken. Want dat was een eerste vereiste, het haar moest lang, ook voor jongens en mannen. Op z’n minst vijf centimeter over de kraag. Alleen de vijand droeg het haar kort, de nek netjes uitgeschoren boven het boord; de vijand, te weten: alles wat strak in het pak was gestoken, lederen Italiaanse schoenen eronder uit, nylon kousen om de benen had, pumps aan de voeten en handtasjes bungelend aan gemanicuurde handen. Meneren en mevrouwen, witte boorden en hoge hakken, fout, bah!

Was er een boodschap, zo ja, welke? De universele kracht van de liefde, de wijsheid uit het Oosten - zoals verbreid door speciale hippiegoeroes uit het meest westerse Westen, de VS, welteverstaan - vertrouwen in de vrijheid van de geest en mondiale vrede, dat was de boodschap. De geest moest trouwens waaien en daartoe diende men geestverruimende middelen te gebruiken zodat de gebruiker toegang werd vergund tot zijn eigen diepste binnenste of zelfs kon hij één worden met de kosmische Wereldziel! Kortom: rook, slik en spuit en je ziet het licht. Want eindelijk zou ‘het’ kunnen geschieden, jawel, alle Menschen werden Bruder, it is now or never, rejoice, rejoice!

Verbroederen doen mensen het liefst samen, in groten getale en hutje mutje, bijvoorbeeld tijdens muzikale bijeenkomsten. En zo ontstond het fenomeen popfestival. Nu wil ik wederom citeren en wel uit de Popencyclopedie, de twaalfde editie, verschenen in 2006, pagina 262, hoofdstuk ‘Popfestivals’:

‘(…..). Het bekendste festival is de Woodstock Music And Arts Fair, die op 15, 16 en 17 augustus ’69 op het grasland van herenboer Max Yasgur nabij het stadje Bethel plaatsgrijpt en waar ruim 400.000 mensen op af komen, terwijl op niet meer dan 150.000 is gerekend. Drie dagen van ‘peace, music…and love’, luisteren naar Jimi Hendrix, Jefferson Airplane, Santana, Sly & the Family Stone, The Who, Joe Cocker en vele anderen. Crosby, Stills & Nash zingen er Joni Mitchells gelegenheidscompositie ‘Woodstock’(‘We are stardust, we are golden’). Het festival wordt het symbool van het hippie idealisme en men spreekt vanaf dan van De Woodstock-generatie.’

De Pop-encyclopedie heeft het over de onvermijdelijke Woodstock kater, daarbij verwijzend naar het Altamont drama op 6 december van hetzelfde jaar; een Hell’ s Angel stak een bezoeker van dit feestelijke muzikale evenement neer vlak voor het podium waar zojuist de Stones optraden.

Waarom lees je zo zelden over de echte kater van Woodstock? De kater namelijk van Max Yasgur. In talloze bladen, en boeken, en kranten ben ik de tragedie van Altamont tegengekomen maar slechts één enkele keer mocht ik ergens lezen over de nare nasmaak van boer Max. Hoe dan ook, voor hen die net als ik met de nodige scepsis verbroederingspropaganda en de erbij behorende bijeenkomsten bezien, doe ik hier kond van de kater van boer Max Yasgur, een miskend slachtoffer van het flowerpower vuur.

Een klein half miljoen personen betraden zijn graslanden en terwijl op het podium de rock idolen met overgave musiceerden in het teken van liefde, vrede en het heilige Kosmische Licht, verbroederde dit half miljoentje op uiteenlopende wijzen, al dan niet met bloemen, maar vooral met veel eten en drinken, urine, ontlasting, condooms, injectiespuiten, luiers, verbanddozen, braaksel en een hoeveelheid afval die tot de sterren reikte.

Toen de drie dagen van intens vredige en liefdevolle verbroedering voorbij waren, overzag boer Max zijn graslanden…laten we zeggen, zijn ‘vroegere’ graslanden. Waar ooit groen fris gras met madeliefjes had geglansd in de zon, stond nu geen sprietje meer overeind; geen enkele waarnemer kon zelfs vermoeden dat er ooit überhaupt gras had gegroeid op deze vuilnisbelt en zeg maar open riool. Ik vraag me af of boer Max spijt heeft gehad van zijn gloedvolle openingswoorden, waarbij hij op kinderlijk naïeve wijze de festivalgangers toesprak, een en al sympathie voor de hippies en hun idealen; zelf had hij ook kinderen in die leeftijd en het was hem een grote eer, enzovoorts.

Zijn buren deelden zijn gastvrijheid allerminst en deponeerden klachten bij de gemeente over de hinder die zij van zijn geste ondervonden. De festivalorganisatie deed weinig of niets om de rommel op te ruimen en zo kwam de bodem van Yasgurs schatkist in zicht. Tenslotte bood de gemeente hem een tegemoetkoming van 50.000 dollar aan. Negentien maanden later overleed Max Yasgur aan een hartaanval. En dan koester ik het sterke vermoeden dat er hier toch enig oorzakelijk verband bestaat….zou hij bij het overzien van het stinkende land waar de ratten zich vermaakten, na het feestje van de 400.000 stardust & golden feestgangers, hebben gedacht “stank voor dank”?

Zou hij teleurgesteld zijn geweest om het gras wat niet meer groeide, om het vuilnis, om de stront?

In elk geval zullen zijn familie en vrienden en kennissen wel bloemen op zijn kist hebben gelegd. Dat hoort nu eenmaal zo in niet-hippie kringen.

 

*****************************************

Brooke Hospital for Animals. Zie www.brooke.nl