archiefvorig nr.lopend nr.

Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Tom Waits Henk Klaren

0407VG Luister
Wij gaan over een paar weken verhuizen. Dat betekent dat – onder heel veel meer – de CD’s in dozen moesten worden gepakt. Niet allemaal natuurlijk want je wilt ook die laatste weken in het oude huis nog wel eens een muziekje draaien. Dus heb ik al onze CD’s weer eens in handen gehad. Welke kunnen in de doos en welke mogen en moeten nog even bij de CD-speler blijven staan? Da’s leuk, want als je verzameling met het klimmen der jaren toeneemt wil je er nog wel eens één vergeten. Zo’n ontdekking is net zoiets als een nieuwe kopen. Het kost alleen niets. Wat ik ook ontdekte was dat ik wel erg veel albums van Tom Waits heb. Ik wist wel dat ik er nogal wat had, maar dat het er zó veel waren had ik me niet gerealiseerd.

De laatste tijd dacht ik toch al regelmatig aan Tom Waits naar aanleiding van een column van Martin Bril in de Volkskrant. Hij schreef over Waits’ uitvoering van Sea of Love waar hij erg gecharmeerd van was. Dat sprak mij te meer aan, omdat ik heel vroeger in een bandje heb gespeeld dat het nummer op het repertoire had. Niet gemodelleerd naar de uitvoering van Tom Waits, want die uitvoering bestond toen nog niet, maar vermoedelijk naar die van Del Shannon. Ik heb járen gedacht, dat het om Conway Twitty ging, maar die blijkt het nummer nooit te hebben opgenomen. Del Shannon wel. Hij deed het heel anders dan Tom Waits later. Shannon deed het echt uit volle borst en dat doet Tom Waits niet. Onze uitvoering en dus die van Del Shannon was ook mooi, maar ik denk niet dat Martin Bril daar ooit een column aan gewijd zou hebben.

Het lied is geschreven door John Philip Baptiste, artiestennaam Phil Philips, en door hem opgenomen in 1959. Er bestaan meerdere covers van, zoals van Iggy Pop en de Honeydrippers. Er is ook een film met dezelfde titel op gebaseerd. Tom Waits schrijft meestal zijn eigen nummers, maar soms zingt hij iets van iemand anders, zoals Sea of Love dus. Door zijn unieke manier van zingen en spelen wordt zoiets dan toch altijd echt Waits. Onlangs was de leuke film Smoke weer eens op de TV. Een film met Harvey Keitel als sigarenboer, die elke dag dezelfde foto neemt. Het slotnummer van de soundtrack is van Tom Waits: Innocent When You Dream (barroom). Geweldig! Zo’n nummer dat maar doorgaat (ideaal voor de begeleiding van de aftiteling van de film) en waarvan je hoopt dat dat voorlopig zo blijft. Ook dat was een reden om weer eens naar mijn Waits-verzameling te kijken.

Ik draai die CD’s niet zo veel, want er komt altijd wel een nummer langs, waarvan je huisgenoten zeggen: kan die muziek uit? En daar zit ook wel wat in. Niet alles is even toegankelijk. En dat is eigenlijk wel jammer, want de mooie nummers zijn wel erg mooi. Dus ben ik bezig een CD te maken met de mooiste nummers van Tom Waits. Hij begint met Innocent When You Dream (barroom) van Frank’s Wild Years. Dat moet ook echt die barroom-versie zijn. Verder komen er in elk geval op: In The Neighbourhood, Blind Love en Springsteen’s Jersey Girl. Ik heb de CD nog niet gemaakt, want toen ik de nummers had geselecteerd en op de computer gezet realiseerde ik mij dat Downtown Train van het album Rain Dogs er niet bij was en dat is één van de allermooiste. Ik snapte er niets van. Ik wist zeker, dat ik Rain Dogs had! Tot me een licht op ging: Rain Dogs heb ik alleen op LP. En de LP’s zijn al ingepakt. Dus morgen even naar de bieb, Rain Dogs op CD lenen, Downtown Train downloaden en dan mijn eigen Tom Waits’ Greatest Songs branden. Dat wordt genieten.
 
*********************
Beetje tot rust komen?


© 2007 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Tom Waits Henk Klaren
0407VG Luister
Wij gaan over een paar weken verhuizen. Dat betekent dat – onder heel veel meer – de CD’s in dozen moesten worden gepakt. Niet allemaal natuurlijk want je wilt ook die laatste weken in het oude huis nog wel eens een muziekje draaien. Dus heb ik al onze CD’s weer eens in handen gehad. Welke kunnen in de doos en welke mogen en moeten nog even bij de CD-speler blijven staan? Da’s leuk, want als je verzameling met het klimmen der jaren toeneemt wil je er nog wel eens één vergeten. Zo’n ontdekking is net zoiets als een nieuwe kopen. Het kost alleen niets. Wat ik ook ontdekte was dat ik wel erg veel albums van Tom Waits heb. Ik wist wel dat ik er nogal wat had, maar dat het er zó veel waren had ik me niet gerealiseerd.

De laatste tijd dacht ik toch al regelmatig aan Tom Waits naar aanleiding van een column van Martin Bril in de Volkskrant. Hij schreef over Waits’ uitvoering van Sea of Love waar hij erg gecharmeerd van was. Dat sprak mij te meer aan, omdat ik heel vroeger in een bandje heb gespeeld dat het nummer op het repertoire had. Niet gemodelleerd naar de uitvoering van Tom Waits, want die uitvoering bestond toen nog niet, maar vermoedelijk naar die van Del Shannon. Ik heb járen gedacht, dat het om Conway Twitty ging, maar die blijkt het nummer nooit te hebben opgenomen. Del Shannon wel. Hij deed het heel anders dan Tom Waits later. Shannon deed het echt uit volle borst en dat doet Tom Waits niet. Onze uitvoering en dus die van Del Shannon was ook mooi, maar ik denk niet dat Martin Bril daar ooit een column aan gewijd zou hebben.

Het lied is geschreven door John Philip Baptiste, artiestennaam Phil Philips, en door hem opgenomen in 1959. Er bestaan meerdere covers van, zoals van Iggy Pop en de Honeydrippers. Er is ook een film met dezelfde titel op gebaseerd. Tom Waits schrijft meestal zijn eigen nummers, maar soms zingt hij iets van iemand anders, zoals Sea of Love dus. Door zijn unieke manier van zingen en spelen wordt zoiets dan toch altijd echt Waits. Onlangs was de leuke film Smoke weer eens op de TV. Een film met Harvey Keitel als sigarenboer, die elke dag dezelfde foto neemt. Het slotnummer van de soundtrack is van Tom Waits: Innocent When You Dream (barroom). Geweldig! Zo’n nummer dat maar doorgaat (ideaal voor de begeleiding van de aftiteling van de film) en waarvan je hoopt dat dat voorlopig zo blijft. Ook dat was een reden om weer eens naar mijn Waits-verzameling te kijken.

Ik draai die CD’s niet zo veel, want er komt altijd wel een nummer langs, waarvan je huisgenoten zeggen: kan die muziek uit? En daar zit ook wel wat in. Niet alles is even toegankelijk. En dat is eigenlijk wel jammer, want de mooie nummers zijn wel erg mooi. Dus ben ik bezig een CD te maken met de mooiste nummers van Tom Waits. Hij begint met Innocent When You Dream (barroom) van Frank’s Wild Years. Dat moet ook echt die barroom-versie zijn. Verder komen er in elk geval op: In The Neighbourhood, Blind Love en Springsteen’s Jersey Girl. Ik heb de CD nog niet gemaakt, want toen ik de nummers had geselecteerd en op de computer gezet realiseerde ik mij dat Downtown Train van het album Rain Dogs er niet bij was en dat is één van de allermooiste. Ik snapte er niets van. Ik wist zeker, dat ik Rain Dogs had! Tot me een licht op ging: Rain Dogs heb ik alleen op LP. En de LP’s zijn al ingepakt. Dus morgen even naar de bieb, Rain Dogs op CD lenen, Downtown Train downloaden en dan mijn eigen Tom Waits’ Greatest Songs branden. Dat wordt genieten.
 
*********************
Beetje tot rust komen?
© 2007 Henk Klaren
powered by CJ2