Terug in Nederland, nauwelijks bekomen van al m’n wintergedoe lees en kijk ik nieuws. Topper in de nieuwsshow: Rita Verdonk werpt zich op als redder van de VVD. Dachten we alles gehad te hebben! Blindelings uitvoeren van de wet, blindelings afgaan op aangeleverde informatie, blindelings vertrouwen op de uitvoering van gedelegeerde taken. Niet kijken maar doen, recht door zee, net een machine. Fouten kunnen haar niet deren, want die hadden er niet behoren te zijn. Een populaire tank op rupsbanden, die niet vastloopt in het moeras van het vreemdelingenbeleid, maar er blind overheen walst, een spoor van vernielingen achterlatend. Dat doen tanks. En populair dat ze is! Rechte rug…

Een land krijgt de politici die het verdient denk ik dan maar. Dat is ook democratie. Gelukkig gebeuren er ook nog leuke, hoopvolle dingen.

Zo zag ik in Buitenhof een kort vraaggesprek met Adri Duivesteijn, voormalig wethouder in Den Haag, als kamerlid gespecialiseerd in huisvesting. Hij werd aan de tand gevoeld over zijn komend wethouderschap huisvesting en stadsvernieuwing in Almere.

Wat valt er in Almere nu te stadsvernieuwen, denk je dan, daar is alles toch nog nieuw? Welnu, daar valt volgens Adri nog wel wat aan te nuanceren. Ik zal proberen z’n gedachtegang gewetensvol te volgen.

Het feit dat de woningbouw – de kantoorbouw trouwens ook, en misschien zelfs de weg- & waterbouw, maar dan weet ik dat nog niet en wellicht wordt er door de V.V.D. nog druk aan gewerkt – grotendeels wordt beheerst door projectontwikkelaars, of dit nu pensioenfondsen of Erik de Vlieger-achtige venture capitalists zijn, ziet hij als niet onverdeeld gunstig. Bij de uitgifte van bouwkavels spelen (groepen van) burgers als marktpartij nauwelijks een rol. De projecten zijn groot, uniform en saai. Er wordt te weinig nieuws en eigens ondernomen. Dat zou moeten veranderen door alternatieve initiatieven beter mogelijk te maken. Ruimere bekendmaking, werving onder grotere groepen, overheidsgaranties, subsidies en dergelijke. Wat een idealisme voor zo’n oude rot! Chapeau!

Wanneer je als bestuurder alles tot in détail bij wet regelt, bang als je bent voor onaangename verrassingen van de kant van je medemens die je a priori wantrouwt of op z’n minst tot niet veel in staat acht, krijg je vanzelf een brave maatschappij met brave, benauwde burgers. (En hele legioenen controleurs van al die regels, plus ik weet niet hoeveel gestraften, die vaak een kleinigheid misdaan hebben maar bovenal zich niet realiseerden dat hun zelf bedachte, zelfredzame manier van leven indruiste tegen de wetten en regels van de bestuurder. Maar dit terzijde)

Wanneer je een hoop van die absurde regels, ambtelijke besluiten of hoe het verder allemaal mag heten, durft te saneren en je durft te beperken tot richtlijnen, gekoppeld aan positieve ondersteuning, wordt de burger, nu nog bang voor baanverlies, hypotheeklasten, pensioengat, de emancipatie van z’n vrouw, z’n kinderen, de terrorismedreiging, enzovoorts, misschien iets minder bang…..durft hij weer wat……maar meteen z’n eigen huis bouwen?? Ik weet het nog niet zo net. Het zou dus heel goed kunnen dat dit uitstapje van Adri Duivesteijn naar de lokale politiek voor de diversiteit in de woningbouw zoiets gaat betekenen als destijds, in het begin van de vorige eeuw de Rietveld-stoel voor het interieur van de gewone man van toen. Hoe dan ook, Duivesteijn blijft een bestuurder met idealen EN ervaring. Moge Almere hem koesteren. Mijn steun heeft hij.

 

*********************************************************