archiefvorig nr.lopend nr.

Beschouwingen > In de polder delen printen terug
Europa slaat weer toe Paul Bordewijk

2010BS EuropaHet is dus toch waar. Ik had er al eens eerder van gehoord, maar het leek me te onwaarschijnlijk. Dat Europa zou willen bepalen hoeveel land er in de lidstaten nog bebouwd mag worden dat leek toch eerder een fantasie van complotdenkers die de Europese Unie in een kwaad daglicht willen stellen, dan een serieus bericht.
Maar uit een artikel van prof. Van der Krabben in de Volkskrant van 14 februari blijkt dat het echt waar is: ‘Nieuwe Europese richtlijn werpt schaduw vooruit op woningbouw in Nederland.’ Volgens deze Van der Krabben wil de Europese Unie een einde maken aan de verdere verstedelijking van Europa. Daarom is er een ‘bodemgezondheidswet’ aangekondigd met een richtlijn die in keurig Europees wordt aangeduid als ‘no land take’. Netto zou er nog geen hectare bebouwd gebied bij mogen komen.

Het stedelijk gebied uitbreiden

Dat zou het Europese antwoord zijn op een discussie die ook in ons land intensief wordt gevoerd: bouwen we uitsluitend binnenstedelijk of breiden we het stedelijk gebied uit, vanwege die miljoen extra woningen die we in Nederland nodig hebben. Daarbij zie je een duidelijke tegenstelling tussen aan de ene kant architecten en andere architectuurliefhebbers, die de stad willen verrijken met modernistische bouwwerken met allure, en gewone mensen die graag in een huis met een tuin willen wonen, liefst met een puntdak en een kabouter met een puntmuts ervoor. Maar architecten krijgen daar een punthoofd van.
Ieder zijn eigen grondgebonden woning kost meer grond, maar het is wel wat veel mensen willen. Je ziet hier duidelijk de tegenstelling tussen hoog en laag opgeleiden: hoog opgeleiden willen de grondgebonden woningen voor zichzelf reserveren en de laag opgeleiden in flats ophokken. Van der Krabben woont zelf ook in een kast van een huis, maar is graag bereid ons uit te leggen dat we geen nieuwe stadsuitbreidingen meer moeten willen. In de coronatijd was er nog wel mededogen met mensen die met hun kinderen opgesloten zaten in een flatje, maar dat is er al weer snel afgegaan. Hier manifesteert zich het dedain bij de intelligentsia voor de gewone mensen.

Statenverkiezingen

Deze discussie speelt ook rond de statenverkiezingen. Volgens de lijsttrekker in Zuid-Holland is GroenLinks in die provincie tegen het bestemmen van groene gebieden voor woningbouw, terwijl de PvdA daar niet per se op tegen is (zie de NRC van 4-5 februari, p. 9). Er kwam op Twitter wel een reactie op dat de GroenLinkser zijn eigen programma niet zou kennen, maar ik zag geen rechtzetting door de partij zelf. Dat roept meteen de vraag op of PvdA en GroenLinks echt zoveel gemeen hebben, of dat GroenLinks toch dichter staat bij de Partij voor de Dieren, en de PvdA meer een partij voor de mensen is.
Wanneer het aan de hooggeleerde Van der Krabben ligt, hoeven de twee linkse partijen zich niet druk te maken over dit meningsverschil, omdat de provincies daar binnenkort helemaal niet meer over gaan. Dan beslist de Europese Commissie dat de lijn van GroenLinks gevolgd wordt, en kan de PvdA op het dak gaan zitten.

Europa, waarom?

Maar waarom bemoeit de Europese Unie zich hiermee? Ooit was er consensus dat de taakverdeling tussen de Unie en de lidstaten moest worden bepaald door het subsidiariteitsbeginsel, dat inhield dat bevoegdheden alleen bij de Unie zouden moeten berusten wanneer het contraproductief was wanneer landen hun eigen beleid zouden voeren. Een voorbeeld is de belastingheffing op bedrijven, waarbij een gelijk percentage wenselijk is omdat anders bedrijven zich vestigen in het land met de laagste belastingdruk.
Zoiets geldt ook voor het klimaatbeleid: uitgestoten broeikasgassen verspreiden zich over de hele wereld, zodat hier mondiaal beleid nodig is, en bij afwezigheid daarvan de Europese Unie moet ingrijpen. Wanneer landen hun kerncentrales willen sluiten, draagt dat bij aan opwarming van de Aarde die zich overal manifesteert, en zou de Europese Commissie dus moeten ingrijpen. Dat gebeurt alleen niet, omdat de Laurel en Hardy van het Europese klimaatbeleid zelf aan hun jeugd een intense afkeer van kernenergie hebben overgehouden.
De Europese Unie voert echter wel een eigen natuurbeleid, hoewel het daarbij om afwegingen op nationaal of provinciaal niveau gaat waarbij landen geen probleem ondervinden wanneer andere gebieden een andere afweging maken. Wat er anders mis gaat zien we bij het Natura 2000 project, waar Nederland volkomen klem is komen te zitten in de Europese regelgeving, en de woningzoekenden het slachtoffer zijn, inclusief asielzoekers die we van hetzelfde Europa niet weg mogen sturen.

Partij voor de mensen

De nieuwe richtlijn voor behoud van het groene gebied moet dan ook met kracht bestreden worden. Wellicht zijn ze daar bij GroenLinks niet voor te porren, maar van de PvdA verwacht ik toch echt dat die zich als partij voor de mensen zal manifesteren.

----------

De tekening is van Petra Busstra.
Meer informatie: www.petrabusstra.com



© 2023 Paul Bordewijk meer Paul Bordewijk - meer "In de polder" -
Beschouwingen > In de polder
Europa slaat weer toe Paul Bordewijk
2010BS EuropaHet is dus toch waar. Ik had er al eens eerder van gehoord, maar het leek me te onwaarschijnlijk. Dat Europa zou willen bepalen hoeveel land er in de lidstaten nog bebouwd mag worden dat leek toch eerder een fantasie van complotdenkers die de Europese Unie in een kwaad daglicht willen stellen, dan een serieus bericht.
Maar uit een artikel van prof. Van der Krabben in de Volkskrant van 14 februari blijkt dat het echt waar is: ‘Nieuwe Europese richtlijn werpt schaduw vooruit op woningbouw in Nederland.’ Volgens deze Van der Krabben wil de Europese Unie een einde maken aan de verdere verstedelijking van Europa. Daarom is er een ‘bodemgezondheidswet’ aangekondigd met een richtlijn die in keurig Europees wordt aangeduid als ‘no land take’. Netto zou er nog geen hectare bebouwd gebied bij mogen komen.

Het stedelijk gebied uitbreiden

Dat zou het Europese antwoord zijn op een discussie die ook in ons land intensief wordt gevoerd: bouwen we uitsluitend binnenstedelijk of breiden we het stedelijk gebied uit, vanwege die miljoen extra woningen die we in Nederland nodig hebben. Daarbij zie je een duidelijke tegenstelling tussen aan de ene kant architecten en andere architectuurliefhebbers, die de stad willen verrijken met modernistische bouwwerken met allure, en gewone mensen die graag in een huis met een tuin willen wonen, liefst met een puntdak en een kabouter met een puntmuts ervoor. Maar architecten krijgen daar een punthoofd van.
Ieder zijn eigen grondgebonden woning kost meer grond, maar het is wel wat veel mensen willen. Je ziet hier duidelijk de tegenstelling tussen hoog en laag opgeleiden: hoog opgeleiden willen de grondgebonden woningen voor zichzelf reserveren en de laag opgeleiden in flats ophokken. Van der Krabben woont zelf ook in een kast van een huis, maar is graag bereid ons uit te leggen dat we geen nieuwe stadsuitbreidingen meer moeten willen. In de coronatijd was er nog wel mededogen met mensen die met hun kinderen opgesloten zaten in een flatje, maar dat is er al weer snel afgegaan. Hier manifesteert zich het dedain bij de intelligentsia voor de gewone mensen.

Statenverkiezingen

Deze discussie speelt ook rond de statenverkiezingen. Volgens de lijsttrekker in Zuid-Holland is GroenLinks in die provincie tegen het bestemmen van groene gebieden voor woningbouw, terwijl de PvdA daar niet per se op tegen is (zie de NRC van 4-5 februari, p. 9). Er kwam op Twitter wel een reactie op dat de GroenLinkser zijn eigen programma niet zou kennen, maar ik zag geen rechtzetting door de partij zelf. Dat roept meteen de vraag op of PvdA en GroenLinks echt zoveel gemeen hebben, of dat GroenLinks toch dichter staat bij de Partij voor de Dieren, en de PvdA meer een partij voor de mensen is.
Wanneer het aan de hooggeleerde Van der Krabben ligt, hoeven de twee linkse partijen zich niet druk te maken over dit meningsverschil, omdat de provincies daar binnenkort helemaal niet meer over gaan. Dan beslist de Europese Commissie dat de lijn van GroenLinks gevolgd wordt, en kan de PvdA op het dak gaan zitten.

Europa, waarom?

Maar waarom bemoeit de Europese Unie zich hiermee? Ooit was er consensus dat de taakverdeling tussen de Unie en de lidstaten moest worden bepaald door het subsidiariteitsbeginsel, dat inhield dat bevoegdheden alleen bij de Unie zouden moeten berusten wanneer het contraproductief was wanneer landen hun eigen beleid zouden voeren. Een voorbeeld is de belastingheffing op bedrijven, waarbij een gelijk percentage wenselijk is omdat anders bedrijven zich vestigen in het land met de laagste belastingdruk.
Zoiets geldt ook voor het klimaatbeleid: uitgestoten broeikasgassen verspreiden zich over de hele wereld, zodat hier mondiaal beleid nodig is, en bij afwezigheid daarvan de Europese Unie moet ingrijpen. Wanneer landen hun kerncentrales willen sluiten, draagt dat bij aan opwarming van de Aarde die zich overal manifesteert, en zou de Europese Commissie dus moeten ingrijpen. Dat gebeurt alleen niet, omdat de Laurel en Hardy van het Europese klimaatbeleid zelf aan hun jeugd een intense afkeer van kernenergie hebben overgehouden.
De Europese Unie voert echter wel een eigen natuurbeleid, hoewel het daarbij om afwegingen op nationaal of provinciaal niveau gaat waarbij landen geen probleem ondervinden wanneer andere gebieden een andere afweging maken. Wat er anders mis gaat zien we bij het Natura 2000 project, waar Nederland volkomen klem is komen te zitten in de Europese regelgeving, en de woningzoekenden het slachtoffer zijn, inclusief asielzoekers die we van hetzelfde Europa niet weg mogen sturen.

Partij voor de mensen

De nieuwe richtlijn voor behoud van het groene gebied moet dan ook met kracht bestreden worden. Wellicht zijn ze daar bij GroenLinks niet voor te porren, maar van de PvdA verwacht ik toch echt dat die zich als partij voor de mensen zal manifesteren.

----------

De tekening is van Petra Busstra.
Meer informatie: www.petrabusstra.com

© 2023 Paul Bordewijk
powered by CJ2